Motocykle to idealne pojazdy dla wojska. Są małe, lekkie, szybkie i niezawodne. Które modele zyskały największą sławę? Sprawdzamy.

UBCO 2×2

Nowozelandzka firma UBCO rozpoczęła budowę swojego pierwszego elektrycznego motocykla użytkowego zaledwie kilka lat temu, ale pojazd o nazwie 2x2 szybko zdobył uznanie na całym świecie. Pierwotnie zaprojektowany do użytku w gospodarstwach rolnych, jest obecnie wykorzystywany do polowań i prac dostawczych, jako pomoc strażnikom nowozelandzkich parków narodowych, a przede wszystkim do użytku wojskowego przez Nowozelandzkie Siły Obronne (NZDF) - szczególnie w misjach rozpoznawczych i obserwacyjnych.

2x2 posiada wymienny akumulator 48Ah, 50V, który zasila dwa silniki 1kW w pistach. To rozwiązanie pozwala podzielić moc 50/50 pomiędzy przednie i tylne koło. Zawieszenie składa się z niestandardowego widelca MTB, który zapewnia 130 mm skoku, podczas gdy podwójne tylne amortyzatory oferują 120 mm. Oba zestawy umożliwiają regulację napięcia wstępnego, kompresji i odbicie.

Do zatrzymania ważącej zaledwie 65 kg maszyny używane są wydajne i niezawodne hydrauliczne hamulce tarczowe. Bez sprzęgła, skrzyni biegów i emisji spalin, ten pojazd jest idealny do zastosowań dla wojska. UBCO chwali się, że 2X2 gwarantuje maksymalny zasięg 120 km, chociaż pełne naładowanie wymaga aż 6-8 godzin przy użyciu prądu z domowego gniazdka. 2x2 może rozpędzić się do 50 km/h.

Sur-Ron Light Bee X

Sur-Ron jest nam bardzo dobrze znany, bo dwa lata temu mieliśmy te elektryczne crossy na testach w redakcji Ścigacza. Ale oczywiście były tto wersje cywilne. Sur-Ron Light Bee X jest przeznaczony dla wojska. Ten lekki motocykl elektryczny został wyprodukowany w Chinach. Zaprojektowano go, aby zapewnić dużą moc i prędkość na każdym rodzaju terenu. Dla armii jego podstawowe zalety to cicha praca układu napędowego oraz  łatwość transportu, w tym za pomocą helikopterów.

Mimo że pochodzi z Chin, Sur-Ron Light Bee X jest używany przez armię brytyjską i australijską. Pojazd mierzy 1,8  m długości, waży 50 kg i może poszczycić się zasięgiem do 100 kilometrów. W ramie motocykla znajduje się silnik o mocy sześciu kilowatów, który rozpędza ten pojazd do 100 kilometrów na godzinę. Akumulator o pojemności dwóch kilowatów potrzebuje do naładowania 3,5 godziny.

Kalashnikov izh SM-1

Rosyjski koncern zbrojeniowy Kałasznikow produkuje nie tylko słynne karabiny AK-47, ale też wiele innych urządzeń i pojazdów. Motocykl elektryczny przeznaczony dla wojska i policji został po raz pierwszy pokazany w 2017 roku.

Dwukołowiec Kałasznikowa  to maszyna utrzymana w stylistyce enduro i w zależności od wykończenia i  wyposażenia, może być przeznaczona dla policji lub dla wojska. Motocykl produkowany jest przez należące do koncernu Kałasznikowa zakłady IŻ, które mają bogatą tradycję w produkcji jednośladów. Lata ich świetności przypadają na okres powojenny, kiedy zostały wzbogacone pełną linią produkcyjną niemieckiej firmy DKW, przywiezioną do Rosji w ramach zdobyczy wojennej.

