Ścigacz.pl

Koledzy i rywale nazywali go Wielebnym, z powodu jego spokojnego i dostojnego usposobienia. Obowiązywało ono jednak tylko poza torem - w czasie wyścigów był ostry i nigdy nie odpuszczał. Zdobył kilka tytułów mistrzowskich ściśle współpracował również z firmą Pirelli jako kierowca testowy. Zawdzięczamy mu więc innowacje i rozwój w dziedzinie opon motocyklowych.

Walter Villa był jednym z najbardziej utytułowanych motocyklistów na świecie, z czterema tytułami mistrza świata zdobytymi w latach 70. XX wieku oraz dziewięcioma mistrzostwami Włoch. Jego lista osiągnięć stawia go w gronie prawdziwych legend: 24 zwycięstwa w 87 wyścigach, 36 razy na podium i 21 najszybszych okrążeń - w większości zdobyte w latach 1974-1976 na motocyklach Aermacchi-Harley Davidson.

Włoch był nazywany "Wielebnym" - głównie ze względu na jego łagodny i spokojny sposób bycia, który w jakiś sposób bardziej pasował do proboszcza niż nieustraszonego zawodnika. Z natury był rozjemcą, zdolnym do mediacji we wszelkich sporach, które pojawiały się na padoku. Walter był mistrzem doskonałego kompromisu, który pomagał mu rozładować nawet najbardziej napięte sytuacje dzięki jego mądrym i wyważonym opiniom.

Początki w warsztacie

Urodził się 13 sierpnia 1943 roku w Castelnuovo Rangone niedaleko Modeny, w sercu włoskiej doliny sportów motorowych. Jako młodzieniec pracował jako mechanik w Modenie, podążając śladami swojego ukochanego starszego brata Francesco, który również był zawodowym motocyklistą.

Od 1962 do 1967 roku Walter jeździł w swoich pierwszych wyścigach we Włoszech, zaczynając na Morini 175 "Settebello" na swoim domowym torze w Modenie. We wczesnych latach odniósł natychmiastowy sukces na wielu różnych motocyklach, takich jak Morini, Ducati, MV Agusta, Malanca i Montesa. W tym czasie zdobył kilka ważnych tytułów we Włoszech, zarówno w klasach 125, jak i 50.

Najwyższa liga

Wszystko gwałtownie ruszyło do przodu w 1967 roku, kiedy Walter Villa przeniósł się do mistrzostw świata, już na samym początku odnosząc kilka zwycięstw. Sezon 1973 był dla niego punktem zwrotnym: zdobył mistrzostwo Włoch w klasie 250 na motocyklu Yamaha, podczas gdy jego sezon w mistrzostwach świata został przerwany przez straszny wypadek na torze Monza, w którym uczestniczyli Renzo Pasolini i Jarno Saarinen - żaden z nich niestety nie przeżył. Walter potrzebował czasu, aby dojść do siebie po tych wydarzeniach, ale wrócił silniejszy niż kiedykolwiek.

W 1974 roku Villa podpisał kontrakt z Harleyem-Davidsonem i zaczął się ścigać na motocyklu zbudowanym przez przejętą przez Amerykanów włoską firmę Aermacchi. Zdobył wtedy swój pierwszy tytuł mistrza świata w klasie 250 z 19-punktową przewagą nad drugim zawodnikiem. Został także mistrzem Włoch.

W 1975 roku był praktycznie nie do pobicia, nie tylko dzięki szybkiemu tempu, ale także "metronomicznej" wręcz regularności i spójności, a także niesamowitej zdolności do pełnego wykorzystywania błędów rywali. Pięć zwycięstw i trzecie miejsce pozwoliło mu ponownie zdobyć tytuł w klasie 250, a także tytuł mistrza kraju we Włoszech.

Sezon 1976 był dla Villi najbardziej udanym rokiem, w którym ponownie zdobył oba tytuły, a także dodatkowy w klasie 350 mistrzostw świata, jeżdżąc na Aermacchi Harley-Davidson. W 1977 roku było już inaczej. Były chwile chwały, ale inne wyścigi zostały zrujnowane przez problemy techniczne i wypadki, zarówno z Aermacchi Harley-Davidson, jak i Yamahą. Sezon 1980 był ostatnim, w którym Walter zdobył punkty w mistrzostwach świata, a w 1981 roku nie zdobył już żadnego, co oznaczało koniec błyskotliwej kariery na najwyższym szczeblu.

W kierunku innowacji

Walter rozpoczął długotrwałą współpracę z Pirelli w 1985 roku, kiedy oprócz kilku rund w mistrzostwach świata w wyścigach długodystansowych startował także we Włoszech. Jego praca w Pirelli polegała na testowaniu opon typu slick przeznaczonych do wyścigów motocyklowych, a także ocenianie opon szosowych do motocykli pochodzących od najbardziej znanych producentów w Japonii i Europie.

Metodologia Waltera Villi, jeśli chodzi o testowanie i rozwój, wniosła nieoceniony wkład w rozwój działu badawczego Pirelli. Jego nazwisko jest nierozerwalnie związane z testowaniem i rozwojem opon ze stalowym opasaniem, ułożonym pod kątem zero stopni. Jest to jeden z największych sukcesów Pirelli w segmencie jednośladów, który w ciągu ostatnich 35 lat zmienił sposób, w jaki konstruowane są opony motocyklowe o wysokich osiągach.

Aby podkreślić wyższość tej technologii w świecie motocykli, Walter Villa wraz z Pirelli w 1994 roku ustanowili sześć rekordów prędkości na torze Nardo, jeżdżąc na Suzuki RF900. Wśród nich znalazł się rekord godzinowy ustanowiony wspólnie z Salvatore Pennisi, obecnym dyrektorem w dziale badań Pirelli Moto.

W czerwcu 2002 r. Walter doznał ataku serca w swoim domu w Modenie. Zmarł mając zaledwie 58 lat. Jego przyjaciele i rodzina upamiętniają go co roku w czerwcu, podczas Memoriału Waltera Villi, organizowanego na torze w Modenie. "Wielebny" ma tam wtedy swój własny ołtarz.