Poprzednik bohatera dzisiejszej prezentacji, Kawasaki ER-5 był produkowany blisko 10 lat i dzielnie walczył ze "średniakami" konkurencji: Suzuki GS500E oraz Hondą CB500. Jednak w połowie pierwszego dziesięciolecia XXI wieku grupa poszukująca uniwersalnych motocykli średniej pojemności oczekiwała już czegoś więcej. Nowe narzędzie do walki z konkurencją zostało zaprezentowane w 2005 roku, w dwóch wersjach - naked oraz z owiewką i oznaczone odpowiednio ER-6N oraz ER-6F.

Technicznie dojrzały oraz przyjemny dla oka

To była zupełnie nowa konstrukcja: otwarta rama, sztywniejsze i bardziej stabilne zawieszenia, dwie tarcze hamulcowe przy przednim kole oraz montowanym za dopłatą systemem ABS brylował. Był nowoczesny i świetnie wyglądał. Każdy element wyglądał ciekawie, niebanalnie i widać, że stylizacji poświęcono mnóstwo czasu czego świetnym przykładem jest sposób montażu tylnego amortyzatora, kształt wahacza czy tarcze hamulcowe typu "wave".

Koncepcję jednostki napędowej pozostawiono bez większych zmian zwiększając jej pojemność i dodając zasilanie układem wtryskowym. Zmieniono skrzynię biegów na kasetową - odtąd do jej naprawy nie trzeba było już demontować silnika. Charakterystyka jednostki napędowej wraz ze stabilnym podwoziem i przyzwoitymi hamulcami stanowiły o całkiem dobrym potencjale Kawy do dynamicznej jazdy.

Niestety, producent zrezygnował z montażu centralnej podstawki co utrudniło smarowanie i naciąg łańcucha…

Same zalety, modyfikacje

W testach porównawczych ER-6 pokonał Suzuki SV650, Suzuki Bandita 650 Hondę CBF 600, Yamahę i FZ6. Zadecydowała o tym zwrotność, oszczędny silnik, niewielka masa oraz nisko umieszczona kanapa. Testerzy chwalili dynamikę, dobre hamulce i stabilne podwozie. Stylizacja także należała do najciekawszych.

Aby cały czas uciekać konkurencji Kawasaki sukcesywnie modernizowało obydwie wersje ER-6. Najwięcej i najistotniejsze z nich wdrożono w 2009. Zmieniła się rama i wahacz (ta pierwsza stała się bardziej sztywna i węższa) a widelec otrzymał twardsze sprężyny. Poprawiono jakość wykonania, montując tuleje gumowo-metalowe w tylnych punktach mocowania silnika ograniczono drgania a ponadto zmieniono zestrojenie jednostki sterującej silnikiem.

Ponadto zmieniono stylistykę, wprowadzając do wersji z pełną owiewką dwa w miejsce jednego reflektora. W 2012 po raz kolejny skorygowano kształt ramy. Znów zmieniono wygląd, dodając przy okazji nową deskę rozdzielczą. W wersji nieobudowanej kierunkowskazy umieszczono wyżej.  Nowy był także reflektor w wersji (N). Wersja z pełną owiewką otrzymała regulowaną szybę a obydwa modele grubszą kanapę. Tak odmieniony ER-6 przetrwał do końca produkcji - w 2016 roku zastąpił go Z650.

Awaryjność

Największym problemem Kawasaki ER-6 jest korozja spawów ramy a tylny amortyzator jest zbyt miękki podczas jazdy z pełnym obciążeniem. Na szczęście prezentowany model nie ma typowych awarii. Uważany jest za pojazd trwały i tani w serwisie. Do setki rozpędza się w ok. 4 s i osiąga prędkość ponad 200 km/h. To bardzo dobre wyniki jak na uniwersalnego średniaka. Czy warto zatem go kupić?

Naszym zdaniem…tak. To świetny pojazd dla średni zaawansowanych kierowców, zwrotny, wygodny, ładny i trwały. Jest godny polecenia szczególnie w wersji z ABS. Dowiezie Was do pracy, zabierze na weekendowy wypad ze znajomymi będąc przy tym oszczędnym, poręcznym i całkiem dynamicznym.

Oferta motocykli jest szeroka - najtańsze kosztują ok 5 tysięcy złotych, najdroższe egzemplarze to koszt ok  22 tysięcy złotych. To dobry pomysł dla kogoś szukającego bezawaryjnego, oszczędnego średniaka z dużym potencjałem. Ciekawostką jest fakt, że był to pojazd czasem wykorzystywany do treningów stuntu w Polsce - sprawdzał się w tym zaskakująco dobrze!

Wady i zalety