Street Bob Special Edition FXDBB to bardziej dopieszczona wersja standardowego Street Boba, o ile oczywiście w przypadku motocykli H-D słowo "standard" znajduje jakiekolwiek zastosowanie. Co stoi za słowem Special Edition i czy dopłata 4000 zł w stosunku do "zwykłego" Street Bob ma sens?

Harley-Davidson o kosmicznie rozbudowanych oznaczeniu Street Bob Special Edition FXDBB wyróżnia się kilkoma szczegółami. Przede wszystkim zastosowano w nim silnik Twin Cam 103. W standardowym modelu mamy Twin Cam 96 (a przynajmniej oficjalnie, bo w większość modeli trafiających do sprzedaży i tak upychany jest Twin Cam 103). Do tego dochodzą zmiany stylistyczne. Model Special Edition wyposażono w inną kierownicę (typu drag), dorzucono aluminiowe felgi zamiast szprychowych, niskoprofilowe dwuosobowe siodło Badlander, dwubarwne malowanie i kilka innych detali wyróżniających FXDBB z gamy pozostałych maszyn z Milwaukee.

Za starami jest naturalnie i wygodnie – o ile oczywiście ktoś lubi tego typu pozycję. Nogi wysunięte są mocno do przodu, ale nie przeszkadza to w codziennej jeździe motocyklem. Maszyna fajnie się prezentuje, choć lakier rzucony na silnik i kilka elementów nie do każdego musi przemówić. Mi osobiście kojarzy się z zabezpieczeniem antykorozyjnym. Tradycyjnie brakuje schowka, ale nie są to minusy, które jakoś koszmarnie uprzykrzają życie.

Przejdźmy do jazdy. Twin Cam 103 to marka sama w sobie i osobiście uwielbiam tą jednostkę napędową. Wygląd i dźwięk które są nie do podrobienia, ale także precyzyjna reakcja na gaz, czyste zmiany biegów i niskie (!) zużycie paliwa. Ten silnik ma kopa, Street Bobem da się jeździć naprawdę dynamicznie! Co ważne wibracji jest dokładnie tyle ile powinno być, kierowcy nie męczą drętwiejące dłonie, czy wiecznie rozmazany obraz w lusterkach.

Ustawienia zawieszeń to jasny komunikat na jakie drogi została zbudowana ta maszyna – czyli na drogi o dobrej jakości nawierzchniach. Tutaj także mamy często spotykaną w amerykańskich motocyklach kombinację relatywnie miękkich sprężyn i mocnych tłumień. Takie rozwiązanie bardzo dobrze sprawdza się na gładkich jak stół asfaltach zapewniając wysoki komfort. Gorzej jest na gorszych, albo miejskich drogach, gdzie kierowca i pasażer znosić muszą dosyć mocne wstrząsy… Generalnie pod względem podwoziowym jest bardzo podobna do wielu innych modeli H-D. Jest stabilnie, spokojnie, ale jednocześnie motocykl jest zwrotny i prowadzi się go relatywnie łatwo. Jest jedynie jedno małe ale…

Dobór ogumienia w tym motocyklu to jakieś koszmarne nieporozumienie. O ile na suchej nawierzchni założone oryginalnie na koła gumy Michelin Scorcher zapewniają niezłą przyczepność i dobrą informację zwrotną, o tyle w deszczu ich przyczepność jest skandalicznie niska. Ja rozumiem, że Harley-Davidson lepiej niż ja zna swoich klientów i pewnie wie, że wyciągają oni swoje maszyny z garażu wyłącznie przy dobrej pogodzie. Niemniej jednak dla osoby która, jak ja, jeździ w każdych warunkach atmosferycznych zachowanie Scorcherów będzie szokiem i to szokiem negatywnym. Motocykl ślizga się na każdej malowanej linii, na przejściach dla pieszych, na łatach ze smoły. Nieco więcej gazu (a piec ma sporo pary) i poczujesz się jak zawodnik flat tracku, bo tył błyskawicznie wchodzi w poślizg i stawia wóz bokiem. Dynamiczniejsze ruszenie spod świateł w deszczu? Zapomnij…

Moje wnioski są takie, że dla harleyowego laika za jakiego się uważam, w Street Bobie Special Edition… nie ma niczego specjalnego. Ten motocykl nie wywołał we mnie żadnych ponadprzeciętnie pozytywnych uczuć. Jest dopracowany, fajnie przyspiesza i nieźle skręca, robi to co potrzeba, ale nie robi niczego co byłoby „Special”. Nie jest tak czadowy i klimatyczny jak Softail Slim, nie ma takiej charyzmy jak Breakout i nie da rady powygłupiać się nim tak jak XRem 1200. Dlatego ja nie kupiłbym Street Boba, wolałbym dopłacić i wziąć Breakouta.

Dane techniczne: