Ścigacz.pl

Historia dwukołowej motoryzacji ma wielu przedstawicieli, którzy zyskali międzynarodowy rozgłos i sławę. Były również modele, które nie trafiły w gusta odbiorców, były niedopracowane lub po prostu brzydkie.

Oto cztery takie przypadki. Zgadzacie się z moimi typami?

Honda Pacific Coast

Jeśli szukasz odpowiednika Fiata Multipli wśród motocykli, to Honda Pacific Coast natychmiast zajęłaby pierwsze miejsce. Podobnie jak pokraczny przedstawiciel włoskiego przemysłu samochodowego, PC 800 budzi tylko skrajne emocje: ludzie nienawidzili tego motocykla lub go kochali. Za co? Może za to, że ten motocykl zdolny był do przewiezienia tygodniowych zakupów dla czteroosobowej rodziny? Zresztą na amerykańskiej ziemi do Hondy Pacific przylgnęło miano "kombi wśród motocykli", co było traktowane jako komplement lub zniewaga w zależności od nastawienia odbiorcy.

Jednak mimo że Honda Pacific Coast była pracowita jak muł, miała w sobie niewiele wdzięku. Można nawet powiedzieć, że PC 800 był prekursorem maksi skuterów, zanim jeszcze rozpowszechniła się idea tych jednośladów. Kariera HPC trwała tylko dziewięć lat, do 1998 roku. Na pokładzie znajdował się widlak o pojemności 798 cm3, 57 KM  i 66 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Maszyna ważyła na sucho aż 272 kg. To był kawał motocykla, który bez make-upu mógłby zagrać w filmie "Tron" - tym pierwszym.

Ducati Multistrada 1000DS i 1100DS

Oczywiście nie chodzi o współczesną wersję modelu Ducati, który jest elegancki i wspaniały. Mam na myśli oryginalny motocykl zaprojektowany przez Pierre Terblanche’a. To z pewnością dziwnie wyglądająca maszyna, która od premiery w 2003 roku zyskała wiele niepochlebnych określeń nawiązujących do pokracznej obudowy o wlotów powietrza, do których po pijaku ktoś mógłby próbować włożyć tosta. "Mikrofalówka" i "kaczan" to jedno z najłagodniejszych określeń Multistrady w tym wydaniu, której cechą szczególną jest górna szyba poruszająca się wraz z kierownicą za każdym razem, gdy ją obracasz.

Trzeba uczciwie przyznać, że niedostatki urody motocykla natychmiast znikały, kiedy zasiadało się za sterem 1100DS. Ten motocykl był funkcjonalną maszyną zdolną do pokonywania kilometrów z imponującą wydajnością i komfortem. Na pokładzie znajdowała się widlasta dwójka o mocy 94 KM i 103 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Niezłe właściwości jezdne i osiągi nie zmieniają jednak faktu, że pod względem piękna Multistrada pierwszej generacji była mocno kontrowersyjna. Co najciekawsze, to wcale nie utrudniło sprzedaży. Wręcz przeciwnie, ten model sprzedawał się doskonale, więc może nie powinien w ogóle trafić do tego zestawienia?

Suzuki GSX 600F

Zarzut dotyczący Suzuki GSX 600F nie wiąże się z urodą, której temu modelowi nie można odmówić nawet dziś. Chodzi raczej o wrażenia z jazdy, bo była to maszyna stosunkowo ciężka i nie dość szybka, czyli niepasująca do identyfikatora GSX w nazwie. Jako środek transportu był to motocykl niezawodny, ale jako przecinak zorientowany na sport zupełnie mijał się z przeznaczeniem. Oczywiście mowa modelu z lat 90. i pierwszych lat nowego wieku, a nie o Katanach zaprojektowanych przez Hansa Mutha.

Przypomnijmy jeszcze, że ta rzędowa czwórka chłodzona olejem i powietrzem, miała pojemność 599 cm3 i generowała 86 KM mocy oraz 59 Nm momentu obrotowego. Ważyła przy tym ok. 220 kilogramy - w wariancie z początku lat 90.

W nawiązaniu do  GSX 600F Katana warto dodać, że Katana znana była również jako skuter. W latach 1997 do 2006 wyprodukowano w sumie osiem różnych wersji Suzuki Katany o pojemności 49 cm3 i nieco ponad 3 KM mocy.

Bimota 500 V Due

Jeśli szukasz przykładu motocykla, który powinien być niesamowity, ale niestety nie zdał egzaminu, Bimota 500 V Due jest wzorcem niedoszłego cudu motoryzacji. Pierwsza i ostatnia próba wyprodukowania własnego silnika zamiast kupowania go od innych marek, na papierze wyglądała bardzo dobrze i miała dwa składniki zapewniające sukces: pojemność 500 cm3 i dwusuw z pierwszym, sterowanym elektronicznie wtryskiem paliwa. W owym czasie, czyli w 1997 roku, stosunek mocy do masy jednostki Bimoty przewyższą prawie wszystkie motocykle sportowe.

Początkowo wyprodukowano 150 egzemplarzy tych murowanych hitów, ale szybko okazało się, że cierpią one na poważne wady, w tym tak podstawowe jak wycieki oleju i gubienie mocy. Zresztą lista niedociągnięć bardzo szybko zaczęła się wydłużać. Wielu nowych właścicieli po prostu zwróciło swoje motocykle dilerom.

Co prawda dwa lata później włoskiej firmie założonej przez Massimo Tamburiniego, Valerio Bianchiego i Giuseppe Morriego udało się naprawić większość usterek i wyprodukować 26 nowych jednostek, ale co z tego, skoro wszystkie powstały w specyfikacji torowej i nigdy już nie trafiły na drogi publiczne. Co ciekawe, w 2001 roku Bimota zupełnie zrezygnowała z problematycznego elektronicznego wtrysku paliwa na rzecz sprawdzonego gaźnika.

Gaźnik znalazł się na pokładzie Evoluzione Corsa - zaledwie 14 sztuk, a następnie drogowym wariancie Evoluzione, który też nie wniósł się na szczyty popularności, bo po wyprodukowaniu nieznacznej liczby egzemplarzy Bimota zamknęła ten rozdział działalności i wróciła do montowania obcych silników w swoje ramy. Tak sen o wielkości prysł niczym mydlana bańka. Dziś Bimota przy wsparciu Kawasaki może projektować i tworzyć swoje kolejne motocykle, a najnowszy z nich ma zostać zaprezentowany jesienią.

Kontrowersje

Jestem pewien, że wielu byłych, a zapewne i obecnych właścicieli Suzuki GSX 600F nie zgodzi się na obecność tego modelu w wśród maszyn, którym cokolwiek brakuje. Swoich fanów ma również Bimota 500 V Due, pierwsza Multistrada i legendarna Honda Pacific Coast. Tylko ten ostatni model posiada na Facebooku przynajmniej dwie prężnie działające, kilkutysięczne grupy fanów, nie wspominając o stronach i blogach osobistych. A przypominam, że mówimy o motocyklu, którego produkcja zakończyła się dokładnie ćwierć wieku temu.

Do czego zmierzam? Chodzi o to, że powyższe zestawienie jest wysoce subiektywne. Być może umieścilibyście w nim zupełnie inne modele? Czekam na wasze propozycje w komentarzach.