Kawasaki włożyło do litrowego, sportowego motocykla kompresor. W zasadzie chodziło o to, aby pobudzić wyobraźnię. Standardowo litrowa Ninja miała aż nadto mocy. Kompresor nie spowodował seryjnie jej eksplozji w kosmos, a raczej poprawił sposób jej oddawania. Jednak już po niewielkich modyfikacjach dzięki kompresorowi można było tę moc zwiększać niemal w nieskończoność.

Kompresor napędzany planetarną przekładnią o przełożeniu 9,6:1 osiąga 140 000 obrotów na minutę! W tym czasie łopatki jego wirnika, opartego na ceramicznych łożyskach, przekraczają prędkość dźwięku. Czterocylindrowiec pochłania 200 litrów powietrza na sekundę, którego prędkość w gardzielach dolotowych osiąga 100 m/s (360 kilometrów na godzinę). Co z tego wynika?

Młody Niemiec postanowił sprawdzić, jak zachowuje się w Kawasaki Ninja H2 z doładowanym silnikiem o mocy 200 KM (jest jeszcze wersja H2R, w której moc sięga aż 310 KM!) w zwykłej jeździe na autostradzie. Żebyście mogli sami zobaczyć, jak to w praktyce wygląda, nagrał ten film:

Głównym powodem zastosowania kompresora, a nie turbosprężarki, była kwestia oddawania mocy. Kawasaki zależało, aby pozbyć się turbo dziury. Z dużą mocą przychodzi duża odpowiedzialność. Dlatego Kawasaki musiało wzmocnić standardowy blok jednolitrowego silnika tak, aby nowa jednostka wytrzymała przeciążania, które towarzyszą generowaniu mocy ponad 300 KM w wersji z literką "R". Żeby uzmysłowić Wam kosmiczne wymagania, jakim musieli sprostać inżynierowie Kawsaki przy konstruowaniu Ninji H2, powiedzmy tylko, że airbox musiał być wykonany z aluminium, bo plastikowy rozpadał się od panującego tam ciśnienia. Wersja drogowa Ninja H2 osiąga moc 210 KM, ale sposób jej oddawania jest niespotykany w innych tego typu motocyklach. Wersja bez kagańca, Kawasaki Ninja H2R, produkuje aż 326 KM i jest dopuszczona tylko do użytku torowego.