Ścigacz.pl

Paweł z Lublina z wykształcenia jest… technikiem dentystycznym, ale od robienia protez bardziej interesuje go sztuka budowania motocykli.

Projekt, od którego zaczął, to replika Indiana na bazie roweru, która zajęła szóste miejsce na Custom Show w Poznaniu, w klasie freestyle. Niewiele później Bonneville Spirit skonstruowany przez Pawła zajął trzecie miejsce na poznańskiej imprezie, wygrywając ze słynnym Behemothem z Game Over Cycles. Ale dziś pytamy twórcę o maszynę, która jest mu szczególnie bliska, czyli customa Iron Classic TT.

Ścigacz.pl: Zbudowałeś karoserię z blachy stalowej wokół silnika Yamahy XJ600, w Stanach znanej jako FJ600. To klasyk z lat 80. i początku lat 90., słynny z bezawaryjnego silnika. Ale Twój projekt nie zaczął się od silnika, lecz… od wieka śmietnika?

Paweł: Rzeczywiście, wszystko zaczęło się od śmietnika, a w zasadzie pokrywy śmietnika, którą znalazłem na złomie. Wyglądała jak owiewka ze starego ścigacza, a otwór, w który normalnie lądują niedopałki, aż się prosił o to, żeby wstawić w niego reflektor. Mówiąc krótko - kupiłem tę pokrywę. Potem projekt dojrzewał na półce w warsztacie, zresztą jak większość dziwnych pomysłów. Jak to bywa, niezwykłym zbiegiem okoliczności trafiła się Yamaha XJ600 z 1988 roku, bez owiewek i z fajnym silnikiem.

Ścigacz.pl: Czyli zacząłeś od "czachy", a finalnie zbudowałeś coś na podobieństwo cafe racera w stylistyce Mad Max bike?

Paweł: Tak. Zakupiłem arkusz blachy i zaczęło się cięcie oraz spawanie owiewki, całej karoserii. Zbiornik był za szeroki, więc go pociąłem, a kolega pospawał TIG-iem.

Ścigacz.pl: Chciałeś wyszczuplić bak?

Paweł: Zbiornik został zwężony, bo oryginał był strasznie szeroki i fatalnie wyglądał. Została z niego tylko część środkowa z tunelem. Resztę blach dorobiłem, a potem poszedł "złoty" spaw. Do tego wydłużyłem go o jakieś 15-20 centymetrów.

Ścigacz.pl: Wróćmy na chwilę do początków. Masz już doświadczenie przy wcześniejszych, podobnych projektach. Zbudowałeś między innymi motocykl wokół stacjonarnego, starego silnika Sachs. W tamtym motocyklu musiałeś skonstruować ramę, którą stworzyłeś, gnąc stalowe rury palnikiem. W projekcie, który dziś pokazujemy, zachowałeś oryginalną ramę, ale zbudowałeś od nowa owiewki. Czy ingerowałeś również w układ jezdny, zawieszenie?

Paweł: Zawieszenie jest oryginalne. Jedyne, co zmieniłem, to skróciłem ramę pod ogromnym, fabrycznym siedzeniem i wyspawałem zakończenie pod zadupek. Cała karoseria powstała praktycznie od zera z arkusza blachy. W żadnym z moich projektów nie kieruję się względami praktycznymi, bo custom ma wyglądać.

Ścigacz.pl: Chciałem zapytać o to na końcu, ale zapytam już teraz: Jak się na tym jeździ?

Paweł: To zawsze jest u mnie na drugim miejscu. Zresztą wystarczy spojrzeć na maszyny z lat 70. z trzymetrowymi widelcami Springer. Wracając do Yamahy, czyli mojego Iron Classic TT, to o dziwo całkiem wygodnie się siedzi i jeździ. Można poczuć klimat wyścigowego motocykla z lat 50. Jak na swoje lata, motocykl przyspiesza katalogowo - 4 sekundy do 100 kilometrów na godzinę.

Ścigacz.pl: Pokombinowałeś jednak ze skrzynią biegów.

Paweł: Nie tyle ze skrzynią, co dźwignia zmiany biegów jest odwrócona, więc biegi wchodzą odwrotnie niż normalnie, czyli bardziej na sportowo. Z technicznych spraw zamieniłem seryjną kierownicę na clip-on.

Ścigacz.pl: Trudno nie zauważyć, że przerobiłeś kolektory, a końcówka wydechu została praktycznie odwrócona o 90 stopni. Jeden z redakcyjnych kolegów powiedział, że wiązka kolektorów wygląda jak jelita wylewające się z brzucha. Miałem podobne skojarzenie - efekt jest mocny. Miałeś taki plan, czy inną wizję?

