Ścigacz.pl

Lecąc na testy prasowe modelu NT1100 miałem nieco mieszane uczucia. Nie chciałem nastawiać się negatywnie, ale nie zmienia to faktu, że sceptycznie podchodziłem do tego modelu. Podobnie jak większość motocyklistów, którzy przyzwyczaili się do motocykli mających ponad 160KM i więcej niż dwa cylindry. Jednak po całym dniu spędzonym za sterami tego modelu moje nastawienie całkowicie się zmieniło i szczerze muszę przyznać, że Honda zrobiła kawał dobrej roboty. Udało jej się skonstruować bardzo dobry turystyczny motocykl z lekkim zacięciem sportowym. Ale przejdźmy do konkretów.

Honda NT1100 - wideo recenzja i test nowego Gran Turismo Hondy

Dlaczego NT1100?

Honda patrząc na historię stwierdziła, że po wycofaniu z produkcji takich modeli jak Deauville, Pan-European czy VRF800, które miały swoich wiernych fanów w ofercie brakuje motocykla, który będzie nie tylko komfortowy, ale również wszechstronny. Patrząc na rynek motocyklowy, który został zdominowany przez motocykle typu Adventure stwierdzono, że zapomniano o użytkownikach, którzy od motocykla wymagają wszechstronności, komfortu, ale niekoniecznie możliwości off-roadowych. W ofercie Hondy brakowało motocykla, który będzie mniejszy, lżejszy, bardziej wszechstronny od Gold Winga 1800, a zarazem będzie zapewniał lepszą ochronę przed wiatrem, będzie bardziej komfortowy oraz wyposażony w więcej akcesoriów a niżeli modele CB500 czy NC750X. Inżynierowie Hondy skonstruowali zatem motocykl na bazie sprawdzonej i udanej konstrukcji jaką jest Africa Twin. Patrząc na pomysł Hondy zakładający przerobienie bardzo udanej konstrukcji typu Adventure na konstrukcję typowo asfaltową wydawał się być pomysłem całkiem dobrym. Idąc tym tropem Honda stworzyła model, który jest komfortowy, wszechstronny, nowoczesny i oparty na sprawdzonej konstrukcji. Czy to się Hondzie udało? Po jednym dniu testowania tego motocykla na różnorodnych trasach (autostrada, drogi szybkiego ruchu, lokalne drogi, kręte górskie serpentyny oraz typowo miejski ruch) stwierdzam, że operacja się udała, a pacjent ma się bardzo dobrze.

Wygląd Hondy NT1100

Temat wyglądu i stylistyki motocykli zawsze budzi duże emocje. Każdy ma swój gust i jednym ten motocykl będzie się podobał, inni przejdą koło niego całkowicie obojętnie, a jeszcze inni stwierdzą, że najzwyczajniej w świecie jest brzydki. Tak to już jest, że jednym się podoba a innym nie. Podczas projektowania nowego modelu Honda chciała, aby klient otrzymał jak najlepiej wyposażony motocykl w przystępnej cenie. Najprościej i najtaniej było zastosować sprawdzone rozwiązania z motocykla dawcy, czyli Africa Twin i zaprojektować nowe zawieszenie oraz owiewki, które będą zapewniać maksymalną ochronę przed wiatrem i warunkami atmosferycznymi przy założeniu, że motocykl ma być maksymalnie mały, poręczny a przy tym wszystkim ma świetnie jeździć po asfalcie w każdych warunkach pogodowych. W ofercie przewidziano trzy wersje kolorystyczne Graphite Black, Matt Irridium Grey Metalic oraz Pearl Glare White.

Honda NT1100 - Komfort i praktyczność

Inżynierowie Hondy długi czas pracowali nad stworzeniem owiewek i szyby, która będzie sprawdzać się zarówno w turystyce oraz podczas codziennej jazdy po mieście. Efekt finalny to zastosowanie dużej szyby z pięciostopniową regulacją. Warto zaznaczyć, że pomiędzy maksymalnym dolnym i górnym ustawieniem jest 164 mm różnicy.

Wraz ze zmianą wysokości zmienia się również kąt nachylenia. Minusem jest brak możliwości regulowania wysokości szyby podczas jazdy. Można to zrobić jedynie na postoju, gdyż do zmiany wysokości potrzebujemy obydwu rąk. Honda w modelu NT1100 zamontowała na przedniej owiewce dwa deflektory, które mają za zadanie rozbijanie powietrza tak, aby chronić dłonie oraz ramiona kierowcy przed wiatrem. Podobne deflektory zastosowano również w przedniej części u dołu przy silniku. Ich zadanie jest ochrona stóp i goleni.

Wszystkie w/w rozwiązania konstrukcyjne doskonale sprawdzają się podczas jazdy. Przy prędkościach autostradowych nie odczuwałem męczącego naporu wiatru zarówno na górnych, jak i na dolnych częściach ciała. Oczywiście każdy musi indywidualnie dopasować wysokość szyby do swoich gabarytów. Przy moim wzroście 178 cm najlepiej jechało mi się przy szybie ustawionej na 4 poziomie. Siedzenie kierowcy usytuowane jest na wysokości 820mm co sprawia, że z łatwością jesteśmy w stanie podeprzeć się dwiema nogami. Kanapa jest dzielona, osobna dla kierowcy i pasażera. Siedzisko kierowcy jest stosunkowo wąskie, co sprawia, że nie męczy podczas dłuższych przelotów. Pasażer z kolei ma wygodną szeroką kanapę oraz bagażnik z dużymi bocznymi uchwytami. Poprzez niskie usytuowanie tłumika podnóżki pasażera zostały umieszczone w komfortowej pozycji, która nie męczy kolan podczas dłuższych podróży. Dzięki takiemu zabiegowi standardowo montowane kufry boczne są praktycznie symetryczne i mogą pomieścić lewy 33l oraz prawy 32l. Opcjonalnie możemy założyć 50l kufer centralny. Kufry nie są pływające, montowane są na sztywno. Podczas testów jeździłem z pełnym zestawem kufrów i nie zauważyłem, żeby motocykl miał tendencję do myszkowania przy większych prędkościach, choć na to zjawisko wpływa bardzo dużo czynników m.in.: zastosowane ogumienie, ciśnienie w kołach, pozycja kierowcy czy chociażby rozłożenie masy w kufrach. W porównaniu do modelu Africa Twin pozycja kierowcy jest bardziej pochylona do przodu, co w połączniu z 17 calowym przednim kołem sprawia, że motocykl bardzo łatwo reaguje na polecenia kierowcy. Warto nadmienić, że masa rozłożona jest w stosunku 51% przód i 49% tył. Wszystkie testowane motocykle wyposażone były w skrzynię DCT, która zwiększa masę motocykla o 10 kg. Mój egzemplarz wyposażony był również w tank bag oraz kufer centralny więc automatycznie jego waga przekraczała katalogowe 248km, a mimo to podczas jazdy i wolnych manewrów nie było tej wagi czuć. Związane jest to z nisko położonym środkiem ciężkości. Motocykl z założonymi kuframi bocznymi w najszerszym punkcie ma 901mm. Posiadacze kasków integralnych nie będą w stanie schować ich do kufrów bocznych, więc przydatne będzie zamontowanie kufra centralnego. Jak przystało na rasowego turystyka NT1100 w standardzie wyposażone jest w dobrze dostępne gniazdo zapalniczki oraz osobne gniazdo USB. Na wyposażeniu standardowym znajduje się również centralny podnóżek, który ułatwia prace serwisowe takie jak smarowanie łańcucha, wymiana klocków hamulcowych czy opon. W porównaniu z Africą NT1100 ma mniejszy o 75mm prześwit, krótszy o 40mm rozstaw osi oraz o 30mm obniżone siedzenie kierowcy. Do przeniesienia napędu na tylne koło służy łańcuch. Nie zdecydowano się na zastosowanie wału kardana. Pytaliśmy na prezentacji, dlaczego tak się stało? Odpowiedź była bardzo prosta, proces projektowania i wdrażania do produkcji takiego rozwiązania miałby bardzo duże przełożenie na końcową cenę motocykla. Dlatego zdecydowano się na tańsze choć niekoniecznie gorsze rozwiązanie.

Akcesoria, gadżety, elektronika

Honda wyposażyła NT`ka w dwa wyświetlacze. Jeden to 6.5 calowy kolorowy dotykowy wyświetlacz TFT. Informacje na nim prezentowane są jasne i czytelne. Podczas testu pogoda była zmienna kawałkami było pochmurno, a kawałkami bardzo słonecznie. Wyświetlacz w każdych z w/w warunków był czytelny. Bardzo użyteczną funkcją jest automatyczne dostosowywanie się wyświetlacza do otoczenia (przyciemnianie). Dodatkowo mamy do wyboru trzy tryby informacji jakie są wyświetlane. Są one bezpośrednio związane z trzema wbudowanymi trybami jazdy: TOUR, URBAN I RAIN.

Dodatkowo mamy możliwość zaprogramowania dwóch indywidualnych trybów jazdy dopasowanych do naszych preferencji. Honda zdecydowała się na zastosowanie dwóch sprawdzonych technologii do łączenia telefonu z motocyklem. Mowa tutaj o Android Auto oraz Apple CarPlay. Śmiało mogę napisać, że Android Auto działa tak jak powinno, jednakże do prawidłowego funkcjonowania systemu wymagane jest zastosowanie oryginalnego kabla do telefonu. W przeciwnym razie połączenie może okazać się niemożliwe. Sam proces parowania telefonu czy zestawu Bluetooth w kasku jest prosty i intuicyjny. Po podłączeniu telefonu w trybie Android Auto na wyświetlaczu TFT pokazują się informacje z naszego telefonu. Dolny wyświetlacz LCD w tym samym czasie pokazuje podstawowe informacje dotyczące motocykla takie jak: prędkość, przebieg i ustawienie skrzyni biegów. Całością elektroniki sterujemy przy pomocy przycisków dostępnych na lewej i prawej manetce. Dodatkowo na postoju możemy wprowadzać zmiany przy pomocy dotykowego wyświetlacza TFT. Ergonomia przycisków jest dobra, wymaga jednak od kierowcy wcześniejszego zapoznania się z funkcjami poszczególnych przycisków. W lewej manetce mamy również łopatki do manualnego zmieniania biegów w górę i w dół. Za oświetlenie odpowiadają reflektory typu Full LED, 4 LEDy na każdy z reflektorów do świateł mijania plus dodatkowe 2 do świateł drogowych. W standardzie są też światła do jazdy dziennej. Światła automatycznie przełączają się pomiędzy DRL a światłami mijania w zależności od warunków na drodze.

Nad bezpieczeństwem kierowcy i pasażera czuwa system HSTC (Honda Selectable Torque Control). Podczas jazdy mamy możliwość wybrania jednego z trzech ustawień, gdzie 1 to niski poziom interwencji, a 3 najwyższy. Podczas testu działanie wszystkich systemów bezpieczeństwa sprawdzało się bez zarzutów. Ingerencja kontroli trakcji jest bardzo subtelna, wręcz niewyczuwalna. Warto dodać, że Honda wyposażyła NT1100 w automatyczny włącznik świateł awaryjnych, który aktywuje się podczas gwałtownego hamowania. Światła wyłączają się automatycznie po zwolnieniu dźwigni hamulca. W trakcie jazd testowych na krętych hiszpańskich drogach światła awaryjne w wielu motocyklach testowych włączały się bardzo często.

Silnik w Hondzie NT1100

Silnik jaki zastosowano w NT1100 to identyczna jednostka jaką możemy znaleźć w modelu 21YM CRF1100L Africa Twin. Mamy tutaj dwa cylindry, 8 zaworów oraz 1084 cm3 pojemności. Moc 102 KM przy 7,250 obr./min. oraz moment wynoszący 104 Nm przy 6,250 obr./min. Na papierze nie jest to demon mocy czy prędkości, jednakże podczas jazdy daje dużo przyjemności. Moc oddawana jest gładko i liniowo. W średnim zakresie obrotów NT1100 daje sobie świetnie radę, a o to głównie chodzi w motocyklach o przeznaczeniu użytkowym i turystycznym. Silnik jest wąski co ma niebagatelny wpływ na konstrukcję całego motocykla. W porównaniu z modelem Africa Twin zastosowano nową pojedynczą chłodnicę, przebudowano doloty do air boxa oraz na nowo skonstruowano tłumik. Efektem owych zmian jest przyjemny basowy pomruk na niskich obrotach. Podczas testów nie odczuwałem niedoborów mocy. Wydaje mi się, że dla osób szukających motocykla na co dzień i do turystyki parametry silnika są w zupełności wystarczające. NT1100 mieści 20,4l paliwa. Średnie spalanie według normy WMTC (World Motorcycle Test Cycle) wynosi 5l/100 km co daje nam bardzo dobry zasięg wynoszący ok. 400 km. Podczas całego testu motocykl nie miał łatwo, nie było mowy o żadnym eco drivingu a mimo to średnie spalanie nie przekroczyło 6,7l/100 km. Myślę, że jest to naprawdę bardzo dobry wynik.

Skrzynia DCT

Model NT1100 możemy kupić w wersji ze standardową manualną skrzynią biegów lub automatyczną skrzynią DCT (Dual Clutch Transmission). Podczas testów wszystkie motocykle wyposażone były w skrzynie DCT, więc nie było możliwości sprawdzenia wersji manualnej. Po premierze w/w skrzyni w 2009 roku w modelu VFR1200F Honda do dziś sprzedała ponad 200 tys. motocykli wyposażonych w DCT w samej Europie. Patrząc na wyniki sprzedaży ponad 50% klientów wybiera motocykl wyposażony właśnie w to rozwiązanie. Nic w tym dziwnego. DCT to doskonały wynalazek dla osób lubiących praktyczne rozwiązania. Jadąc automatem możemy skoncentrować się na tym co najważniejsze, czyli na drodze i pięknych widokach, a o to w turystyce przecież chodzi. Po całym dniu w siodle nowej Hondy zacząłem się przyzwyczajać do tego rozwiązania, zwłaszcza że można przełączyć się na tryb manualny w którym to kierowca ma pełną kontrolę nad zmianą biegów. Bardzo dużym plusem tego rozwiązania są płynne zmiany biegów w górę i w dół co ma niebagatelny wpływ na komfort jazdy z pasażerem podczas dłuższych wypraw. Nie wspomnę tu o zwyczajnej, codziennej jeździe po zakorkowanym mieście. Do zmiany biegów w manetce trzeba się przyzwyczaić, nie ukrywam, że sam niejednokrotnie zamiast zbijać jeden bieg w dół przebijałem go w górę.

Zawieszenie Hondy NT1100

Honda chcąc z modelu Africa Twin zrobić typowo szosowy motocykl zmuszona była zastosować koła o średnicy 17 cali. Wiązało się to z zaprojektowaniem od nowa zawieszenia dla modelu NT1100. Sama rama po niewielkich kosmetycznych przeróbkach podobnie jak rama pomocnicza zostały identyczne jak u dawcy, cała reszta została wykonana na nowo. Z przodu mamy 43mm odwrócony widelec marki Showa natomiast z tyłu dwuramienny aluminiowy wahacz typu prolink z amortyzatorem monoshock. Skok przedniego i tylnego zawieszenia to 150mm. Przedni widelec posiada regulację napięcia wstępnego (20 klików). Tylny amortyzator wyposażony został w ręczną, hydrauliczną regulację napięcia wstępnego (35 klików). Całość na fabrycznych ustawieniach podczas testu spisywała się świetnie. Motocykl w każdych warunkach zachowywał się przewidywalnie. Nawet podczas szybszej jazdy nie zauważyłem nerwowości zawieszenia. Pytaliśmy Hondy czy rozważają wprowadzenie modelu z elektronicznym zawieszeniem takim jak w modelu Africa Twin, w odpowiedzi usłyszeliśmy, że jest taka możliwość jednak będzie to uzależnione od tego jak motocykl przyjmie się na rynku. Z mojej strony uważam, że zawieszenie jest bardzo dobrze dopasowane do motocykla i daje niesamowite wyczucie podczas jazdy. Podobnie jak zastosowane hamulce (przód dwie pływające tarcze hamulcowe o średnicy 310mm z czterotłoczkowymi zaciskami marki Nissin, tył pojedyncza tarcza o średnicy 265mm z jednotłoczkowym zaciskiem marki Nissin), które są skuteczne i bardzo dobrze dozowalne. Motocykl ubrany został w bardzo dobre opony - Metzeler Roadtec 01 o rozmiarach przód: 120/70-R17M/C 58W, tył: 180/55-R17M/C 73W. Wszystkie zastosowane rozwiązania sprawiły, że nową Hondą NT1100 jeździ się pewnie i komfortowo.

Dostępne pakiety i dodatki Hondy NT1100

W sprzedaży dostępne będą motocykle w trzech pakietach. URBAN PACK, TOURING oraz VOYAGER PACK, który łączy pakiet TOURING i URBAN dając w pełni wyposażony motocykl. Wersja podstawowa z manualną skrzynią biegów kosztuje 62 900 zł, podczas gdy wersja z DCT jest o 4 600 zł droższa i kosztuje 67 500 zł. Wersja manualna z najbogatszym wyposażeniem VOYAGEkosztować będzie 69 722 zł natomiast wersja z DTC 74 322 zł.

W standardzie otrzymujemy:

• 5 stopniowe podgrzewane manetki,
• szybę z 5 stopniową regulacją wysokości,
• kufry boczne o łącznej pojemności 65l,
• centralny podnóżek,
• tempomat,
• tylny stelaż z uchwytami dla pasażera,
• reflektor Full LED z światłami DLR,
• gniazdo zapalniczki oraz USB,
• możliwość połączenia z Android Auto lub Apple CarPlay,
• doskonałą ochronę przed wiatrem.

Dodatkowo można do niego dokupić pakiet:

Pakiet Touring w cenie 3 374,27 zł (brutto),który zawiera:

• Komfortowe podnóżki pasażera;
• Komfortowe siedzenie pasażera;
• Komfortowe siedzenie kierowcy;
• Mocowanie świateł przeciwmgielnych;
• Lampy przeciwmgielne LED.

Pakiet Urban (zależny od koloru) w cenie 3 447,37 zł (brutto), który zawiera:

• Kufer górny (50L);
• Torba wewnętrzna kufra górnego (25L);
• Panel ozdobny kufra górnego (w kolorze motocykla);
• TankBag (4.5L);
• Wkładka zamka (Wave);
• Oparcie pasażera (50L, Czarne).

Pakiet VOYAGE (zależny od koloru) w cenie 6 822,24 zł (brutto), który zawiera:

• Kufer górny (50L);
• Torba wewnętrzna kufra górnego (25L);
• Panel ozdobny kufra górnego (w kolorze motocykla);
• TankBag (4.5L);
• Wkładka zamka (Wave);
• Komfortowe podnóżki pasażera;
• Komfortowe siedzenie pasażera;
• Oparcie pasażera (50L, Czarno-czerwone);
• Komfortowe siedzenie kierowcy;
• Mocowanie świateł przeciwmgielnych;
• Lampy przeciwmgielne LED.

Podsumowanie

Nowa Honda NT1100 według mnie jest bardzo udanym motocyklem. Zasiadając za jej sterami czujemy się komfortowo i pewnie. Jest to motocykl przyjazny dla kierowcy i pasażera. Jego moc nie jest za duża, ani za mała. Dla zastosowań do jakich ten motocykl został stworzony jest w sam raz. Wygląd jak zawsze wzbudza emocje więc tę kwestię pozostawiam czytelnikom. Jedno jest pewne motocykl ten jest dla osób, które wiedzą czego chcą. Motocyklistów świadomych, którzy nie patrzą na suche dane techniczne, a bardziej zwracają uwagę na walory użytkowe oraz przyjemność z jazdy. Po przejechaniu ok. 220 km po różnych trasach stwierdzam, że motocykl ten na pewno dobrze wpasuje się w rynek motocykli turystycznych i będzie miał wielu swoich zwolenników. Osobiście zaskoczyło mnie kilka rzeczy. Pierwsza to płynność działania skrzyni biegów i łatwość posługiwania się nią. Sprawia to, że nawet początkujący motocykliści bez problemów będą w stanie ogarnąć jazdę po to, aby bezpiecznie i bezstresowo korzystać z uroków turystyki motocyklowej. Druga to zawieszenie, które daje kierowcy poczucie pewności i stabilności nawet podczas szybkiej jazdy po zakrętach. Owszem, nie jest to motocykl którym pojedziemy na tor, ale mam wrażenie, że w odpowiednich rękach spokojnie objedzie niejednego amatora na sporcie. Trzecia to fenomenalna ochrona przed wiatrem, która podczas dalekich podróży i przelotów autostradowych jest niesamowicie ważna. Czwarta i ostatnia to wyposażenie standardowe, w którym mamy praktycznie wszytko co jest nam potrzebne do uprawiania turystyki motocyklowej. Jeśli chodzi o minusy, to mogę przyczepić się jedynie do kilku rzeczy, a mianowicie: czas uruchamiania systemu na wyświetlaczu TFT (20 sekund) to według mnie w nowoczesnym motocyklu trochę za długo, gniazdo USB jest schowane dość głęboko i ciężko do niego wpiąć kabel, szybę możemy regulować jedynie na postoju oraz brak wału kardana. Poza tym, bez "ściemy" Honda NT1100 to fajny, użyteczny motocykl, którym na pewno warto się przejechać. Jest to alternatywa dla osób, które nie chcą kupować motocykla typowo Adventure do jazdy tylko po asfalcie.

Honda NT1100 - dane techniczne