Kałasznikow IZH SM-1 został zaprojektowany, aby zapewnić dużą moc i przemierzać najtrudniejsze tereny. Pojazd może być używany przez zespoły sił specjalnych ze względu na cichą pracę i niezłą wydajność. Kałasznikow  mierzy 2,2 metra długości i waży 165 kilogramów. Motocykl został wyposażony w jeden silnik o mocy 15 watów i może osiągnąć prędkość maksymalną 80 km/h. Jego zasięg to nieco ponad 100 km.

Kawasaki KLX110

Japońskie motocykle słyną z trwałości i niezawodności, a właśnie tego oczekuje od pojazdów wojsko. Kawasaki KLX110 to wydajny i wszechstronny mini-motocykl, który powstał, aby  przemierzać trudny teren przy zachowaniu wymaganej prędkości. Co ciekawe, KLX110 sprawdził się nie tylko w Japonii, ale jest również używany przez jednostki specjalne Stanów Zjednoczonych i Kanady. Do zalet Kawasaki KLX110 należą niewielkie rozmiary - zaledwie 1,5 m długości i lekkość konstrukcji - 75 kg. Na dodatek KLX100 ma zasięg ponad 200 kilometrów.

Japończycy nie zdecydowali się w przypadku tej maszyny na silnik elektryczny. W ramie znajduje się klasyczna spalinowa jednostka o pojemności 112 cm3 i  7,3 KM mocy. Pojazd może osiągnąć prędkość ponad 60 km/h. Niewielkie gabaryty Kawasaki KLX110 i niska waga pozwalają na łatwy transport w samochodach terenowych lub samolotach.

Rokon Trail-Breaker

Jeśli nigdy nie słyszeliście o firmie Rokon, to warto uzupełnić wiedzę. Ten niewielki, amerykański koncern zajmuje się produkcją przemysłowych motocykli z napędem na oba koła. I robi to od ponad 50 lat. "Budujemy motocykle, które zabiorą cię tam, gdzie nie zabierze cię żaden inny motocykl", głosi firmowe motto.

Rokon współpracuje z amerykańskim wojskiem, ponieważ posiada pojazd idealnie skrojony pod potrzeby US Army. Trail-Breaker to motocykl z napędem na oba koła, który został zaprojektowany, aby zapewnić dużą siłę pociągową. Ta maszyna ma dotrzeć nawet do trudno dostępnych miejsc, np. terenów skalistych. Obecnie Trail-Breaker jest na służbie armii Stanów Zjednoczonych oraz jordańskich sił zbrojnych.

Pojazd mierzy dwa metry długości, waży 100 kilogramów i ma zasięg ponad 300 kilometrów. Imponujący wynik. W ramie motocykla znajduje się silnik spalinowy o pojemności 200 cm3 i 7 KM mocy. Trail-breaker może osiągnąć prędkość 56 kilometrów na godzinę. Jego duże opony pozwalają mu pływać podczas przekraczania rzek.

Cagiva W8 125

Cagiva to włoska marka, która istnieje ponad 70 lat. Produkcję motocykli firma z Varese rozpoczęła znacznie później, bo dopiero po 30 latach od powstania. Przedsiębiorstwo zostało założone przez Giovanniego Castiglioni. Co ważne, pojazdy Cagiva wygrywały wyścigi Dakar i WMX. Z kolei współpraca z wojskiem rozpoczęła się już we wczesnych latach 80., i to nie tylko z włoską armią, ale również innych krajów Europy, np. Francji (słynny model Cagiva T4).

Obecnie prawa do marki Cagiva należą do MV Agusta, a od mniej więcej czterech lat słyszymy o planach powrotu legendy. Model W8 to leciwa konstrukcja, ale ponieważ osiągnął zadziwiający sukces, warto go dołączyć do naszego zestawienia.

Cagiva W8 125 charakteryzuje się dużą mocą i autonomią. Został zaprojektowany, aby dostosować się do różnych środowisk i zapewnić maksymalną wytrzymałość. Do wojska trafił już w 1991 roku. Pojazd  mierzy 2,1 metra długości, waży 127 kilogramów i ma zasięg 220 kilometrów. W ramie znajduje się silnik spalinowy o pojemności 125 cm3 i 30 KM mocy. Motocykl może osiągnąć maksymalną prędkość 135 km/h.

Kawasaki KLR 650

To bardzo nietypowa konstrukcja. Wojskowy motocykl Hayes M1030-M1 został zbudowany dla wojska na bazie Kawasaki KLR 650 i napędzany jest silnikiem Diesla. Skąd w ogóle pomysł na zastosowanie silnika wysokoprężnego w motocyklu i dlaczego się nie upowszechnił? Pierwsza furtka do przemysłowego zastosowania tego rozwiązania została otwarta w latach 90. ubiegłego wieku i zrobili to wojskowi z Wielkiej Brytanii i USA. W związku z szerokim wprowadzeniem standardu paliwa JP-8 w samolotach oraz różnej maści pojazdach i generatorach stosowanych w armii, szukano dalszych możliwości jego zastosowania.

Musimy w tym miejscu wyjaśnić, że P-8 (Jet Propelent - 8) to paliwo lotnicze na bazie kerozyny, które dzięki specjalnie opracowanemu składowi doskonale sprawdza się w ekstremalnych warunkach - zarówno na pustyni, jak i w lodach Arktyki. Może być używane nie tylko w silnikach odrzutowych, ale też w wysokoprężnych, nie nadaje się tylko do jednostek benzynowych. Dążąc do jak największej unifikacji wojskowych paliw, pomyślano o zbudowaniu motocykla z silnikiem Diesla, który mógłby być zasilany kilkoma ich rodzajami: olejem napędowym, klasyczną naftą lotniczą i właśnie JP-8.

Zadanie zbudowania motocykla, który mógłby być szeroko stosowany w armiach wszystkich państw NATO, powierzono amerykańskiej firmie Hayes Diversified Technologies oraz uczelni Royal Military College of Science. W 2001 roku zaprezentowano HDT M1030M1. Pojazd zbudowano na bazie popularnego w USA i uchodzącego za pancerne i niezawodne enduro Kawasaki KLR 650. Podstawowa zmiana dotyczyła głowicy silnika, w której znalazł się stosowny układ zasilania. Nowe były również cylinder i tłok.

Zmodyfikowany silnik Kawasaki KLR 650 miał w kilku wersjach od 584 do 670 cm3 pojemności skokowej i generował niecałe 30 KM mocy. Niezbyt imponująca wartość, ale pełen jej zakres dostępny był w szerokim zakresie obrotów. HDT M1030M1 rozpędzał się bardzo niechętnie, ale kiedy już nabrał prędkości, był nie do zatrzymania na każdej nawierzchni. Motocykl mógł się pochwalić dwukrotnie mniejszym zużyciem paliwa niż jego benzynowy odpowiednik - na jednym 23-litrowym zbiorniku dzielny żołnierz mógł pokonać prawie tysiąc kilometrów!

HDT M1030M1 produkowano w latach 2004-2008. Do amerykańskich Marines trafiło 440 sztuk, a nieujawniona liczba egzemplarzy pojechała do armii kilku krajów NATO.

Yamaha WR450F

WR450F mieliśmy swego czasu okazję przetestować w Ścigaczu i zebrał same dobre oceny od redakcyjnej ekipy. Yamaha WR450F powstała, aby zapewnić maksymalną moc i odporność w najtrudniejszym terenie. Ta maszyna trafiła m.in. do sił zbrojnych Litwy.  WR450F mierzy 2,1 metra długości i waży 118 kilogramów. Motocykl posiada silnik spalinowy o pojemności 450 cm3 i 40 KM mocy. WR450F osiąga prędkość ponad 140 km/h. Wojsko doceniło ten jednoślad przede wszystkim ze względu na trwałość, zwrotność i wszechstronność.  Zasięg to 80 km.

Warto jeszcze zaznaczyć, że w Yamasze pracuje system pięciu tytanowych zaworów, co pozytywnie przekłada się na potencjał silnika. By obniżyć środek ciężkości, konstruktorzy postawili na suchą skrzynię korbową oraz montowaną z przodu zewnętrzną miską olejową. Moc przenosi 5-cio stopniowa skrzynia biegów, która tak jak silnik, zbudowana jest na bazie modelu YZ.

Kawasaki KLX250

Jeśli zajrzycie na polską stronę Kawasaki, to model KLX250 opisany jest jednym zdaniem:  "Znakomity na drodze i w lesie". Tego samego oczekuje od motocykla wojsko. Zresztą trudno nie zauważyć, że Kawasaki ma w zestawieniu aż trzy motocykle, które zostały docenione przez armię. To nie przypadek. Kawasaki KLX250 to szybki i odporny pojazd, który jest wykorzystywany przez siły specjalne m.in. Japonii i  Stanów Zjednoczonych.

Przeznaczeniem motocykla jest głównie zwiad oraz misje, w których najważniejsze jest szybkie przemieszczanie się pododdziałów. Motocykl mierzy 2,1 metra długości i waży 165 kilogramów. W ramie znajduje się sprawdzono jednostka o pojemności 250 cm3 i 24 KM mocy. KLX250 może osiągnąć maksymalną prędkość 130 kilometrów na godzinę. Wersja wojskowa została zmodyfikowana w celu zmniejszenia hałasu, poprawy zawieszenia i wzmocnienia konstrukcji. Zasięg wynosi 100 km.

Christini AWD 450

Amerykańska marka Christini jest szeroko znana w świecie offroadu, a swoją popularność zawdzięcza głównie zestawom napędowym przedniego koła. Model AVD zasłyną z kolei tym, że był używany przez US Army w Afganistanie i doskonale sprawdził się w tych trudnych warunkach. W AVD zastosowano czterosuwowy silnik Gas Gas o mocy 42 KM, a dzięki systemowi przeniesienia napędu na oba koła utrata mocy wynosi jedynie 1 proc. W stosunku do podstawowego modelu, który można kupić na rynku amerykańskim, wersja Military została znacznie podniesiona, co ułatwia jazdę w terenie.

Christini AVD ma automatyczną przekładnię i jest wyposażony w mnóstwo elementów, które mają pomóc żołnierzom w akcji - od GPSu po dodatkowy kanister na paliwo. Na stronie producenta czytamy, że dzięki kamuflażowi motocykl jest trudno zauważalny dla wroga, ale ciężko mi sobie wyobrazić, że żołnierz jadący na wielkim, 4-suwowym enduro, pozostanie w ukryciu na długo. 

Motocykl został zaprojektowany do wykonywania misji wymagających szybkiego reagowania i może być łatwo transportowany przez helikopter lub dowolny pojazd kołowy. Christini AWD 450 został zmodyfikowany w celu zwiększenia jego ochrony i odporności na warunki zewnętrzne. Maszyna mierzy 2,1 metra długości, waży 126 kilogramów i ma zasięg ponad 160 kilometrów. AWD 450 może rozpędzić się do 100 km/h i jest obecnie używany przez różne armie i jednostki specjalne, łącznie z morskimi, w tym słynną Navy SEALs.

Podsumowanie

Wojsko to instytucja, która bardzo pilnie strzeże swoich sekretów. W końcu informacja to groźna broń - tym bardziej dane o wyposażeniu żołnierzy, czy pojazdów jakich używają poszczególne formacje. Możemy być pewni, że w wojskowych garażach znajdują się motocykle, o których dowiemy się dopiero za kilka, kilkanaście lat. Niektórych pewnie nie poznamy nigdy.

Obecnie potencjał wojskowych motocykli rośnie głównie ze względu na rozwój branży e-motocykli. Tego typu konstrukcje mają bez wątpienia wiele zalet dla wojska - przede wszystkim cichą pracę, prostotę układów i bezawaryjność. Prawdopodobnie rozwój tego typu maszyn o przeznaczeniu militarnym jeszcze przyspieszy w najbliższych latach. Czekają nas ciekawe czasy.