Podczas jednej z moich wizyt w firmie Moto Ventus z Elbląga mogłem stanąć oko w oko z prawdziwą perełką. Kawasaki W1 to model mało u nas znany, a ważny w historii japońskiego producenta, bo to pierwszy powojenny japoński czterosuw o dużej (jak na owe czasy) pojemności i pierwszy czterosuwowy model Kawasaki.

Motocykle produkowano w Japonii już przed II Wojną Światową, jednak w odniesieniu do lat powojennych, w przypadku kraju kwitnącej wiśni możemy wciąż mówić o pionierskim okresie motocyklizmu. Japończycy byli w tym czasie motocyklowo opóźnieni, ale jednocześnie tani i popularny środek transportu w kraju odbudowującym się po wojennym kataklizmie był bardzo potrzebny. Nie dziwne więc, że firm wytwarzających zmotoryzowane jednoślady przybywało, a japońscy producenci motocykli kopiowali rozwiązania stosowane przez producentów europejskich o ustalonej renomie. Japończycy nie byliby jednak sobą, gdyby ograniczali się do prostego kopiowania. Adaptując na swe potrzeby obce wzorce szybko je udoskonalali. Patrząc na zdjęcia Kawasaki W1 nie sposób nie dostrzec, że łudząco przypomina on motocykle angielskie. Protoplastą W1 był motocykl innej japońskiej firmy -Meguro. W latach 50. ubiegłego wieku Meguro było drugim po Hondzie producentem motocykli w Japonii. W 1959 roku firma ta wprowadziła model K1 i był to wówczas największy produkowany w Japonii motocykl. K1 był kopią brytyjskiego modelu BSA A7. Maszynę napędzał czterosuwowy twin o pojemności 500 cm z popychaczowym rozrządem. Była ona łudząco podobna do brytyjskiego wzorca, Japończycy jednak wprowadzili szereg niewidocznych gołym okiem udoskonaleń, dzięki czemu motocykl odznaczał się większą niezawodnością, a silnik miał tą pozytywną cechę, że potrafił utrzymać olej w środku. Japoński "anglik" cieszył się wielkim uznaniem na ojczystym rynku, a wersje policyjne tej maszyny były dla producenta doskonałą reklamą. Każdy, kogo było stać na K1 mógł się poczuć władcą szosy, gdyż maszyna była jak na owe czasy bardzo szybka, bez problemu przekraczając prędkość 160 km/h. Podobnie jak producenci z Europy, również firmy japońskie widziały szanse rozwoju w eksporcie, a silnym magnesem był lukratywny rynek amerykański. W USA brytyjskie motocykle sprzedawały się świetnie, jednak japońska kopia BSA nie znalazła tam uznania. Wprowadzono więc ulepszony model K2, który był dalszym rozwinięciem K1. Pojemność silnika wzrosła z 497 do 624 ccm, zwiększono również stopień sprężania, dzięki czemu moc wzrosła z 33 do 50 KM, a to w owych czasach była już moc godna. W międzyczasie Meguro zostało wchłonięte przez wielki koncern przemysłowy Kawasaki i w ten oto sposób w 1966 roku Meguro K2 przepoczwarzyło się w Kawasaki W1. W Japonii nowy model okazał się hitem, ale też nie miał w owym czasie konkurencji. Inaczej sprawa wyglądała w USA. Angielskie firmy stopniowo zwiększały pojemność i unowocześniały swoje konstrukcje i Kawasaki W1 nie odniósł za oceanem oszałamiającego sukcesu. Wtedy Kawasaki postawiło na mocne i bardzo zrywne dwusuwy, a z początkiem lat 70. czterocylindrowy, czterosuwowy Z1 o pojemności 900 ccm stał się niekwestionowanym królem ciężkich motocykli. Mimo to, twin bazujący na angielskich wzorcach przetrwał w produkcji do końca 1974 roku. Oferowano również wersję scrambler (650 W 2 TT Commander). Ostatnia wersja modelu - W3 650 RS miała przednie zawieszenie, zegary i dwie tracze hamulcowe pochodzące z większego modelu Z1. Motocykl widoczny na zdjęciach to model W1 SA wprowadzony w 1970 roku. Ten konkretny egzemplarz pochodzi z 1972 roku. W firmie Moto Ventus dowiedziałem się, że dziś Kawasaki W1 jest poszukiwanym klasykiem osiągającym znacznie wyższe ceny niż podobne motocykle angielskie z tego okresu.