Ścigacz.pl

Zmienna geometria ma uczynić ten motocykl szalenie wszechstronnym. Wszystko dzięki ruchomemu tylnemu wahaczowi. W miejskim środowisku, gdzie potrzeba jest duża zwrotność a duża liczba innych pojazdów utrudnia przemieszczanie się, Hypercycle będzie bardziej zwarty i zwinny. Natomiast w przypadku dużych prędkości osiąganych na prostej, rozstaw osi można zwiększyć celem stabilizacji toru jazdy.

Lazzarini Design to studio, które słynie przede wszystkim z niesamowitych koncepcji luksusowych jachtów i motorówek. Ale tym razem włoscy designerzy postanowili przytulić się do świata motocykli i przedstawili swoją wizję dwóch kół. Hypercycle, bo tak nazwano pojazd, może nie wygląda jak jacht na kołach, ale coś w jego ramie sugeruje, że mógłby bez problemu unosić się na wodzie. Może to ten masywny kadłub? Ale to nie stylistyka jest najbardziej niezwykła w tym projekcie, a pomysł zmiennokształtności rozstawu osi. Chodzi o przesuwną sekcję tylnego koła. Mówiąc prościej, Hypercycle można rozsunąć jak teleskopowy kijek.

Lazarini Hypercycle - do czego ma służyć to rozwiązanie?

Projektanci z Lazzarini Design uważają, że zmienna geometria uczyni ich pojazd szalenie wszechstronnym. W miejskim środowisku, gdzie potrzeba jest duża zwrotność a duża liczba innych pojazdów utrudnia przemieszczanie się, Hypercycle będzie bardziej zwarty i zwinny. Natomiast w przypadku dużych prędkości osiąganych na prostej, rozstaw osi można zwiększyć celem stabilizacji toru jazdy.    

Opływowy kształt motocykla i duże, grube opony wskazują na jego wyścigowy charakter. Mamy więc superbike na tory wyścigowe. Ale profil boczny z wysuwaną tylną częścią koła z niezależnym, poziomo ustawionym zawieszeniem wahaczy, przechyla szalę w kierunku drag racera. Na koniec, do Hypercycle bez trudu można też przylepić łatkę café racera.

Trzy motocykle w jedym?

Dostajemy trzy w jednym: motocykl wyścigowy, drag racera i café racera. Wszystko dzięki ruchomemu tylnemu wahaczowi. Z drugiej strony na pewno znacie powiedzenie, że jeśli coś jest do wszystkiego, to jest do niczego.

Poza tym projekt Lazzarini Design to tylko koncepcja i zapewne na tym historia Hypercycle się zakończy. Nawet gdyby ktoś chciał kontynuować to przedsięwzięcie, nie byłoby to wcale proste. W czym problem?

W przypadku zmiennej geometrii podwozia, realizacja tego pomysłu nie byłaby wcale prosta. System musiałby być absolutnie niezawodny, ale to nie wszystko. Oczywiście wizja natychmiastowej zmiany parametrów układu jezdnego z możliwością dostosowania go do preferencji motocyklisty, typu drogi lub warunków pogodowych jest szalenie pociągająca, ale od renderu do praktycznego zastosowania tego rozwiązania droga jest daleka.

Hypercycle - problemów jest kilka

Podczas jazdy na elementy motocykla działają ogromne siły. To dlatego walka o każdy kilogram masy silnikowych jednośladów jest tak zawzięta i trudna. Pojazd musi po prostu zachować swą integralność i zakładane właściwości jezdne, a materiały z których jest wykonany muszą mieć określoną objętość i wagę.

A teraz dodajmy w geometrii podwozia ruchome, czyli podatne na usterki elementy. Kwestia wytrzymałości tych systemów ma podstawowe znacznie, bo przecież zmiana kształtu podwozia, to również presja na kąt pochylenia główki ramy i innych elementów, których obciążenie jest wyliczone dla jednego, stałego wariantu. Nie tym razem.

Druga problem wiąże się z pierwszym. Jak duży margines bezpieczeństwa jest potrzebny? Jak to wpłynie ma masę? Jak przełożył się na konieczną stabilność prowadzenia na długich prostych, a jak na krętych trasach? Komputerowe rendery wyglądają znakomicie, ale diabeł tkwi w szczegółach.

Przypomnijmy Tesi 3D

Trzecia kwestia to koszty. Niestandardowe pomysły dotyczące zawieszenia pojawiają się i gasną od dekad. Dobrym przykładem będzie model Tesi 3D włoskiego producenta z Rimini, który zasłynął motocyklami sportowymi.

Bimota przedstawiła Tesi 3D na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Przednie zawieszenie oparto na pchanym wahaczu i zwrotnicowym układzie kierowniczym. Ciekawych pomysłów konstrukcyjnych było więcej, ale co z tego, skoro unikalna konstrukcja okazała się bardzo droga, a wkrótce potem Bimota ogłosiła upadłość.

Co prawda włoska marka wróciła w nowym tysiącleciu i powrócił również model 3D, ale ponownie w zaporowej cenie. Spójrzcie jeszcze raz na Hypercycle. Ten motocykl to gigantyczne koszty dopięcia projektu i produkcji oraz bardzo wysoka cena dla klientów. Jeśli coś jest nieopłacalne lub sukces jest wątpliwy, to trudno żeby wizja Lazzarini Design przyjęła realne kształty, bo nie będzie nikogo, kto wyłoży pieniądze na niepewny biznes.  

Zmiennokształtny motocykl

Testi 3D to dość stara sprawa, ale mamy przecież nowsze pomysły. Pamiętacie Damona Hypersport Pro? Ten zasilany prądem motocykl, o którym usłyszeliśmy w 2019 roku, posiada opcję regulowania postawy kierowcy w zależności od prędkości.

Rozwiązanie bazuje na systemie o nazwie Shift. W praktyce, za sprawą jednego przycisku, Shift pozwala zmieniać geometrię takich elementów, jak wysokość i nachylenie szyby oraz położenie kierownicy, podnóżków oraz siedzenia. Brzmi ciekawie, tyle że ten projekt również nie doczekał się na razie wersji produkcyjnej.

Czy przyszłość należy do motocykli, które w zależności od warunków, drogi lub widzimisię kierowy będą raz krótsze, raz dłuższe? Albo w ogóle będą zmieniać kształty? Na razie takie cuda zobaczycie tylko w kinowych przebojach z serii "Transformers". Ale przyznacie chyba, że taka przyszłość jawi się szalenie ciekawie?