Biorąc pod uwagę fakty, to naprawdę dobry motocykl. Jeśli jednak brać pod uwagę tylko i wyłącznie fakty, każdy facet powinien chcieć ożenić się z Pascalem Brodnickim, bo dobrze gotuje.

Nie mam pojęcia, co oznacza skrót RT. Ustalmy, że oznacza on „Road Trip”. I to chyba będzie najlepsza interpretacja. Wielkie motocykle turystyczne to domena BMW. Niemcy potrafią je robić i średnio ich interesuje, jakie pomysły na motocyklową turystykę ma konkurencja. To bardzo szlachetna i odważna ideologia, którą Bawarczycy pielęgnują od dziesięcioleci. BMW R1200RT wygrywa większość testów porównawczych, w których bierze udział i w gruncie rzeczy nie ma się czemu dziwić. Biorąc pod uwagę fakty, to naprawdę dobry motocykl. Jeśli jednak brać pod uwagę tylko i wyłącznie fakty, każdy facet powinien chcieć ożenić się z Pascalem Brodnickim, bo dobrze gotuje. A ta analogia niestety powoduje pewien problem.

Przyjazny olbrzym

RT podoba mi się, ale nie wiem dlaczego. Budzi jakieś dziwne, pozytywne emocje, sprawia wrażenie, jakby był wielkim, przyjaźnie nastawionym, sympatycznym olbrzymem. Którym w zasadzie jest. Najbardziej tą gigantyczność widać siedząc za sterami, kiedy nogi opasają ogromny zbiornik paliwa, a oczy patrzą na deskę rozdzielczą rodem z vana. Kwestie wyglądu sobie odpuśćmy. Nikt, a już na pewno nie potencjalny nabywca RT nie powie „tak, zdecydowanie jest to przepiękny motocykl i będę siedział godzinami w garażu patrząc na niego i pisząc wiersze”.

Pozycja za sterami z ergonomicznego punktu widzenia faktycznie jest perfekcyjna. Wyluzowana, naturalna i aktywna. Samo siedzenia natomiast nie zachwyca swoim wyprofilowaniem i miękkością, a zdecydowanie powinno. Nie jest tragiczne, ale chciałoby się, aby tyłek kierowcy czuł się jak na poduszce wypchanej ptasim mleczkiem. Lepszą widoczność w lusterkach ma tylko kierowca autobusu. Są naprawdę ogromne i widać w nich 100% drogi za motocyklem. Przydałoby się elektroniczne sterowanie, ale to tylko moja fanaberia.

Skoro już mówimy o bajerach, to jest ich i to całkiem sporo. Zdecydowanie najlepszą sprawą jest elektronicznie regulowana szyba. Oczywiście jest to bardzo przydatne i pozwala się w pełni uchronić przed matką naturą, ale gwarantuję, że bezustannie będziecie się tym bawić. Tuż obok mamy przyciski odpowiadające za kontrolę trakcji i ESA II, o którym za chwilę. Tempomat działa bardzo dobrze. Wystarczy „zaznaczyć” prędkość, z jaką aktualnie jedziemy i regulować ją kciukiem. Do tego podgrzewane manetki i siedzenie, zarówno kierowcy i pasażera. Mają dwa poziomy działania: ledwo wyczuwalne ciepełko i narastający grill.

Gigant na zakrętach

Wielki bokser jest dobrym silnikiem i ma na to papiery. Nie ma tutaj z czym dyskutować. Wrażenia, które zapewnia są dla niego niepowtarzalne. Dwa wielkie tłoki rzucają całym motocyklem na obie strony, co jednym nigdy się nie spodoba, a drudzy to polubią. Definitywnie trzeba się do tego przyzwyczaić. Beemka jest bardzo szybka, rozpędza się pełnym ogniem już od samego dołu skali obrotowej, ale cały czas jakby mówiąc kierowcy „pokręć mnie jeszcze trochę bardziej”. To nie leniwe V2, którym jeździ się dołem, mimo, że każdy ruch rollgazu znacząco zmienia prędkość. Prędkość maksymalną BMW osiąga szybciej niż mogłoby się wydawać. Problem w tym, że nie masz pojęcia że właśnie walisz grubo ponad dwie paczki. Potężne owiewki i ogromna szyba doskonale odpierają strumień wiatru, a dynamiczny silnik po prostu się rozpędza. Szczerze nie można mieć do niego żadnych „ale”. Poza tym, jest to jedna najoszczędniejszych jednostek napędowych w tym litrażu. Przy prędkościach 120-140 km/h komputer pokładowy pokazuje spalanie chwilowe w okolicach 4,7-4,8 litra na setkę. Co w zestawieniu z zbiornikiem paliwa, który może go pomieścić 25 litrów, daje globtroterskie przebiegi.

Szczerze mówiąc, na początku myślałem, że RT będzie czymś w rodzaju niemieckiego Goldwinga. Ale zdecydowanie nie jest. Ma krótki rozstaw osi i mimo gabarytów średniej wielkości budynku, prowadzi się jak o wiele mniejszy motocykl sportowy. Zawieszenie ESA II, mimo swojego zaawansowania technicznego najlepiej sprawdza się na dobrych nawierzchniach. Mówimy tutaj o zakrętach z dobrym asfaltem, bez szkód górniczych i dziur. Tam BMW rządzi. To trochę onieśmielające, że tak kolosalny motocykl po ustawieniu zawieszenia na Sport potrafi tak zwinnie, pewnie i dynamicznie poruszać się po winklach. Podobieństwo do Goldwinga było jednak nie tak bezpodstawne. RT na nikczemnych nawierzchniach w mieście denerwuje się i nie do końca sobie z nimi radzi, nawet w trybie Comfort. Jeśli połączyćby zdolność do absorpcji nierówności z testowanego przez nas niedawno BMW F650GS z stabilnością i precyzją ESA II w RTku, powstałby zawias idealny.

Hamulce. Zapomnij o R1, KTM 990 Super Duke i Hondzie CBR1000RR. Heble w BMW R1200RT są lepsze. Po jeździe nim każdy motocykl będzie hamował gorzej. Nie są one sygnowane żadną nazwą celebryckiego producenta, ale mój Boże, jakże są skuteczne! Nie wymagają jakiejś niewyobrażalnej siły do użycia, są uzbrojone w ABS i zatrzymują rozpędzony motocykl praktycznie w miejscu. Coś niesamowitego. Oczywiście chciałbym, żeby ABS był nieco mniej nachalny i działał jak Hondowski system, ale to już zwykłe czepianie się na siłę.

Po swojemu

Nawiązując do teorii z początku tekstu, BMW robi wszystko wedle własnej idei. Dla szefów koncernu może być bardzo cieszące, że zrobili motocykl kierując się swoimi pomysłami i który potrafi wygrać z całą resztą konkurencji. Zgadza się, jeśli rozbijemy BMW na czynniki takie jak wyposażenie, zużycie paliwa, pojemność zbiornika paliwa, właściwości jezdne i silnik, wyjdzie nam, że są konkretne powody wygranej. Na ten motocykl trzeba być jednak zdecydowanym. I decyzja nie może opierać się jedynie na suchych faktach. Tym trzeba się przejechać. Trzeba poczuć charakterystykę silnika i sprawdzić czy nam ona odpowiada. Trzeba wpić się w motocykl i odpowiedzieć sobie na pytanie, czy jest on tym, czego szukamy. Wysłużona poczciwa Honda Pan European nadal jest porządnym motocyklem, podobnie jak Yamaha FJR1300 i Kawasaki GTR1400. Jeśli jednak ktoś chce BMW, ale duży GS mu nie odpowiada, RT będzie najlepszym z możliwych wyborów.

Konkurenci: Triumph Sprint GT Honda VFR1200F BMW K1300S Yamaha FJR1300A Honda ST 1300A Pan-European Honda GL1800A Gold Wing

Dane techniczne