Paweł: Tłumik to moja konstrukcja, a kolektor z wielu kolanek i zawijasów tworzyłem z kolegą z zaprzyjaźnionego warsztatu - tym samym, który spawał mi zbiornik. Tak jakoś wyszło. Jak coś widzę w głowie, to buduję. Było trochę spawania, ale z każdej końcówki wydechu, chyba czternastu - z tego, co pamiętam - idzie dymek. Są po obu stronach.

Ścigacz.pl: Jakieś problemy podczas procesu twórczego?

Paweł: Właściwie najtrudniej było owinąć to wszystko bandażem termicznym, żeby prezentowało się jak należy i spełniało swoją funkcję. Uprzedzając pytanie - zakręcony wydech świetnie pracuje i nie musiałem przerabiać gaźników. Wydech też nie jest bardzo głośny, a mocy nie brakuje.

Ścigacz.pl: Elektronika?

Paweł: Jedyny kupiony gadżet to elektroniczny prędkościomierz.

Ścigacz.pl: Zbudowałeś dość kanciasty, w zasadzie zamknięty klosz nad regulatorem napięcia i elektroniką. Podobny umieściłeś nad kranikiem. Wiadomo, że styl jest na pierwszym miejscu, ale te wszystkie ostre kąty nie są problemem podczas jazdy?

Paweł: Wystające elementy kranika musiałem tak zrobić, bo tam jest w środku reszta kranika. Z kolei ranty owiewek mają gumowe osłony. Moim zdaniem to działa. Z braku koła angielskiego wszystkie blachy robiłem na lipowym pieńku i komplecie różnych młotków blacharskich - na kolanie. Wszystko to ręczna robota.

Ścigacz.pl: Gdybyś miał koło angielskie, coś byś zrobił inaczej? Wiadomo, że takie maszyny buduje się ze względu na pewną wizję, a nie aspekty praktyczne. Po spawach widać, że nie jest to maszynowa robota. Celowo są takie "fantazyjne"?

Paweł: Spawy rzeczywiście miały tak wyglądać. Nie ma tu gotowych elementów, bo w końcu na tym polega motocykl customowy.

Ścigacz.pl: Czyli uważasz, że motocykl powinien być ręcznie modelowany w możliwie najszerszym zakresie?

Paweł: Raczej zwracam uwagę na fakt, że ostatnimi czasy pojęcie custom straciło dużo ze starej szkoły, bo ludzie zakładają części z katalogu i już mówią, że zbudowali customa. Ja to widzę inaczej. Wracając jeszcze do sprzętu - mam dostęp do koła angielskiego przez kolegę. Inna rzecz, że po co mam do niego jeździć, skoro wszystko można wygiąć na przysłowiowym kolanie? Tak naprawdę, mając komplet młotków i pieniek, możesz wyklepać to, co na kole, tylko wymaga to setek, a czasem tysięcy uderzeń. Koło angielskie ułatwia tę pracę.

Ścigacz.pl: Motocykl bez wątpienia wygląda surowo. To niepolerowane kawałki blachy. Zabezpieczyłeś go jakoś? Siedzisko też dorobiłeś?

Paweł: Tak. Na całą blachę poszło lekkie polerowanie włókniną i lakier bezbarwny. Siedzisko też sam wykonałem - to karimata klejona plus ekoskóra, ale z przeznaczeniem na siedziska motocyklowe.

Ścigacz.pl: Twój custom na bazie Yamahy to nie jest najnowszy projekt z Twojego warsztatu. Ostatnim jest Guziec.

Paweł: Tak. Co ciekawe, tu też wszystko zaczęło się od zakupionego na złomie sprzętu - tym razem 30-letniego silnika stacjonarnego. Jednak najczęściej budowałem rowery z silnikami, na wzór maszyn w typie board track racer z początku wieku.

Ścigacz.pl: Guźca możemy zobaczyć w galerii dołączonej do tego materiału, ale przecież nie budujesz tylko motocykli?

Paweł: Gdybym miał wymienić wszystko, dnia by nie starczyło. Mam fajne projekty z metalu związane ze Star Wars.

Ścigacz.pl: Koniec końców motocykle to jednak największa miłość?

Paweł: Kiedyś, gdy byłem młodszy, to tak, ale jakoś z wiekiem i brakiem czasu pasja jednak zmalała. Najbardziej lubię po prostu tworzyć.

Ścigacz.pl: Co masz na myśli?

Paweł: Po prostu chcę budować coś z niczego.

Ścigacz.pl: Czyli życzę Ci wielu projektów, dzięki którym zbudujesz "coś z niczego", a najlepiej "coś motocyklowego".

Paweł: Niewykluczone. Pomysłów mam jeszcze wiele, a w każdej chwili może pojawić się nowy. Dzięki i pozdrawiam wszystkich Czytelników Ścigacza.