Krym - dwie Yamahy TT600R na wycieczce
|
Mijamy dużą tablicę z Półwyspem Krymskim z równie dużym napisem w niezrozumiałym dla mnie języku. Pewnie coś w stylu "Witamy na Krymie". Przejeżdżamy dawną granicę i jedziemy dalej. Po prawej upragniony i oczekiwany od dawna widok – morze Podróż nasza rozpoczyna się 10. lipca 2010 roku. Godzina jest dość wczesna, a może późna. Zależy z jakiej perspektywy patrzeć. Jest 2:00 nad ranem, pora wstać. W skrócie: szybka kawa, orzeźwiająco-pobudzający (notabene po dwóch godzinach snu) prysznic, ostatnie pakowanie i w drogę do garażu, gdzie stoją pachnące i błyszczące motocykle - Yamahy TT600R. Godzina 4:00, ruszamy. Zanim opowiem o pierwszym noclegu, może troszkę na temat trasy. Genialnie fajne drogi pod jednym względem. Ukraina może zawstydzić nas pod względem szerokości tamtejszych dróg. Na jednym pasie z powodzeniem mieszczą się dwa auta, pobocza są szerokie na kolejny samochód. Z wyprzedzaniem nie ma problemu. Ruch jest bardzo mały, a wzmaga się dopiero na autostradach. Jeżeli zapytacie nas o ich stan to powiem, że drogi ukraińskie, z powodzeniem mogą konkurować z 'falami Dunaju', a niekiedy karpatką mojej mamuni... Dziury konkretne, tzw. jamy. To słowo doskonale oddaje ich wygląd. Fatalnie jeździ się w deszczu. Jadące z naprzeciwka auta lub te, które wyprzedzają, dokładnie wypróżniają zawartość kolein prosto w twarz motocyklisty. Masakra. Kierunkowskazów używają w ostatniej chwili, czasem wcale. Lubią natomiast trąbić, nawet bez sensu i konkretnej potrzeby. Uwaga: w prawie każdym aucie musi być minimum jedna przyciemniana szyba. Bez tego ani rusz. Często jest też w okolicach lusterek. Całość opowieści o stanie dróg rekompensują piękne widoki, ale pamiętajmy, żeby „te plusy nie przesłoniły nam minusów”. Nocleg pierwszy: miejscowość Kolistyń, kilka kilometrów za Chmielnickim, 550 km przed Odessą. Nocowaliśmy na terenie posiadłości właścicielki restauracji na rozdrożu. Po dogadaniu opcji noclegu, zaczęliśmy oględziny miejscówki. Bez dwóch zdań zasiedlone przez mrówki. Kopce były wszędzie. Gdy już pozbyliśmy się wszystkich nieproszonych lokatorów z Rajmunda Tech 10, postanowiliśmy rozbić namiot na nierównej, acz niezasiedlonej miejscówce. Była godzina po 21:00 (czyli u nas 20.) Polecamy raczej wstać wcześniej i wcześniej dojechać na miejsce noclegu, gdyż moskity zeżarły nas prawie do kości, a na pewno mieliśmy takie wrażenie. Temperatura ciała wzrosła nam chyba do 41,5 st. Celsjusza. Gdy już uporaliśmy się z namiotem, poszliśmy na posiłek do właścicielki. Zjedliśmy pyszną zupę jarzynową. Chłopcy po wielkim kawale wieprzowego mięcha, sporządzonego podobno w piecu opalanym drewnem. I dobre naleśniki. Właścicielka przemiła (skasowała nas na 300 hrywien). I tak zakończyliśmy wieczór i padliśmy. Wieczór drugi, dzień trzeci: Odessa - czyli wiele hałasu o nic... Oczywiście nie do końca. Odessa - miasto bohaterów, tak głosi wielki pomnik na wjeździe do miasta. Ale nim do niego wjechaliśmy, słów kilka o noclegu. Nim znaleźliśmy miejsce oznaczone na mapie jako kemping, zrobiliśmy jakieś 35 km kręcąc się w kółko. Po męczących poszukiwaniach, kemping okazał się niezłej klasy hotelem. Nie mieliśmy siły już na kombinowanie, zostaliśmy za 400 hrywien za noc. Basenik, korty, milutko. Niemiłej aparycji tylko pani recepcjonistka, ktoś w stylu "jem przecież". No ale przeżyliśmy. Rano patelnia ze 30 stopni. Kolejne tankowanie – uff, konieczne są większe zbiorniki, niż w seryjnej TTR. Jedziemy do Odessy, całe 5 km. Po