Czy zastanawialiście się kiedyś w jaki system hamulcowy wyposażone są motocykle klasy MotoGP? Kto jest ich producentem? Z jakiego materiału są wykonane, a może jaka temperatura tarcz hamulcowych jest optymalna do ich pracy? Który tor w kalendarzu MotoGP jest najbardziej wymagający dla układu hamulcowego? Na te oraz na inne pytania postaram się odpowiedzieć w niniejszym artykule.

Firma Brembo została założona w styczniu 1961 przez Emilio Bombassei oraz Italo Breda tuż nieopodal Bergamo we Włoszech. W 1972 rozpoczęto tam produkcję tarcz hamulcowych do motocykli Moto Guzzi, a wkrótce potem Brembo stało się liderem w segmencie systemów hamulcowych w Europie. Od 1975 systemy hamulcowe firmy Brembo stosowane były przez zespół Ferrari w Formule 1. Od tamtego momentu firma Brembo w dziedzinie hamulców stała się niekwestionowanym liderem w segmencie motorsport. Potwierdza to fakt, że wszystkie motocykle startujące w klasie MotoGP wyposażone są w układy hamulcowe producenta z Włoch.

Na przestrzeni lat zmieniała się technologia, wprowadzano nowe materiały do produkcji. W latach 80-tych tarcze hamulcowe wykonywano z odlewu aluminium. W roku 1985 wprowadzono żeliwne tarcze, by 5 lat później produkować je ze stali nierdzewnej. Tarcze węglowe (karbonowe) zaczęto używać w 2000 roku i tak pozostało aż do dzisiaj.

Przyjrzyjmy się bliżej tarczy hamulcowej wykonanej z włókna węglowego. Przede wszystkim jest to materiał znacznie lżejszy od stali, po drugie w znaczący sposób redukuje efekt żyroskopowy (jest to zjawisko zachowania przestrzennej orientacji osi obrotu wirującego ciała względem układu odniesienia), tym samym poprawia się prowadzenie motocykla. Tarcze węglowe do optymalnej pracy potrzebują odpowiedniej temperatury wynoszącej pomiędzy 200 a 800 stopni Celsjusza. W przypadku wyścigów "mokrych" lub takich w których optymalna temperatura nie jest możliwa do uzyskania, stosuje się tarcze hamulcowe wykonane ze stali. Istnieją jednak wyjątki, chociażby wyścig w Malezji w 2016 roku, gdzie przy opadach deszczu Marc Marquez zdecydował się na zastosowanie tarcz karbonowych. Istnieje możliwość zastosowania osłony, która podnosi temperaturę pracy tarcz hamulcowych. Żywotność takiej tarczy wykonanej z włókna węglowego wynosi ok. 800-1000km.

Średnica tarcz hamulcowych stosowanych w motocyklach klasy MotoGP wynosi 320 mm oraz 340 mm. Podczas wyścigów na wszystkich torach ekipy mogą decydować, którą wielkość tarcz zamontować. Wyjątkiem jest jednak tor Motegi, na którym motocykle muszą być wyposażone w tarcze o średnicy 340 mm. Charakterystyka toru w Japonii sprawia, że system hamulcowy narażony jest na szczególnie ciężką eksploatację. Podczas każdego okrążenia dźwignia hamulca wciśnięta jest przez około 33 sekundy. Podczas całego wyścigu zawodnicy średnio używają swoich hamulców przez 13 minut. 1.2 Tony - taki jest nacisk jakim kierowca oddziałuje na dźwignię/pompę hamulcową podczas całego wyścigu. Najbardziej wymagający ze wszystkich zakrętów dla systemu hamulcowego jest zakręt nr 11. Po rozpędzeniu motocykla do ok. 310 km/h zawodnicy rozpoczynają hamowanie, trzymając wciśniętą dźwignię hamulca przez ok 4.9 sekundy i zwalniając do około 89km/h.

W kolejnym artykule przyjrzymy się bliżej pozostałym elementom układu hamulcowego w motocyklach klasy MotoGP.