Honda CBX1000 - symfonia lat 70-tych

Autor: Łukasz "Boczo" Tomanek 2014.10.14, 14:14 2 Drukuj

Honda CBX1000 jest, obok naturalnie Daisy Duke, jedną z rzeczy, które strasznie chciałbym mieć. Powstała w czasach równie „swobodnych” jak swobodne były umysły inżynierów z lat 70-tych. Wtedy nie byli to inżynierowie, których znamy dziś. Nosili brody, być może wąsy, ekscentryczne koszule i wielce prawdopodobne, że zdarzało im się wprowadzać do organizmu substancje dziś powszechnie uznawane za nielegalne (a w gimnazjum za niezbędne do piątkowego melanżu). No bo jak wytłumaczyć wsadzenie silnika wielkości pralkosuszarki do motocykla wielkości nakeda klasy 600cc? Zanim jednak zaczniemy sobie rozmawiać o prawdopodobnie najbardziej pożądanym motocyklu lat 70-tych, posłuchajcie tego:

Właśnie tak brzmi sześciocylindrowy, 24-zaworowy, rzędowy silnik o pojemności 1047cc. Po prostu sześć to odpowiednia ilość cylindrów w motocyklu. Teraz mamy rok 2014 i CBX1000 może wydawać się nam retro bike'm dla dziadków, ale kiedy powstał, był najszybszym, najmocniejszym i najbardziej imponującym motocyklem na świecie. Trwało to rok, do momentu wypuszczenia na rynek Godzilli. CBX1000 była niesamowicie zaawansowana. Zastosowano w niej np. elementy z magnezu. Wszystko po to, aby obniżyć masę. Do 259 kg. Aby uczynić silnik nieco węższym zamontowano wałek napędzający alternator i zapłon powyżej skrzyni biegów. Te wielkie, metalowe, sześciocylindrowe pudło generowało 105 KM i pozwalało rozpędzić motocykl do 215 km/h. Tylko sobie wyobraźcie, 215 km/h na motocyklu, który miał zawieszenie z miśków żelków i w którym głowica wystawała poza obrys motocykla bardziej niż kierowca.

Rozmawiałem kiedyś z gościem, który miał CBX1000 i zapytałem się o prowadzenie. Odpowiedział „Nie zadawaj niestosownych pytań”. Ilekroć patrzę na te cieniutkie rurki przedniego zawieszenia po prostu nie mogę uwierzyć, że tak cudownie „gabarytowo-asymetryczny” motocykl może nie sprawiać, że po jeździe na zakrętach trzeba będzie zmienić spodnie. Okazuje się, że zawieszenie sprawdzało się nie aż tragicznie, jak mogłoby się wydawać. Dziś zresztą fanatycy CBX'a robią przeszczepy zawieszenia z CBR900RR i robią wszelkie inne modyfikacje w podwoziu. Co ciekawe, CBX była zaprojektowana przez Hondę jako motocykl stricte sportowy. Wielkie Skrzydło myślało wtedy tak odważnie...

Były jednak problemy. Pierwszym była cena motocykla. CBX była bardzo droga i po prostu się nie sprzedawała. Już pod koniec lat 70-tych była raczej weekendowym rarytasem na niedzielne popołudnia. Silnik co prawda był nieprawdopodobnie płynny w charakterystyce pracy i oddawaniu ogromnej mocy, ale wał napędowy nie był przesadnie silną konstrukcją jeśli np. kierowca szybko dodawał i ujmował gazu na niskich obrotach. Zdarzało się, że próby power wheelie kończyły się mocno ekstremalnie. No i biada temu, który nie zamontował gmoli i zaliczył boczną glebę. Ceny są, jak nie trudno się domyśleć, wysokie. Na próżno szukać tego motocykla na rynku polskim. Sporo egzemplarzy jest do znalezienia w Niemczech, ale są to zazwyczaj wersje z wielką owiewką, które są, delikatnie mówiąc, średnio atrakcyjne. Koszt dobrze utrzymanego egzemplarza w wersji naked, w jednynym słusznym, wiśniowym malowaniu może wynieść nawet 15 tys. dolarów. Drugie tyle zapłacisz za synchronizację sześciu gaźników. Niemniej jednak Honda CBX1000 na zawsze pozostanie już niesamowitym motocyklem, który zrodził się w czasach odważnej filozofii. Uznaliśmy go w redakcji także za jeden z najseksowniejszych w historii. No bo spójrzcie na niego...

Zobacz pozostałe NIESAMOWITE MOTOCYKLE: