Motocykle

Yamaha YZR-M1

Rok temu Yamaha M1 była daleka od wzoru idealnego motocykla. Japońscy inżynierowie sromotną porażkę z Ducati potraktowali niemal osobiście i bardzo poważnie podeszli do konstrukcji tegorocznej wersji swojej flagowej wyścigówki. Po problemach z wibracjami, które trapiły Rossiego przez dwa ostatnie sezony ery 990'tek, Yamaha przygotowała rok temu znacznie lepsze, usztywnione podwozie, ale sezon 2007 upłynął pod znakiem sporych braków mocy na wyjściach z zakrętów i końcach prostych.

Wnioski zostały wyciągnięte a uwagi Valentino Rossiego wzięte głęboko do serca. Tak powstała tegoroczna wersja M1'ki, ale gdy „Doktor" wsiadł na nią po raz pierwszy, pojawił się nowy problem. Jeremy Burgess i ekipa genialnych mechaników musieli dostosować motocykl do wymagań nowych opon Bridgestone, dla których Włoch rozstał się z francuskimi Michelinami.

Jak się wkrótce okazało, zadanie to było nie lada wyzwaniem. Nie chodziło bowiem tylko o zmianę ustawień zawieszenia, ale całej geometrii motocykla. Piąta pozycja Rossiego w pierwszym wyścigu sezonu w Katarze pokazała, że tylne opony Bridgestone zużywają się wcześniej niż powinny, dlatego trzeba było przenieść więcej masy na tylne koło, a jednocześnie zachować optymalny rozstaw osi, który zapewniał legendarną już zwrotność M1'ki w krętych częściach toru.

Aby tego dokonać najpierw tylna ośka została przesunięta możliwie jak najbardziej do przodu, zaś po kilku wyścigach Yamaha przygotowała dla Valentino krótszą wersję tylnego wahacza. Jednocześnie, aby utrzymać możliwie niezmieniony rozstaw osi, powiększono kąt nachylenia przedniego widelca, odsuwając przednie koło bardziej do przodu, dalej od centralnej części motocykla. Tym sposobem rozstaw osi pozostał bez zmian, ale środek ciężkości został przeniesiony bliżej tylnego koła, co zapewniało jego lepszą przyczepność, jednocześnie gwarantując finezyjne prowadzenie. Rossi musiał co prawda nieco zmienić swój styl jazdy, ale gdy to już wszystko opanował, nie było na niego mocnych.

Co ciekawe, tegoroczny model w swojej pierwotnej, rozwijanej „pod" ogumienie Michelin wersji, od początku spisywał się świetnie pod rządami Jorge Lorenzo, Jamesa Toselanda i Colina Edwardsa. W środku sezonu zawodnicy ci zaczęli jednak eksperymentować z ustawieniami oraz rozwiązaniami stosowanymi przez Rossiego i nieco się z tego powodu pogubili, bowiem opony Michelin nie były równie skuteczne po zmianie położenia środka ciężkości. „Naśladowanie" tegorocznego mistrza świata nie wyszło na dobre Lorenzo, który po świetnym początku sezonu, w jego połowie właśnie z powodu licznych modyfikacji ustawień zaliczył całą serię bolesnych upadków. Mimo problemów z oponami, pod koniec sezonu trzej pozostali zawodnicy Yamahy wrócili do setupu z początku roku i znów byli szybcy.

Już jutro zapraszamy na drugą część podsumowania sezonu, w której przyjrzymy się tegorocznym debiutantom oraz Hondzie RC212V.