Lata 90 to powrót do motocykli nieobudowanych, klasycznych. Producenci wyraźnie nawiązywali do swoich złotych czasów, upodabniając nakedy do słynnych poprzedników. Z czasem okazało się, że nie wszyscy chcą jeździć neoklasykami. Docierała moda na streetfightery, czyli rozebrane z owiewek sporty z wysoką kierownicą. Jednym z pierwszych seryjnych maszyn zbudowanych w podobny sposób był CB600F Hornet, z dawnymi golasami dzielących tylko oznaczenie CB.

Hornet powstał według podobnej recepty co typowe streetfightery. Mocny silnik i podwozie wywodzące się z pojazdów sportowych wsadzano w nową ramę, montowano wyższą kierownicę i nadawano agresywny styl. Nieco wcześniej podobnie postąpiło Suzuki prezentując w 1995 roku GSF Bandit z silnikiem wywodzącym się ze sportowego GSX-R 750 z połowy lat 80.

Konstrukcja Hondy CB 600F Hornet

Ramę grzbietową wykonano z belki o przekroju prostokątnym. Za silnikiem stawała się podporą dla kanapy. W dolnej części struktury nośnej wykorzystano elementy aluminiowe, do których przymocowano wahacz, osadzono podnóżki i dźwignie hamulca i zmiany biegów. Aluminium użyto także do produkcji wahacza. Z przodu zamontowano klasyczny widelec teleskopowy. Układ hamulcowy i silnik, po drobnych zmianach charakterystyki i mocy (redukcja ze 106 do 94 KM) przejęto z Hondy CBR600F (F3). Przy okazji znacznie poprawiły się przebiegi mocy i momentu w niskim i średnim zakresie obrotów. W niczym to nie przeszkadzało, wszak CB600F Hornet był lżejszy od CBR600F aż o 10 kg.

Nowa konstrukcja dawała radę; do 100 km/h Hornet przyspieszał w ciągu 3,1 s a mimo przeciętnej aerodynamiki (jak w większości nakedów) osiągał 225 km/h. F3 była tutaj zaledwie o 17 km/h szybsza.

Dla osób lubiących szybką jazdę przygotowano wersję z niewielką owiewką oznaczoną S, która zadebiutowała w 2000 roku.

Zmiany w Hondzie CB 600F Hornet na przestrzeni lat

Pierwszych aktualizacji dokonano wraz z debiutem wspomnianej wersji S. Wówczas zwiększono średnicę obręczy przedniego koła do 17 cali (w miejsce dotychczasowych 16), przy jednoczesnym zwężeniu rozmiaru opony ze 130 do 120 mm. Deska rozdzielcza stała się w pełni elektroniczna, zapłon otrzymał mikroprocesor a w hamulcach poprawiono dozowalność.

W 2003 roku pojawiła się kolejna generacja Horneta. Silnik dostał nowe gaźniki, zmodyfikowano układ dopalania spalin, a motocykl spełnił normę Euro2. Mocno zmieniono nastawy zawieszenia, kształt zbiornika paliwa i kanapy, zmodyfikowano po raz kolejny deskę rozdzielczą. Równocześnie Hornet otrzymał reflektor z odbłyśnikiem w technologii FF i gładkim szkłem.

W 2005 roku, Honda zdecydowała się na zmianę analogowego prędkościomierza na wyświetlacz ciekłokrystaliczny pozostawiając analogowy obrotomierz. Tradycyjny przedni widelec zastąpiono bardziej sztywnym USD.

W 2007 roku po raz kolejny zaproponowano nową generację Horneta. Miał bardziej agresywną linię i zmniejszoną szerokość kanapy. Zbiornik paliwa powiększono o 2 l. Pojazd otrzymał nowy wahacz, ramę, obręcze kół oraz tylną lampę LED. Zmodyfikowano przedni reflektor. Ramę grzbietową wykonano ze stopów lekkich, wydłużono rozstaw osi o 20 mm. Zwiększono średnicę tylnej tarczy hamulcowej, a za dopłatą można było zamówić wersję z ABS i zintegrowanym układem hamulcowym.

Maksymalna moc wzrosła do 102 KM głównie za sprawą zasilania wtryskiem.  Motocykl schudł o kilka kilogramów- na samej jednostce napędowej zaoszczędzono 5 kg. Co ciekawe, sprzyjało to poprawie osiągów a przy okazji udało się obniżyć środek ciężkości i scentralizować masę pojazdu. Duży udział miał w tym tłumik przeniesiony na dół pojazdu- charakterystyczny wydech z boku kanapy odszedł w niepamięć. Motocykl spełniał normę Euro 3.

Kolejna generacja pojawiła się w 2009 roku.

Unikać powypadkowych Hornetów

Motocykl, nie posiadał żadnych typowych usterek ani awarii. Serwisowany odpłaca wysoką trwałością. Należy bezwzględnie unikać modeli po zderzeniach czołowych, nawet niewielkie uderzenie potrafi mocno skrzywić ramę, co spowoduje utratę geometrii i znaczne pogorszenie bezpieczeństwa i jakości prowadzenia. Poza tym jak mawiają mechanicy: "tankować, serwisować, jeździć, obserwować…"

Nasza opinia o CB 600F

Honda CB600F to motocykl wszechstronny, świetnie wyważony, dynamiczny, o niezłych osiągach i łatwy do "ogarnięcia" przez niezbyt doświadczonych kierowców. Wprawnym da sporo radości podczas dynamicznej, krętej, górskiej trasy czy manewrów w mieście. Pasażer ma całkiem wygodne warunki do jazdy, a egzemplarz wyposażony w stelaże staje się całkiem sprawnym i oszczędnym turystykiem. Pierwsze roczniki znajdziemy nawet za 4500 zł, zadbany, doposażony egzemplarz z ABS, z 2008 roku to koszt ok 15 tys. zł.  Bezwypadkowy, dopieszczony CB600F szybko zmienia właściciela - wszak to jeden z najbardziej wszechstronnych modeli Hondy w ciągu ostatnich 20 lat…

Honda CB 600F Hornet - wady i zalety