Ania ma 21 lat i prawdopodobnie jest najniższą motocyklistką w Polsce. Przy 114 centymetrach wzrostu trudno wyobrazić sobie tę filigranową dziewczynę na jakimkolwiek pojeździe większym od dziecięcego rowerka.

Jednak marzenia Ani są całkiem pokaźnych rozmiarów, a jedno z największych dotyczyło pragnienia jazdy motocyklem. I ta dziewczyna je zrealizowała! Zapytaliśmy ją o motocyklową pasję. Być może jej historia będzie inspiracją również dla Was.

Aniu, dlaczego motocykle?

Od kiedy pamiętam, lubiłam motocykle i nawet jako dzieciak miałam motorek policyjny na akumulator. Moje pierwsze "poważne doświadczenia" miałam w wieku 17 lat. Tata kupił mi wtedy mini crossa, a po kolejnych dwóch latach, kiedy okazało się, że nie zamierzam przestać, mój chłopak zaczął szukać czegoś bardziej dla mnie odpowiedniego.

Który jednoślad zamierzaliście dostosować do Twoich potrzeb?

Na początek chcieliśmy przerobić motorynkę, ale to zupełnie nie wyszło. Po prostu była za duża (śmiech). Ale mój chłopak zakupił chiński motorek XINGYUE, czym zresztą zrobił mi ogromną niespodziankę, a po koniecznych przeróbkach, mogłam się w końcu cieszyć własnym motocyklem!

W ramie masz jednocylindrową jednostkę o pojemności niecałych 50 cm3. To automat, zgadza się?

Tak. I tylko nieco ponad 3 konie mechaniczne. Zbiornik mieści 1,8 l paliwa, więc trzeba uważać na trasie, żeby nie zabrakło.

Jeśli się nie mylę, siedzisko w tym modelu znajduje się na wysokości około 50- 60 centymetrów? To chyba nadal było dla Ciebie dość wysoko?

Rzeczywiście. Najniższe położenie kanapy to 58 centymetrów. Aby motocykl był dopasowany do mnie, należało obniżyć zawieszenie o ok. 8-10 centymetrów. Ale gdyby nie moje specjalnie szyte buty z podeszwą o wysokości 6 centymetrów, to nadal byłby dla mnie za wysoki…

Naprawdę bardzo chciałaś jeździć na motocyklu…

Tak! I bardzo się cieszę, że dopięłam swego!

Wróćmy jeszcze do pojazdu. To nie był jedyne przeróbki?

Oczywiście, że nie. Jeśli chodzi o przeróbki, to było ich mnóstwo. Zmieniona została kierownica, prędkościomierz, przedni reflektor oraz tylna lampa, kierunkowskazy. Konieczne było przeniesienie hamulca tylnego z ręki na nożny, wymiana przewodów hamulcowych, wymiana pompy hamulcowej, która została zaczerpnięta z Hondy CBR 600. Oczywiście najważniejszą zmianą było wspomniane już zawieszenie, obniżenie przodu i tyłu.

Czy przeróbki objęły też chłodzony powietrzem silniczek? Gdzie w ogóle jeździsz swoim jednośladem i jaka była twoja najdłuższa trasa?

Silnika nie modyfikowaliśmy, a jeżdżę na Śląsku, w okolicach miasta Czerwionka-Leszczyny, a na razie najdalej byłam w Wiśle. Chciałabym robić dłuższe trasy, ale żeby to było możliwe, trzeba zmienić zębatkę tylną na mniejszą, dlatego mojego Xingyue XYQH czekają kolejne przeróbki.

Zastanawia mnie jedno. Skoro robisz trasy po 60 i więcej kilometrów, a znajdujesz się mniej więcej metr od podłoża, czy nie masz problemów z widocznością lub infrastrukturą drogową?

Mam czasem kłopot, żeby stanąć, czy to na światłach, albo żeby zaparkować, ale tak dzieje się wówczas, kiedy mam na sobie kombinezon, bo ogranicza nieco ruchy. Mój kombinezon to wariant dziecięcy przerobiony pode mnie. Bez kombinezonu jest swobodniej, ale mniej bezpiecznie. Innych problemów jak na razie nie wykryłam. Jedzie mi się komfortowo, widoczność też jest dobra.

Policja się Ciebie nie czepia?

Nie miałam jak dotychczas kontroli drogowej, a w sumie to bym nawet chciała i ciekawi mnie, co by powiedzieli policjanci (śmiech). Właściwie to podczas moich przejażdżek mijały mnie radiowozy drogówki, a policjanci wręcz gapili się na mnie, ale potem jechali swoją drogą. Ważne jest to, że nie jeżdżę nielegalnie, bo mam prawo jazdy kategorii B i 21 lat.

A inni uczestnicy ruchu drogowego? Nie obraź się, ale moje pięcioletnie córeczki są podobnego wzrostu do Ciebie. Kiedy jedziesz na miniaturowym motocyklu w kasku i kombinezonie, chyba niektórzy mogą pomyśleć, że jesteś dzieckiem, a nie dorosłą kobietą?

Rzeczywiście, ludzie z samochodów często się przyglądają, a co drugi nagrywa telefonem. Śmieję się z moim partnerem, że powinnam podać ich o RODO. Ale generalnie reakcje są pozytywne. Zresztą nie myślę o tym wiele, po prostu cieszę się jazdą i wolnością.

Twój mini bike rozpędza się mniej więcej do 55 kilometrów na godzinę, na drodze jesteś dość niewielkim obiektem. Nie czujesz się czasami zagrożona przez innych uczestników ruchu drogowego, na przykład samochody ciężarowe?

Nie, bo mój chłopak zawsze jeździ ze mną na swojej Hondzie 1100 i stanowi moją opokę i zabezpieczenie. Mimo że mój motocykl to tylko 50 centymetrów sześciennych, kiedy jadę, po prostu czuję, że żyję. W chwili gdy ruszam, od razu poprawia mi się humor. Jeżdżąc na mini crossie, też było fajnie, ale na tym motocyklu jest sto razy lepiej. Jestem bardzo szczęśliwa, że mojemu chłopakowi udało się dostosować jednoślad do moich potrzeb.

Jakie są Twoje motocyklowe marzenia?

Marzę o tym, by w moim wymienić tylną zębatkę na mniejszą, no i z czasem chciałabym mieć mocniejszy silnik (śmiech).

A jednak! A co byś powiedziała chłopakom i dziewczynom, którzy ze względu na niski wzrost rezygnują z motocykli lub boją się nieprzyjaznych reakcji?

Żeby niczego się nie obawiali i mimo wszystko dążyli do celu. Zawsze warto spróbować.

Dziękuję Ci za tę bardzo inspirującą rozmowę.

Ja również dziękuję. Do zobaczenia na trasie!