dotarciu do Bulwaru Nadmorskiego zaczęliśmy zwiedzanie tego historycznego miasteczka. Po upływie pół godziny byliśmy już po. Pewnie zajęło by nam to trochę więcej czasu, gdybyśmy mogli zwiedzić Muzeum Marynistyki. Niestety spłonęło ono i właśnie trwała jego odbudowa. Wrażenie zrobiła na nas piękna opera. Potem, jak przystało na każdego porządnego turystę, zeszliśmy Schodami Potiomkinowskimi do portu. I już. To by było tyle jeśli chodzi o zwiedzanie Odessy. Picia kawy i bronków nieopodal Schodów raczej nie polecam. Dwie kawy, dwa bronki to aż 162 hrywny. Koniec wycieczki, pakujemy tyłki i jazda na południe. Zainstalowaliśmy się tym razem przy samej zatoce za Odessą. Znaleźliśmy tam rzysłowiowy kemping: auto 50 hrywien, motocykl 7! Dzień czwarty i piąty: 400 km trasy. Tankowanie co 130 km robi swoje. Z jednej strony odpoczynek dla bolącej pupy, z drugiej trochę irytuje postój co 1,5 h. Po 350 km docieramy do tzw. celu - Krym. Po prawej stronie mijamy dużą tablicę z Półwyspem Krymskim z równie dużym napisem w niezrozumiałym dla mnie języku. Pewnie coś w stylu "Witamy na Krymie". Przejeżdżamy dawną granicę i jedziemy dalej. Po prawej upragniony i oczekiwany od dawna widok – morze! My jednak wciąż jedziemy i szukamy odosobnionej plaży, o którą w lipcu raczej może być trudno. Po 50 km ją znajdujemy. Bakalskaja Kosa przed Czarnomorskoje. Można sobie wyobrazić. Namioty rozstawione co 300 m. Na szlabanie uiszczamy opłatę w wysokości 25 hrywien za dobę. Dziwne jest to, że dzień później ta sama przyjemność jest już połowę droższa. Dzień później wiemy też, dlaczego było tam tak niewielu biwakowiczów, zwłaszcza wieczorami. Po kolacji zasiedliśmy do wieczornego piwka napawając się pięknym widokiem, wdychając całe centymetry sześcienne jodu. I zaczęło się. Najpierw mnóstwo, ale to miliard komarów. Pogryzieni i ubrani po uszy, próbujemy odpoczywać, wrócić do rozkoszowania się... Nagle pojawił się chrabąszcz, lecz nie tak jak nasz polski, ale 4 razy większy i głośniejszy. Coś mu się w tym naszym biwakowaniu spodobało, bo zawołał kumpli. I z jednego, można rzec niegroźnego chrabąszcza, zrobiło się ich ponad 20 i zaczęły atakować. Magda i ja uciekłyśmy do namiotów, a nasi panowie toczyli bój. Z tej perspektywy wyglądało to jak nalot bombowców. Huczało i bzyczało wszędzie. Zwinęły się dopiero około północy. Niedosyt z powodu niemożności przebywania na wolnym powietrzu odbiłyśmy sobie od rana. Cały dzień byczenia na plaży. Lodówka nam trochę opustoszała, morze zabrało swoje. |
|
Dzień 6: Jesteśmy w zachodniej części Krymu. Pora zobaczyć klifowe wybrzeże Morza Czarnego, czyli Oleniewkę. Jeśli ktoś ma więcej czasu, warto się tu zatrzymać, by ponurkować. My musimy jechać dalej. Czeka Eupatoria, miejsce to sławne jest z kilku powodów. Zachowała się tam dzielnica karaimska, gdzie do dziś żyje ta ludność. Karaimi, to potomkowie tych, którzy w czasach caratu przybyli do Eupatorii z trudno dostępnego Czufut-Kale. W miejscu tym obejrzeliśmy kenesy, czyli karaimskie domy modlitwy. Piękne marmurowe świątynie: Wielka i Mała Kenesa otoczone piękną galerią, porośniętą winoroślą. Obowiązkowym zabytkiem miasta jest Meczet Chański. Przed wejściem do meczetu na stoliku leżą poskładane chusty, na wieszaku obok wiszą płócienne okrycia. Oczywiście włożyć je musiałyśmy my - kobiety. Do meczetu weszliśmy na chwilę. Nie pozwolono nam zdjąć butów i wejść głębiej, bo nie zapłaciliśmy za przewodnika. Bogu dzięki do naszego sanktuarium w Częstochowie możemy wejść bez takich wymogów.
