Ścigacz.pl

Jacek Bujański: Prawda jest taka, że nawet jeżeli ktoś kupi pojazd wyłącznie do jazdy w terenie, to znajdując się na drodze gruntowej często będzie musiał posiadać rejestrację i ubezpieczenie. Nawet przecinając drogę publiczną, przejeżdżając z jednej łąki na drugą, przez moment jesteśmy uczestnikami ruchu drogowego. W efekcie ludzie często rozwiązują problem poruszania się nie rejestrowanym quadem po drogach publicznych, starając się ograniczyć prędkość tak, aby zakwalifikować pojazd jako „wolnobieżny". Dawniej quady były rejestrowane jako motocykle. Nasuwa się więc wniosek, że lepiej mieć rejestrację pojazdu. Dzięki temu nawet użytkując quada głównie w terenie od czasu do czasu zaoszczędzimy sobie wielu kłopotów. Jednak producenci japońscy, Honda, Yamaha, Suzuki i Kawasaki również w Polsce nie chcą brać na siebie odpowiedzialności za skutki poruszania się quadami w ruchu drogowym, uniemożliwiając jednocześnie polskim importerom sprzedawanie quadów z homologacją.

Według producentów quady zostały zaprojektowane do jazdy w terenie i tam właśnie powinny być eksploatowane. W Stanach Zjednoczonych jest dużo pustyń, plaż i innych terenów, po których można poruszać się quadami. Niestety w Polsce plaża jest miejscem, po którym nie można poruszać się pojazdami mechanicznymi. W związku z tym alternatywą wydaje się być dopuszczanie quadów do ruchu po drogach publicznych.

Ścigacz.pl: Czy jazda quadem na ogumieniu terenowym po ulicy pociąga za sobą jakieś dodatkowe zagrożenia?

Ogumienie terenowe, posiadające zazwyczaj bieżnik w kształcie kostki, na asfalcie zapewnia dużo mniejszą powierzchnię kontaktu opony z podłożem. W efekcie hamowanie quadem, ważącym od 150 do 350 kilogramów, przy dużych prędkościach jest na takim ogumieniu mniej efektywne. Jeżeli jednak poruszamy się quadem powoli, to ogumienie terenowe nie stanowi dużego zagrożenia. Poza tym są produkowane opony terenowe ze znakami homologacyjnymi, dopuszczającymi do ruchu drogowego.

Ścigacz.pl: Jakie sporty, związane z quadami, są najbardziej popularne w Polsce? Gdzie w naszym kraju można się wyszaleć na quadzie?

Dla osób sprawnych fizycznie, które chciałyby sprawdzić się w prawdziwym sporcie, adresowana jest oferta PZMotu. Jest to przede wszystkim motocross, odpowiednik motocrossu motocyklowego. Na torze zamkniętym o długości 3 do 4 kilometrów, najeżonym rozmaitymi skokami, można spróbować swych sił w rywalizacji z polskimi zawodnikami, niejednokrotnie prezentującymi już bardzo wysoki poziom.

Drugą dyscypliną są rajdy enduro, w których mogą brać udział użytkownicy pojazdów zarejestrowanych. Może to być kategoria quadów 2K, czyli z napędem tylko na tylną oś, albo 4K, oddzielna kategoria dla pojazdów z napędem na 4 koła.

Kolejną dyscypliną jest supermoto, łączące jazdę po asfalcie z jazdą w terenie. Trochę szutru, 2-3 skoki i asfalt sprawiają, że supermoto quadów jest dyscypliną bardzo szybką. W tej dyscyplinie możemy się pochwalić sukcesami Polaków, w szczególności zwycięstwem Pawła Sobczyka w Pucharze Europy.

Oprócz wyżej wymienionych dyscyplin typowo sportowych równolegle rozwijają się imprezy przeprawowo-turystyczne. W nich nie liczy się prędkość pojazdów, ale umiejętność pokonywania różnorodnych przeszkód. Uczestnicy poruszają się zespołowo z odpowiednim ekwipunkiem. Przeszkodą może być rzeka na tyle głęboka, że do jej pokonania potrzebny jest nadmuchiwany ponton lub balon. (Quady mogą pokonywać przeszkody wodne do głębokości 80-100 cm. Głębiej mogą już pojawić się kłopoty.)

Quady biorą też udział w rajdach długodystansowych. Jednak w Europie nie ma zbyt wielu imprez tego typu. Ja w ubiegłym roku brałem udział w Croatia Trophy, najtrudniejszym offroadowym rajdzie w Europie. W tym roku startowałem w Berlin-Wrocław, zwanym „małym Dakarem". W rajdzie tym ścigają się motocykle, quady, samochody terenowe i ciężarówki. W ciągu tygodnia po różnych poligonach przejeżdża się ponad 1 200 kilometrów. Nawigacja odbywa się przy pomocy roadbooka, w którym w poszczególnych kratkach zaznaczone są kolejne przeszkody i punkty nawigacyjne.