Czy część społeczeństwa odczuwa niechęć do motocyklistów? Można to bardzo łatwo sprawdzić przeglądając komentarze pod jakimkolwiek zdarzeniem drogowym z motocyklem w tle.

Pięć minut czytania i fala hejtu wypala oczy oraz mózg do dna czaszki. Ale przecież na drodze też nie zawsze jest różowo. Dlaczego? Co się dzieje w głowach tych wszystkich, którzy w mniejszy lub większy sposób, dają wyraz swojej niechęci do motocyklistów?

Tututututu!

Nasze ulice z roku na rok są coraz bardziej zanieczyszczone hałasem. Ten termin staje się ostatnio równie popularny i obśmiewany jak sojowa late, ale bez wątpienia taki proces zachodzi. Wszystko pięknie, kiedy jesteś młodym buntownikiem, wybebeszasz wydechy i jedziesz na miasto ścigać się z pomarańczowym światłem. Niech widzą i słyszą, że jedziesz! Sytuacja wygląda zgoła inaczej, gdy jesteś nieco starszy, masz już swojego bajtla i widzisz, jak jego buźka wykrzywia się z bólu, kiedy młody Ty przejeżdża obok z wyciem stu traktorów. To teraz pomyśl jak odbierają samorodnego bohatera i jego piekielną maszynę wszystkie te matki z dziećmi, starsi ludzie i pozostali, którzy nie podzielają motocyklowej pasji. No właśnie…

Jadą, kiedy inni stoją

Część kierowców samochodów jest zestresowanych intensywnym ruchem ulicznym. Muszą szybko dotrzeć do celu, ale nie są w stanie ze względu na rozmiary swojego pojazdu. Kiedy widzą motocykl swobodnie przejeżdżający między samochodami, krew zalewa ich po czubek głowy, ponieważ czują się bezsilni. Ale przecież nie przyznają się do tego, więc usprawiedliwiają swoje odczucia, zazdrość i gniew, głośno mówiąc o lekkomyślności motocyklistów, lub chociaż rzucą kilka ciężkich słów i karcąco zatrąbią na kierowcę jednośladu.

Wyskakują jak diabeł z pudełka

Trudno dostrzec motocykl jadący prosto na Ciebie. Ze względu na fakt, jak wąskie są silnikowe jednoślady w porównaniu do pojazdów czterokołowych, u większości kierowców występują problemy z właściwą oceną odległości nadjeżdżającego motocykla, dopóki nie jest bardzo blisko. Z tego powodu część osób odczuwa dyskomfort, a nawet strach, gdy okazuje się, że motocyklista zbliża się do nich szybciej niż się spodziewali. Odruchową reakcją jest komentarz, że kierujący jednośladem lekkomyślne przekroczył dozwoloną prędkość. I już pojawia się szerokie pole do popisu, nawet jeśli prędkość moto jest zgodna z przepisami.

Jeździec bez twarzy

Zamaskowani osobnicy budzą podejrzliwość. Jeśli nie widzimy twarzy, nie potrafimy dokonać oceny. W zasadzie nie wiemy, z kim mamy do czynienia. To nie musi być od razu strach. Wystarczy dyskomfort na widok kogoś, którego twarz przesłania ciemny wizjer, a w zasadzie cała głowa wygląda jak bąbel. Nieważne, że zdehumanizowany cień pędzący przez miasto, to w rzeczywistości wesoły facet lub dziewczyna, spokojnie jadący do domu po dniu pracy. Podszepty podświadomości mają wielka siłę i usłużnie podsuwają nam niezliczone fantasmagorie. Świadomość je przepędza, racjonalność wyśmiewa, ale przecież coś tam zawsze zostaje na dnie. I uparcie pnie się w górę.

Trzeba być odpowiedzialnym

Motocykle są super i nawet jeśli jeździsz jak 100-letni dziadzio, nie zaprzeczysz, że jest w nich poczucie zagrożenia, lekkomyślności i buntu. Motocykle są z tego względu pożądane i atrakcyjne dla wielu ludzi, ale część nie chce lub nie może zaakceptować ryzyka na tyle, aby… kupić sobie motocykl. Zamiast tego zazdroszczą i reagują irytacją lub wprost gniewem na wszystkich "lekkomyślnych" motocyklistów, których zauważą na drodze lub poza nią.     

Zostali zranieni

Żarty na bok. Niektórzy ludzie tracą bliskich z powodu motocykli lub ukochanych, którzy podróżowali na tych maszynach, kiedy spotkało ich najgorsze. Motocykl mógł być w doskonałym stanie, motocyklista bez winy, ale okoliczności zepsuły coś na zawsze. Ci ludzie nie mają złych zamiarów, kiedy ostrzegają innych lub mocno angażują się w akcje przeciwko motocyklistom. Ale trudno ich za to winić. Oni tylko dają upust swojej frustracji z powodu utraty ukochanej osoby. Dopóki sami nie uporają się z potworami, nic nie możemy zrobić. Może jedynie łagodnie tłumaczyć, że świat wciąż jest piękny, również z siodła motocykla.  

Bo czasami… mają rację

Czarne owce. To niereformowalni goście, których można spotkać w każdej grupie. No dobra, może poza praktykującymi sztukę kulinarną, modelarstwo oraz ikebanę. Bezmyślni, nieliczący się z nikim i niczym - dopiszcie sobie resztę określeń. Pieszy czekający na zielone lub kierowca zatrzymany przez korek nie zauważą jedenastu fajnych chłopaków, którzy między czasie przejechali obok, ale tego dwunastego, pędzącego jak wariat, na pewno dostrzegą. I co? Pomyślą może: "O! Tylko jeden baran na tuzin! Nieźle!" To tak nie działa. Zazwyczaj przypiszą prawdziwą lub wyimaginowaną winę całemu środowisku, lub jego przeważającej części.

To wszystko?

A gdzie tam! Pewnie sami moglibyście podać jeszcze kilka przykładów, do czego zresztą Was zachęcam, ale na koniec nieco rzetelnych badań, a konkretnie z Centrum Badań Opinii Społecznej (Komunikat z badań nr 113/2018). Okazuje się, że stosunek kierowców do motocyklistów można zmierzyć. Według danych CBOS neutralnie traktuje nas 40 procent osób za kółkiem. To kierowcy, którzy są nastawieni do motocyklistów, jak do chmur. Ot, płyną sobie. Niech płyną.

Inaczej ma się jednak sprawa w przypadku pozytywnych oraz negatywnych odczuć. Zdecydowanie większą sympatią badani darzą… rowerzystów (30 proc.), niż motocyklistów (20 proc.).

Jednak to pod względem negatywnego stosunku do silnikowych jednośladów występują największe różnice. Dla przykładu 22 proc. respondentów deklaruje zdecydowaną niechęć do rowerzystów, natomiast do motocyklistów aż 38 proc.  

Ale jednocześnie respondenci, którzy jeżdżą samochodem jako kierowcy, znacznie rzadziej (32 proc.) mają negatywny odbiór motocyklistów poruszających się po ulicach lub drogach niż osoby, które nie są kierowcami (47%).

Sami zdecydujcie, czy szklanka jest do połowy pusta, czy do połowy pełna.