W poprzednim artykule opisałem jaki rodzaj tarcz hamulcowych używanych jest w motocyklach MotoGP, oraz który z torów jest jednym z najbardziej wymagających dla układu hamulcowego. W poniższym tekście postaram się przybliżyć budowę takich elementów systemu hamulcowego królewskiej kategorii, jak zaciski, pompy oraz reszta osprzętu odpowiedzialnego za hamowanie.

Jak już wiemy, tarcze hamulcowe przedniego koła w motocyklach klasy MotoGP są węglowe. Żeby zapewnić optymalną skuteczność hamowania klocki hamulcowe wykonane są z tego samego materiału. Klocki karbonowe charakteryzują się niską masą własną, wynoszącą zaledwie 50 gramów (ponad dwa razy niższa waga niż w motocyklach sportowych, przeznaczonych do użytku na drogach publicznych). Klocki węglowe zapewniają wysoki współczynnik tarcia, zachowując wydajność przy wysokich temperaturach. Maksymalna temperatura pracy jest dwa razy wyższa niż w motocyklach szosowych i wynosi aż 800 stopni Celsjusza. Powyżej tej temperatury drastycznie wzrasta zużycie klocków.

Zacisk hamulca Brembo w motocyklach MotoGP jest czterotłoczkowy, monoblokowy, wykonany ze stopu aluminium. W poprzednich latach był to stop aluminiowo-litowy. Powierzchnia zacisku pokryta jest niklem. Maksymalna temperatura uzyskiwana podczas hamowania wynosi ok 200 stopni Celsjusza. Tłoczki wykonane są z tytanu, który zapewnia znakomite właściwości pracy przy wysokich temperaturach. Zacisk Brembo wyposażony jest w tzw. "szybkozłączki" umożliwiające szybką jego wymianę lub odpowietrzanie. Podczas niektórych wyścigów używane są nakładki "air duct" umożliwiające dodatkowe chłodzenie zacisku hamulcowego.

Promieniowa pompa hamulcowa Brembo (w której tłoczek i cylinder ustawione są prostopadle do dźwigni hamulca) wprowadzona została w 1985 roku. Takie rozwiązanie skutecznie poprawia wydajność hamowania, zmniejsza wymiary oraz masę tego elementu. Cechy te mają ogromne znaczenie w rywalizacji na najwyższym poziomie. Pompa hamulcowa Brembo charakteryzuje się niezmienną, równomierną pracą podczas dłuższych przejazdów, umożliwiając kierowcy w sposób bardzo precyzyjny dozowanie siły hamowania.

Hamulec tylny składa się z zacisku, który jest wykonany z odlewu aluminium i pokryty jest niklem - podobnie jak zaciski przedniego hamulca. Tylny zacisk może być dwutłoczkowy (obsługiwany jest wtedy standardowo poprzez nożną dzwignię) lub czterotłoczkowy (może być wtedy używany zarówno przy użyciu nożnej dźwigni jak i kciuka lewej dłoni). Andrea Dovizioso jest jednym z kierowców, który korzysta z tylnego hamulca przy pomocy kciuka. Jednym z prekursorów takiego rozwiązania był Mick Doohan - 5-krotny mistrz świata w klasie 500cc, który po ciężkim wypadku na torze Assen w 1992 roku nie był w stanie używać dźwigni hamulca nożnego. Zastąpiono go dźwignią operowaną za pomocą kciuka. Tarcza hamulcowa wykonana jest ze stali nierdzewnej. Klocki hamulcowe zrobione są ze spieków metalicznych, bądź są organiczne (decydują preferencje zawodnika).

Układ hamulcowy motocykli MotoGP, przynajmniej w opisie, pozornie nie różni się znacząco od tych spotykanych w motocyklach sportowych, jednak jego skuteczność na torze i odporność na pracę w wysokich temperaturach jest nieporównywalna.