Paręset metrów dalej Rosjanie zbudowali sobór św. Mikołaja Cudotwórcy. Także warto go obejrzeć (piękna kopuła i wnętrze). Ale kobieta musi się wyposażyć w nakrycie głowy, które szczelnie ukryje włosy. Tu takowych nie wypożyczali, trzeba mieć swoje. Potem spacer brzegiem morza z kubkiem kwasu w dłoni, wzdłuż eupatoryjskich linii tramwajowych... Tutaj, w Eupatorii postanowiliśmy sprawdzić lokalną kuchnię. Trafiliśmy do tatarskiej restauracji. Cielęcina, zapiekane warzywa i tzw. po naszemu cziburieki... Pyszota. Wzdłuż i wszerz zwiedziliśmy miasto i tak nas to zmęczyło, że nocleg znaleźliśmy już kilkadziesiąt kilometrów dalej, nieopodal Sewastopola. Niestety miejscowości nie pamiętam. Była to dzika plaża na skarpie, bardzo malownicze miejsce. Rozpalaliśmy ognisko jeszcze przy cudownie purpurowym zachodzie słońca, zgasło gdy księżyc był bardzo wysoko, a niebo jasne od gwiazd.
Dzień 7: Sewastopol. Okolica miasta to jedna z najpiękniejszych na Krymie. Krajobraz przepiękny, pofałdowany. Zbiegają się tu wszystkie trzy pasma Gór Krymskich. Bardzo trudno jest się skupić na jeździe motocyklem. Po prawej stronie Morze Czarne, z lewej fantastyczne górskie widoki, a do tego to, co motocykliści lubią najbardziej - gładka, kręta droga. Mogłabym tak jechać bez końca. Parę razy złapałam się na tym, że śmiałam się sama do siebie. Zdarzało mi się w czasie jazdy w kasku śpiewać, kląć ale żeby wyć z zachwytu jak wilkołak... Aż przykro było zjeżdżać z tej uroczej trasy do miasta.
W Sewastopolu poznaliśmy, czym jest ukraińska spontaniczność i życzliwość. Pan, któremu trochę zajechaliśmy drogę najpierw wyparował w nas z niemiłą 'wiązanką nieuprzejmości', po czym gdy spotkaliśmy się na światłach i zapytaliśmy go o drogę, zdeklarował, że nas poprowadzi do Muzeum Floty Czarnomorskiej. Trafiliśmy fantastycznie, bo sami pewnie zmarnowalibyśmy mnóstwo czasu. Poprowadził nas około 10 km bocznymi uliczkami pod samo wejście muzeum. A myślę, że wcale nie było mu tam po drodze. Pożegnaliśmy się uśmiechem i tradycyjnym 'szczaśliwa'.
