Gdyby nowa CB jutro stanęła w moim garażu, prawdopodobnie nigdy więcej nie potrzebowałbym innego motocykla. I to chyba najlepsza rekomendacja.

Ostatnio rozpływałem się w zachwytach nad nową Hondą CBR500R, której prezentację zorganizowano kilka tygodni temu wraz z modelem CB500F. W podsumowaniu mojego artykułu zaznaczyłem, że CBR500R ma tylko jednego, poważnego wroga: model CB500F. Dzisiaj nadszedł czas by poznać się bliżej z Cebulą i przeciwstawić ją usportowionej wersji bazującej na tej samej platformie.

Jak już wspominał w poprzedniej publikacji, kręte drogi okolicy hiszpańskiej Sewilli były idealnym sprawdzianem dla 500-ek Hondy. Zmienne podłoże, ślepe zakręty, czasami słabsza jakość asfaltu, przejazdy przez pomniejsze miejscowości - warunki w których i w teorii i w praktyce CB i CBR spisywały się perfekcyjnie. Jednak odświeżona CB kryje kilka znaczących nowości (w porównaniu do modelu poprzedniego) i, a może przede wszystkim, pozwoliła mi na kilka ciekawych spostrzeżeń. Po kolei…

Ładniejsza od CB1000R

Nie da się ukryć, że myślą przewodnią przy odświeżaniu modelu CB500F było uatrakcyjnienie mocno miałkiej stylistyki poprzednika. W tym przypadku projektanci Hondy pisali się na medal. Agresywne linie, a’la streetfighterowa stylistyka, ciekawe kombinacje kolorów. Do tego przednia lampa wykonana w technologii LED, zwiększony zbiornik paliwa z przetłoczeniami, zadupek rodem ze 200-konnego superbike’a. Dwukolorowy silnik przypominający nieco V4 z modeli VFR, przednia tarcza hamulcowa typu wave i nawet całkiem przyzwoicie wyglądający układ wydechowy (lżejszy, równie mało ciekawy akustycznie).

 

Honda CB500F po liftingu. Ładna i dobrze jeździ! Właśnie zbieramy się w stronę hotelu. / Beavis #scigacz #scigaczpl #honda

Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika Ścigacz.pl (@scigacz_pl) 25 Lut, 2016 o 7:37 PST

Z ciekawostek, motocykl dostępny będzie także w jednolitych, „dających po oczach” kolorach: lemonkowym i pomarańczowym. Ten pierwszy dostępny będzie także w Polsce, choć mi najbardziej podobała się wersja trzykolorowa (biało-niebiesko-czerwona). Pointa jest następująca: pomijając klasyczną i przepiękną CB1100, moim zdaniem CB500F to aktualnie najładniejszy naked bike w ofercie Hondy. Nowoczesny, przykuwający oko, ale nie przesadzony. Dodatkowo warto zaznaczyć, że (poza drobnymi wyjątkami) Honda podniosła jakość do zadawalających standardów, zwłaszcza biorąc pod uwagę klasę pojazdu. Nie mam najmniejszych zastrzeżeń, po prostu Cebula 3.0 to ładny motocykl.

Zwinniejsza od NC750S

CBR500R i CB500F otrzymały praktycznie bliźniacze zmiany - także te dotyczące zawieszenia. Teraz przedni widelec w klasycznym układzie posiada regulację wstępnego napięcia sprężyny. Tylni amortyzator dostał dodatkowo 9-stopniową regulację. Jedna i druga jest wystarczająca do tego typu motocykla, osobiście nie czułem potrzeby ingerowania w standardowe ustawienie. Dające zaskakująco dużo informacji ogumienie (Dunlop Sportmax D222) w zestawie z przyzwoitym podwoziem i neutralnym zawieszeniem daje ponadprzeciętne efekty. Raz kolejny cytując kolegów po fachu: „ta fura poradziłaby sobie z dużo mocniejszym silnikiem”.

Po kilkunastu kilometrach czuć przewagę CB500F nad modelem CBR. Szeroka kierownica i wygodna pozycja pozwala jeszcze efektywniej poruszać się po krętych, hiszpańskich drogach. To proste - motocyklem klasy 500 ccm nie przemieszczamy się ze stałą prędkością przekraczająca 130 km/h, więc ochrona przed wiatrem jest sprawą drugorzędną. Nie podobało mi się za to ulokowanie zestawu przyrządów, jakby schowanego przed kierownicą. Same w sobie są czytelne (klasyka gatunku w przypadku Hondy), jednak czasami musiałem „zerkać” nienaturalnie by cokolwiek odczytać. Inna sprawa, że wyżsi kierowcy mogą nie mieć tego problemu. Jak już się czepiamy, zabrakło wyświetlacza aktualnie zapiętego biegu oraz regulowanej klamki sprzęgła.

Lepsza od… CBR500R

Powiększony do 16,7 L zbiornik paliwa pozwoli bez większego problemu na pokonanie 400 km bez międzytankowania. Spalanie zresztą plasuje się w granicach 4 L / 100 km - kolejny powód by zastanowić się nad kupnem motocykla o mniejszej pojemności. CB500F ma wszystko: fajny wygląd, dynamiczną (w kontekście tej klasy pojemnościowej i prawa jazdy kat. A2) i oszczędną jednostkę napędową, przewidywalne i dające spore możliwości podwozie. Do tego to prosty sprzęt, bez kontroli trakcji, przesadnie rozbudowanej elektroniki i zbędnych gadżetów mogących się zepsuć. W moim odczuciu CB500F a.d. 2016 jest jeden do jednego duchowym następcą swojego protoplasty z lat ’90 (oczywiście, posiadając ABS w standardzie, spełniając normy emisji spalin Euro4 i inne bezsensowne wymogi XXI wieku).

I teraz najważniejsze: świetnie bawiłem się za sterami CBR500R, ale to CB500F najchętniej zobaczyłbym w garażu. Ten motocykl oferuje dokładnie to samo co „sportowa” wersja, dodając do tego wygodniejszą pozycję za sterami i… niższą cenę. Honda CB500F 2016 będzie kosztować dokładnie 24 900 zł, czyli o 2 600 zł mniej od CBR500R (27 500 zł). Przy zakupie zdroworozsądkowego motocykla to duża różnica, dla mnie na tyle by specjalnie się nie zastanawiać. Różnice na niekorzyść ogołoconej z owiewek CB poczujemy w dwóch sytuacjach - na torze i na dłuższej trasie. Jednak to zbyt mało by zrekompensować budżet na kufry, który zostaje w kieszeni.

Mam jeszcze jeden, może nie spektakularnie emocjonujący wniosek. Po co komukolwiek „lepszy” motocykl? W każdej pragmatycznej kategorii CB500F będzie nie do pobicia. Jest tania w zakupie, tania w utrzymaniu, dobrze wygląda i jeszcze lepiej jeździ. Nie ma 100 KM, bo 100 KM nie potrzebuje. Na krętej drodze można nią objechać gości na większych motocyklach, pobawić się na torze, zapakować dziewczynę / żonę / chłopaka i pojechać na weekendową wycieczkę.

Dla mnie CB500F jest ucieleśnieniem motocyklizmu. Bez zbędnych fajerwerków, bez przesadnego lansu, bez 15. elektronicznych systemów pilnujących czy się nie zabijemy. Gdyby nowa CB jutro stanęła w moim garażu, prawdopodobnie nigdy więcej nie potrzebowałbym innego motocykla. I to chyba najlepsza rekomendacja.

Dane techniczne: