Ścigacz.pl

Były odważne zapowiedzi i specjalne testy, ale awans Topraka Razgatlioglu do MotoGP wcale nie jest przesądzony. Wręcz przeciwnie, bo dwudniowe testy w Jerez nie wypadły dla Turka najlepiej. Jakie inne opcje ma Yamaha?

Mistrz świata serii World Superbike na R1-ce wyprawia prawdziwe cuda, a jego poziom kontroli nad motocyklem, szczególnie podczas hamowania, to prawdziwa poezja. Nie ma wątpliwości, że Razgatlioglu to ogromny talent, ale ciężki i miękki motocykl w specyfikacji Superbike, na miękkich oponach Pirelli to zupełnie inna bajka niż sztywna, prototypowa maszyna MotoGP na twardych jak kamień, prototypowych oponach Michelin. To pakiet, który wymaga kompletnie innego stylu jazdy.

Przesiadka z motocykli Superbike na prototypy MotoGP wychodziła wcześniejszym mistrzom świata różnie. Colin Edwards na długo zadomowił się w rodzinie Yamahy, choć nigdy nie stanął na szczycie podium. Nieźle radził sobie także Ben Spies, ale już np. James Toseland, mimo obiecujących początków, miał mocno pod górkę. Johathan Rea, mimo dwóch startów w MotoGP w zastępstwie za Caseya Stonera, nigdy nie zdecydował się z kolei na pełnoetatową zmianę serii.

Razgatlioglu miałby więc przed sobą ogromne wyzwanie, a do tego byłyby dla Yamahy wielką niewiadomą, bo przecież Franco Morbidelli też wcześniej radził sobie rewelacyjnie w Moto2, gdzie wywalczył mistrzostwo świata oraz na prywatnej M1-ce ekipy Petronasa w MotoGP. Po przesiadce na fabryczny motocykl kompletnie jednak przepadł. Kontrakt Włocha dobiega końca razem z końcem tego sezonu i trudno sobie wyobrazić, aby Yamaha paliła się do tego, aby umowę przedłużyć.

Jest jednak wręcz wymarzone i dość banalne wyjście z sytuacji, które do niedawna było w szeregach Yamahy mocno rozważane; zamienić Topraka i Franco miejscami!

Co prawda Morbidelli złapał ostatnio wiatr w żagle i pokazał bardzo dobre tempo podczas Grand Prix Argentyny, ale dopiero kolejne wyścigi potwierdzą, czy była jednorazowa historia, wynikająca ze specyficznej przyczepności toru Termas de Rio Hondo, czy faktycznie efekt sporych postępów. Yamaha nie może jednak czekać i musi przygotować się na scenariusz wymagający zmiany zawodnika.

Japońska marka nie może pozwolić sobie na kolejnego reprezentanta, który nie będzie w stanie dogadać się z M1-ką i wspierać Quartararo nie tylko w rozwoju motocykla, ale i w walce o czołowe pozycje.

Razgatlioglu w ostatnich tygodniach mówił wprost, że w przyszłym roku interesuje go wyłącznie jazda w MotoGP, niezależnie od tego, czy zrobi to w szeregach Yamahy czy poza nią. Jednocześnie tylko Yamaha będzie miała w przyszłym roku wolne miejsce. Pozostałe ekipy fabryczne są obsadzone do końca 2024 roku, a przecież manager Turka, wielokrotny mistrz Supersportów Kenan Sofuoglu, wielokrotnie podkreślał, że nie zamierza nawet rozmawiać z zespołami prywatnymi.

Bardzo możliwe, że w najbliższych tygodniach będzie jednak musiał zmienić plany i utemperować nieco swoje ambicje. Niedawne, dwudniowe testy Topraka w Jerez nie wypadły bowiem rewelacyjnie. Turek nie tylko był o ponad sekundę wolniejszy od najszybszego na testach Daniego Pedrosy, ale także o 0,7 sekundy wolniejszy niż kierowca testowy Yamahy, Cal Crutchlow. Jego tempo wyścigowe także pozostawiało podobno sporo do życzenia.

Oczywiście trudno oczekiwać, że podczas zaledwie dwóch dni jazdy ktokolwiek złapie tempo doświadczonych zawodników testowych. Z drugiej strony zawodnicy testowi są jednak nieco wolniejsi niż ścisła czołówka stawki MotoGP, dlatego Toprak wydaje się być dość daleko w polu.

Bez entuzjazmu w rozmowach z dziennikarzami w Austin testy komentował także w czwartek szef Yamahy, Lin Jarvis, podkreślając nawet, że wolałby zatrzymać w zespole Morbidelliego i wspominając o problemach Topraka z adaptacją do M1-ki. Jeśli więc nie Turek i nie Morbidelli (jeśli nie podkręci tempa), to kto?

Opcji jest kilka, a pierwszą z nich jest Jorge Martin, którego kontrakt z Ducati i ekipą Pramac kończy się w tym roku i który jest mocno rozgoryczony faktem, że to Enea Bastianini, a nie on, trafił na dwa kolejne lata do fabrycznej ekipy włoskiej marki. Drugą opcją może być… Marco Bezzecchi!

Lider klasyfikacji generalnej i zwycięzca ostatniego wyścigu w Argentynie wydaje się zadowolony ze współpracy z ekipą Valentino Rossiego, ale on również nie ma co liczyć na miejsce w fabrycznym zespole Ducati. Co więcej, jego obecny zespół może za dwa lata nawiązać współpracę z Yamahą, a wtedy Marco i tak będzie jeździł M1-ką, tyle, że nie tą w fabrycznych barwach. Taka obrona przez atak wydaje się w jego przypadku wcale nie taka głupia.

No dobrze, ale co z Toprakiem? Za kulisami cały czas plotkuje się na temat ewentualnego zerwania kontraktu z Hondą przez Marca Marqueza, którego Red Bull może namówić na przesiadkę na fabryczny motocykla KTM. Jeśli tak się stanie, w Repsol Hondzie zwolni się miejsce, na którym Red Bull z pewnością z chęcią widziałby Turka. Z drugiej strony austriacka marka ma jeszcze w swoich szeregach genialnego Pedro Acostę, który wydaje się pewniejszą opcją niż Toprak, a jeśli Marc trafiłby do KTM-a, Hiszpan być może wylądowałby na jego miejscu. Jeśli tak się nie stanie, Toprak będzie musiał z awansem do MotoGP poczekać jeszcze rok, a wówczas jego karty mogą być jeszcze słabsze.

Jak widać, choć teoretycznie w stawce MotoGP na przyszły rok jest wolne tylko jedno fabryczne miejsce, w praktyce wielokrotnie widzieliśmy już, że kontrakty sportowe nie są warte papieru, na którym zostały podpisane i wszystko może się wydarzyć. Póki co jednak bardziej ekscytujmy się tym, co dzieje się na torze, a nie za kulisami, bo sezon 2023 zapowiada się naprawdę rewelacyjnie.