Muzeum Floty Czarnomorskiej jest atrakcją obowiązkową w zwiedzaniu Sewastopola, jednocześnie najbardziej znaną. Bilety w cenie 25 hrywien za dorosłego plus ewentualnie 15 za możliwość fotografowania. Ekspozycja o charakterze kombatancko-militarystycznym. Niestety podczas naszego pobytu odbywał się remont w jednym z gmachów, które warto obejrzeć - cerkwi pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Tak naprawdę zwiedziliśmy tylko centrum Sewastopola, czyli Wzgórze Centralne, prospekt Nachminowa, Muzeum Floty Czarnomorskiej oraz port. Osoby nieograniczone czasem powinny poświęcić 2 dni na to miasto.
Było już dobrze po po południu, gdy wyjechaliśmy. Plan na ten dzień ustaliliśmy sobie dość ambitny. Sewastopol. Ałupka, w której spacerowaliśmy po malowniczym parku przy Pałacu Ałupkińskim (arystokratyczna rezydencja w mauretańskim stylu z połowy XIX w.). Ciekawostką jest coś dla fanów Akademii Pana Kleksa - to właśnie tutaj pan reż. K.Gradowski kręcił część scen do tej kultowej bajki.
Tutaj warto wspomnieć o tzw. problemach parkingowych, co w przypadku motocykli wydaje się śmieszne - a jednak. Nie proponuję iść na łatwiznę i parkować auta czy też motocykl na pobliskim parkingu, gdyż panom cwaniakom woda sodowa mocno szumi w głowie. Za postój płaci się tu odpowiednio 80 hrywien za auto i 40 za motocykl. Patologia. Więc popukaliśmy się w głowy i równie szybko odjechaliśmy. Wróciliśmy się jakieś trzysta metrów w górę i zostawiliśmy maszyny przy straganach z warzywami oszczędzając w ten sposób 160 hrywien na wieczorną wieczerzę.
Ostatnią atrakcją tego dnia jest Gaspra i powszechnie znane Jaskółcze Gniazdo - jak mówią przewodniki, kaprys bakijskiego barona naftowego (podobno zbudowany dla kobiety), neogotycki zameczek stojący 90 m nad morzem na skalistym przylądku AJ-Todor. Pojazdy zostawia się tu przy drodze, za 10 hrywien jest osoba pilnująca, a podążamy schodkami jakieś 10 minut do samego zamku. Nie można tam dojechać, chyba, że jest się klientem nietaniej restauracji w pobliżu.
Było dość późno gdy zaczęliśmy szukać noclegu, a już bardzo późno gdy go znaleźliśmy. W szybkim skrócie: 40 km kręcenia się w kółko, z językiem na brodzie w nadziei, że następny zjazd z głównej okaże się docelowym. Po półtorej godziny spotkaliśmy się z innymi motocyklistami, okazało się, że z Warszawy. Zarówno oni jak i my byliśmy w połowie naszych wypraw. Z małą różnicą, zaczęliśmy plądrowanie Krymu z różnych stron. I fajnie. Wymieniliśmy doświadczenia, relacje, co gdzie i ile nie przepłacać, no i rozstaliśmy się, życząc sobie powodzenia. My nasz nocleg znaleźliśmy, gdy na dworze było już ciemno. Domek z wygodami nad samym morzem za 600 hrywien. Ale było warto, chociażby po to, żeby po kliku dniach bez miękkiego łóżka i płytek w łazience, nareszcie odpocząć i wyspać się. Miejscowość ta nazywa się Foros.
Komentarze 4
Pokaż wszystkie komentarzeTytuł powinien brzmieć: "Wóz serwisowy i dwie Yamahy"
OdpowiedzNawet jeśli jechał za nimi wóz to przecież motocykli im nie ciągnął hahaha
Odpowiedzocb z tym samochodem ? xD na Krym bym się chętnie przejechał, sporo zwiedzacie zabytków, ja nie mam takich porywów. Pozdrawiam
OdpowiedzEEEEE, samochód ich asekurował i jechał z bagażami :p
Odpowiedzeeeeee koleś co z tego, że jechał jakiś samochód...za nich nikt motocykli nie prowadził przez te 4tys.km...fajny wyjazd, szacun:)
Odpowiedzzajebiaszcza wycieczka. trzeba ten krym dopisać do planów wyjazdowych ;)
Odpowiedz