W drugi weekend czerwca Tatry przeżywały najazd pełnokrwistych motocykli turystycznych. Zadziało się tak za sprawą Spotkania Ducati Multistrada - Tatry 2022. To już druga edycja tej imprezy, zorganizowana przez Multistrada Club Poland. Poprzednia edycja odbyła się w zeszłym roku w Bieszczadach. Opis oraz relację z zeszłorocznego eventu znajdziecie tutaj. Cieszę się, że po raz kolejny mogłem relacjonować to wydarzenie, choć do samego końca nie byłem pewien, czy uda mi się dojechać tam na kołach.

Zanim przejdę do sedna muszę opisać to, co działo się z moim motocyklem na chwilę przed spotkaniem. Większość z czytelników wie, że w mojej Ducati Multistrada 1200S model z 2011 roku awarii uległ silnik, a dokładniej pękł karter. Powstał nawet materiał wideo z rozbiórki silnika. Po wielu wysiłkach i bardzo długim oczekiwaniu na nowe śruby korbowodowe silnik ożył i został umieszczony na swoim miejscu na 4 dni przed rozpoczęciem tegorocznego eventu. W piątek motocykl przetransportowałem do domu, tak żebym mógł go na spokojnie przygotować do wyjazdu. Niestety podczas osuszania motocykla po myciu zauważyłem wyciek z dekla magneta. Wyciek był spowodowany dwoma mikropęknięciami znajdującymi się na obudowie. Przez moją głowę w ułamku sekundy przetoczyło się milion scenariuszy. Może pojadę, przecież to tylko mikropęknięcie? Nie, może jednak nie, co będzie jak pójdzie dalej i dekiel całkiem szlag trafi? Może by tak zakleić na chwilę ten wyciek? A może na szybkości szukać gdzieś używanego dekla? Ale przecież jest piątek, po godzinie 18, teraz to na pewno nic nie da się ogarnąć. Jestem pewien, że choć raz każdy z Was był w podobnej sytuacji. Pozostał telefon do Krzyśka (mojego mechanika), w odpowiedzi usłyszałem "daj mi chwilę, oddzwonię". Po kilku chwilach odbieram telefon - "szybko przyjeżdżaj do mnie, mam rozwiązanie". Cóż mogłem zrobić? Wsiadłem na multi i ruszyłem w kierunku Brzeska. Na miejscu okazało się, że Krzychu posiada dekiel od Diavela. Niby wszystko takie samo więc przeszczep powinien się udać. Podjęliśmy decyzję o demontażu dekla i próbie wykonania transplantacji od dawcy. Walka była nierówna. Dekiel niby taki sam, ale jednak trochę się różnił. Po drobnych modyfikacjach wszedł. Jak się później okazało dekiel to nie wszystko. Trzeba było dodatkowo wymienić uzwojenie alternatora, koło magnesowe, pompę wody, dekiel pompy wody oraz trzpień wysprzęglika. Po w/w modyfikacjach i złożeniu wszystkiego w całość zostawiliśmy motocykl na noc, aby sylikon dobrze wysechł. Sobotę rozpocząłem od pobudki o piątej rano. O szóstej byłem już u Krzycha. Pozostało wlać olej do silnika i uzupełnić płyn chłodniczy. Operacja zakończyła się pełnym sukcesem, a pacjent o 7.00 był gotowy na podbój Tatr.

Spotkanie Multistrada Tatry 2022 rozpoczęło się w piątek 10 czerwca i trwało do niedzieli 12 czerwca. Jak to zwykle bywa na takich imprezach na sobotę zaplanowane jest najwięcej atrakcji. Jedną z nich był wspólny przejazd specjalnie przygotowaną na tę okoliczność trasą, biegnącą przez najpiękniejsze miejsca w okolicy. Na mapie znalazły się takie perełki jak Zapora w Niedzicy, czy Zamek "Dunajec" w Niedzicy. Obiad zaplanowany był po Słowackiej stronie Tatr w miejscowości Štrbské Pleso, czyli Szczyrbskie Jezioro. Jest ono drugim co do wielkości jeziorem po słowackiej stronie Tatr. Znajduje się w dolnej części Doliny Młynickiej i Furkotnej na tzw. Szczyrbskim Tarasie. Miejsce to jest bardzo chętnie odwiedzane przez turystów - znajdują się tutaj hotele, sanatoria, restauracje, sklepy, a nawet przystań łódek. Dla większości osób jest to punkt wypadowy, z którego można rozpocząć górską wędrówkę. Prowadzą stąd szlaki m.in. do Wodospadu Skok, na Bystrą Ławkę, do schroniska Chata Solisko, nad Popradzki Staw oraz na Krywań. Oczywiście nikt z nas nie był nastawiony na wędrówki górskie. Z Niedzicy ruszyliśmy w kierunku Słowacji drogą 542. W miejscowości Hanuszowce odbiliśmy w prawo w mało znaną drogę o numerze 3109, prowadzącą do wszystkim znanej drogi 66. Szczerze jeżeli będziecie w tych okolicach, koniecznie przejedźcie drogą 3109, na pewno nie będziecie żałować. Następnie klasycznie drogą 537 biegnącą u podnóża Tatr Słowackich. Na miejscu jednak nie zdecydowaliśmy się na obiad, gdyż czas nas gonił. Po krótkiej przerwie ruszyliśmy w drogę powrotną do hotelu. Niestety pogoda spłatała nam małego figla, serwując dość obfite opady deszczu. Nie widząc żadnej nadziei na poprawę aury powrót odbywał się w strugach deszczu. Po przejechaniu 10 kilometrów deszcz ustąpił, a zza chmur pokazało się błękitne niebo. Dalsza część trasy była już sucha.

Po powrocie do bazy atrakcji też nie brakowało. Każdy z uczestników spotkania mógł sprawdzić swoje umiejętności techniczne na trenażerze, dostarczonym przez California Superbike School. Pod czujnym okiem Michała Ulatowskiego mogliśmy zgłębić szczegóły, dotyczące przeciwskrętu oraz przyjmowania prawidłowej pozycji na motocyklu podczas przyśpieszania, hamowania oraz pokonywania zakrętów. Jak się okazuje, większość z nas ma spore problemy z rozluźnianiem ramion oraz dłoni podczas jazdy, nie wspominając już o korzystaniu z przeciwskrętu. Wnioski nasuwają się same, każdy powinien raz na kilka sezonów pojechać na szkolenie techniki jazdy, gdzie pod okiem fachowców na bezpiecznym terenie będzie mógł doskonalić swoje umiejętności.

W niedalekim sąsiedztwie rozłożone było też stoisko z akcesoriami Ducati, dostarczone przez Moto-Mio Kraków. Poza różnorodnymi akcesoriami, ubraniami, bibelotami okraszonymi logiem Ducati do dyspozycji uczestników były też dwa motocykle testowe - Multistrada V2 oraz Multistrada V4S. Oczywiście jazdy testowe cieszyły się tak dużą popularnością, że nie udało mi się dosiąść żadnej z w/w maszyn. Podobnie jak w zeszłym roku przeprowadzone zostały konkursy z nagrodami, tym razem kategorie, których można było wziąć udział to: najlepsze zdjęcie z dojazdu na zlot, najlepsze zdjęcie z sobotniej trasy, najładniejsza Multistrada na zlocie, najstarszy motocykl, największy przejechany dystans, aby dostać się na zlot oraz nagroda specjalna, ufundowana przez Womet-Tech za największą determinację w dotarciu na zlot, którą to miałem przyjemność odebrać osobiście.

Po części oficjalnej nadszedł czas na biesiadę pod gołym niebem i rozmowy do późnych godzin nocnych. Miło jest po raz kolejny gościć w tak miłym i otwartym gronie. Ubolewam trochę nad tym, że nie udało się porozmawiać ze wszystkimi, ale niestety czasu było niewiele, a tematy same nasuwały się na język.

Niedziela, jak to zwykle bywa, była dniem powrotów do domu. Warto zwrócić uwagę na to, że kilka osób musiało przejechać całą Polskę z północy na południe, aby znaleźć się na zlocie. Dla tych osób należą się duże brawa, gdyż pogoda była bardzo kapryśna. Na mnie też nadszedł czas i wspólnie z Darkiem "Flash" ruszyliśmy w drogę powrotną, ale nie taką zwyczajną. Zaplanowałem przejazd bardzo urozmaiconą trasą z elementami "lekkiego" offroadu. Jak się później okazało, nie było wcale tak lekko.

Mam nadzieję, że za rok ponownie zawitam na tym evencie. Ogromne podziękowania dla organizatora - Patryk Gorzko. Po raz kolejny udało się zorganizować imprezę na najwyższym poziomie, oby tak dalej!