Ścigacz.pl

Później odbył się wyścig mistrzostw Polski Supersport, gdzie wreszcie mogli punktować Juniorzy z Superstock 600. Piękna była rywalizacja Daniela Bukowskiego i Marka Szkopka. Ten ostatni atakował jak wściekły, miewał wysiadki z motocykla i gdy wydawało się, że wygra wyścig, poległ na jednym z szybkich zakrętów. Przewaga nad rywalami była jednak tak duża, że po podniesieniu motocykla Marek dojechał na metę trzeci! To nie był weekend Mikroszkopka, ponieważ w niedzielę jadąc po zwycięstwo też upadł, a jego motocykl koziołkował i złamał ramę. Udało mu się jednak skończyć niedzielny wyścig na ósmej pozycji. Prezent od małego Szkopka w sobotę wykorzystał Marco Jerman kończąc wyścig na drugiej pozycji. W niedzielę, po upadku rekordzisty toru w tej klasie zagraniczni rywale nie mieli litości dla gospodarzy. Marko Jerman i Igor Kalab odjechali rywalom, a ten pierwszy powiększył swoją przewagę w klasyfikacji generalnej. Formą błysnął wreszcie Marcin Kałdowski, który był trzeci. Smutno patrzeć, jak nawet na naszym terenie w tej klasie leją nas goście. Szczęście Buły czy Szkopka polega na tym, że następne cztery wyścigi są bez zagranicznych rywali. Chłopaki odrobią więc straty, a na tytuł „skazany” jest chyba już Bukowski. Tylko czy będzie smakował tak dobrze jak zeszłoroczny triumf w Alpe Adria?

W Junior Superstock 600 rządził i dzielił Sebastian Zieliński, który jest teraz samotnym liderem klasyfikacji generalnej. Wygrał oba wyścigi, a w niedzielę na przesychającym torze zlał nawet kolegów z Alpe Adria! W polskiej klasyfikacji drugi w niedzielę był niespodziewanie Kuba Wróblewski, syn wybitnego zawodnika Henryka. To był jego drugi wyścig po mokrym i po sobotniej lekcji Jakub jechał jak natchniony. Trzeci był Patryk Kosiniak.

Klasa Superstock 1000 w niedzielę miała jednego aktora. Nazywał się Andy Meklau. Austriak pokazał klasę i spryt, ponieważ po starcie jechał spokojnie za Fabrizio Pellizzonem i czekał, aż tor będzie kompletnie suchy. Później wyprzedził Włocha i zakończył zabawę odjeżdżając rywalowi. Trzeci Irek Sikora zameldował się na mecie blisko pół minuty za nim. W tym roku polskim zawodnikom pozostaje walka o drugie miejsce, ponieważ reprezentant Suzuki GRANDys duo najpewniej przypieczętuje tytuł już za dwa tygodnie. Po minionym weekendzie Adam Badziak awansował na czwarte miejsce i jednym punktem wyprzedza Waldka Chełkowskiego. To między nimi rozegra się walka o pozostałe miejsca na podium.

W weekend Alpe Adria odbywał się też puchar Suzuki GSX-R. Pierwszy wyścig był po mokrym torze, drugi po suchym na koniec zawodów. W litrach dwa razy Wygrał Radosław Gapski, a w 600 zwycięstwami podzielili się Krzysztof Konarzewski i Sławek Maszczak.

Opisując wam w telegraficznym skrócie inne wyścigi możemy wreszcie przejść do najpiękniejszego punktu weekendu. Niedzielny wyścig klasy Superbike był esencją tego sportu, czymś, co powinno pokazywać się w każdej szkole ścigania, jako film poglądowy. To była wojna na wszystkie rodzaje broni białej i palnej. Paweł Szkopek wyposażony w mega silny motocykl z mistrzostw Świata kontra Gwen Giabbani i Andy Meklau na „babci” z 2007 roku zbudowanej według regulaminu IDM, czyli praktycznie stockowej. Po starcie w Sławiniaka wchodzili we trzech, Szkopek, Meklau i gość ze Słowenii - Marco Jerman. Każdy swoim torem, każdy na granicy upadku! Najlepiej wyszedł z tego Meklau i prowadził wyścig. Giabbani utknął za Jermanem, ale dość szybko go wyprzedził. Młody Słoweniec, brat Igora, który w mistrzostwach Świata jeździ razem z Giabbanim mógł odegrać ważną rolę w tym wyścigu, ale niestety używał opony, która się do tego nie nadawała. Francuz szybko doszedł Szkopka i Meklaua, po czym rozpoczęła się wojna. Praktycznie na każdym zakręcie liderzy zmieniali się pozycjami. Paweł i Gwen mieli przynajmniej dwa kontakty. Na dwa kółka do końca Meklau był trzeci, ale widocznie znudziło mu się oglądanie pleców rywali, więc po prostu ich wyprzedził i odjechał. Było już jasne, że w niedzielę panuje Austriak, ale pozostały do rozdania jeszcze dwa miejsca na podium. Giabbani wyraźnie słabszym motocyklem zbliżył się do Pawła na zakrętach i na ostatnim wpakował mu się pod łokieć! „Kreska” w Poznaniu jest na tyle blisko, że Polak już nie miał szans rewanżu i musiał zadowolić się trzecim miejscem. Ten wyścig był piękny!

Po tej rundzie są już trzy wiadome. Pierwsza to prawie pewny tytuł dla Meklau w Superstock 1000, ponieważ gra w innej lidze. Niestety żaden z naszych zawodników w tej klasie nie może nawet marzyć o rywalizacji z Mistrzem Polski Superbike 2009. Andy tłucze naszych bez litości i pewnie za dwa tygodnie przyklei sobie jedynkę, a we wrześniu zamiast do Poznania pojedzie spokojnie na rundę IDM. Drugi pewniak to tytuł dla Szkopka w Superbike. 33 punkty to przepaść i Giabbani nie odrobi tego w cztery wyścigi. Trzecim pewniakiem może się stać Sebastian Zieliński. Jeśli „Zioło” nie przesadzi w którymś z wyścigów będzie zakładał koronę możliwe, że już za dwa tygodnie. Chłopak jest piekielnie zdolny, żeby tylko tego nie zmarnować, a będziemy mieli pociechę w mistrzostwach świata. Smutno jest teraz w Supersport. Tytuły zostaną w Polsce, ale (i to duże ALE) są słabi na tle Alpe Adria. Jerman i Kalab zlali naszych w Poznaniu jak dzieci. Zostały cztery wyścigi, różnica punktowa zostanie odrobiona, ale czy taki tytuł smakuje dobrze? Cieszy postawa Kałdowskiego, który wreszcie się obudził i możemy liczyć na ładne wyścigi.

Pozostaje zadać jeszcze jedno pytanie. Czemu ci sami zawodnicy jeżdżą wolniej maszynami Supersport, niż rok temu w Superstock 600? Za dwa tygodnie będziemy mieli jasność, kto idzie na Mistrza, a we wrześniu pooglądamy pewnie wyścigi koleżeńskie i super imprezę.