Ścigacz.pl

Okienko transferowe na koniec sezonu 2017 może nie wpłynęło znacząco na czołówki obu kategorii „dla dorosłych”, lecz kilku zawodnikom dało dużą szansę na rozwój i zaprezentowanie się szerszej publiczności. Są też tacy, o których mówi się, iż doświadczyli awansu za sprawą wkładu finansowego sponsorów. A oto jak to się wszystko pozmieniało w trakcie zimy.

Zacznijmy od tego, co tygryski lubią najbardziej, więc od MotoGP. Żeby nie faworyzować żadnego z poniższych zawodników, zacznę od tych, którzy już jeździli w MotoGP, lecz zmienili zespół, by potem przejść do „świeżaków”, potem przejścia z MotoGP i Moto2 do WorldSBK i zmiany w samych Superbikeach.

Jack Miller „JackAss”

Australijski zawodnik, dość głośno wszedł do MotoGP, omijając pośrednią klasę i prosto z małego motocykla Moto3, w 2016 roku wskoczył na prototypową Hondę zespołu Estrella Galicia 0,0 Marc VDS. Po dwóch sezonach w zespole uśmiechniętego starszego belga (Marc Van Der Straten), przechodzi do ekipy Alma Pramac Racing, by u boku Danilo Petrucciego, ścigać się na motocyklu Ducati. W 2016 roku wygrał jeden i jedyny wyścig, a był to deszczowy sprint w holenderskim Assen.

Rok 2017 zamknął na 11. pozycji, z dorobkiem 82 punktów i bez wizyty na podium. Przyglądając się stylowi jazdy, jaki preferuje Australijczyk, zmiana powinna mu wyjść na dobre, czego dowodem jest piąta pozycja połączonych czasów z ostatnich testów w Malezji.

Scott Redding

Ten wysoki, uśmiechnięty i wytatuowany Brytyjczyk ustąpił miejsca właśnie Millerowi. Scott zaczął swą karierę w MotoGP w 2014 roku i przez pierwsze dwa lata występował w barwach Estrella Galicia 0,0 Marc VDS, gdzie po dwóch latach również oddał miejsce Millerowi, a sam przeskoczył to satelickiego sezpołu Pramac Ducati, z którego odszedł z końcem 2017 roku i znów JackAss zajął jego fotel. Widać Jack idzie za Scottem jak po sznurku.

Redding teraz będzie miał okazję dosiadać fabrycznego motocykla Aprilii i choć zespół może jeszcze nie walczy o najwyższe pozycje, to mają potencjał i za sprawą Aleixa Espargaro mogliśmy się przekonać, iż włoski motocykl mocno się rozwija. Testy w Malezji nie były jednak zbyt budujące i finalnie zakończyły się dla niego zaledwie 23. miejscem. Odziedziczył motocykl po powracającym do Moto2 – Samie Lowesie.

Esteve „Tito” Rabat

Ten mega przystojny (zdaniem fanek oczywiście) Hiszpan, spędził ostatnie dwa lata na Hondzie w ekipie Estrella Galicia 0,0 Marc VDS, u boku Millera. Jak się o nim mówi, talentem może nie grzeszy, ale ciężką pracą dotarł do miejsca, w którym jest dziś. A gdzie jest? Nadzieje były ogromne, a niestety zwykle zajmuje końcowe pozycje. Nie walczy jakoś specjalnie i moim zdaniem, nie może się jednak odnaleźć na motocyklu klasy MotoGP. W Moto2 było bardzo dobrze i chyba jednak lepiej tam walczyć o wygraną, niż pilnować ogona w klasie prototypów.

Ostatni sezon zakończył na 19.pozycji i przechodząc do Reale Avintia Racing, nadzieja jest w lepszym dopasowaniu motocykla Ducati do stylu Tito. Pamiętajmy, że w tym zespole używają motocykli Ducati z ubiegłych lat. Malezyjskie testy ukończył z 12. czasem, więc może coś jednak tkwi w połączeniu Rabata z włoskim motocyklem? Zobaczymy co zaprezentuje w Tajlandii.

Franco Morbidelli

Kudłaty Włoch, członek akademii VR46 przechodzi do MotoGP, po zdobyciu tytułu Mistrza Świata w kategorii Moto2. Występował tam w ekipie Estrella Galicia 0,0 Marc VDS i ciężko zapracował sobie na wymarzony tytuł.

Osiem wygranych wyścigów, to jednak nie jest banał i wygrał batalię o koronę, zdecydowanie zasłużenie. W 2018 roku barwy pozostają bez zmian, a jedynie motocykl trochę większy, gdyż zajmie jedno z miejsc po Millerze i Rabacie. Sądzę, że już teraz większość śledzących wyścigi MotoGP, typuje Franky`ego do wygranej w kategorii Rookie of the Year. Testy przedsezonowe na torze Sepang ukończył jako dwudziesty i tylko jeden z czteroosobowej grupy zwanej „New Kids On The Block”, był od niego szybszy jak dotąd, ale dwóch z nich może być zagrożeniem na nitkach torów podczas rund na całym świecie.

Thomas Luthi

Szwajcar walczył z Morbidellim o tytuł w Moto2 i przegrał w roku ubiegłym, również za sprawą kontuzji. Teraz razem będą się ścigać w jednym zespole. Rok wcześniej przegrał batalię z Johannem Zarco, więc zawsze był ktoś przed nim. Jedyny tytuł jaki udało mu się zdobyć, to wygrana w 2005 roku w klasie 125ccm. Tom ściga się w Mistrzostwach Świata już od 2002 roku i zdecydowanie jest świetnym rzemieślnikiem. Coś jak Rabat. Może MotoGP będzie dla niego dobrym polem do popisu?

W Malezji dopiero 25., a za nim tylko Yonny Hernandez, kierowcy testowi Yamahy i Pirro, który również jest testerem.

Takaaki Nakagami

Ten młody Japończyk był typowany jako jeden z zawodników, który awans może zawdzięczać głownie sponsorom, a w szczególności Hondzie, z którą mocno jest związany. Jest to zdecydowanie sprawa japońskiej dumy, mieć „swojego” reprezentanta w klasie królewskiej, a sprawa budżetu nie musi być wcale taka oczywista. Dlaczego? Nakagami występował w Moto2 przez sześć lat i miał swoje wzloty i upadki. Ostatnie trzy sezony były jednak zdecydowanie lepsze od poprzednich i udało się nawet wygrać i czasem wypić szampana na podium.

Pierwsze testy w Malezji ukończył najlepiej z grupy nowicjuszy, na piętnastym miejscu. Wujek Crutchlow, który do tej pory był jedynym i osamotnionym reprezentantem LCR Honda, z całą pewnością pomoże żółtodziobowi w aklimatyzacji.

Xavier Simeon

To właśnie Belg jest zawodnikiem, który przyniósł najwięcej do ekipy Avintia…wiadomo czego…siana.

Siedem lat w Moto2 i najlepsze zamknięcie sezonu miało miejsce w 2015 roku, kiedy wywalczył siódme miejsce na Kalexie. Rok 2017 był jednak delikatnie mówiąc słaby, gdyż był dopiero 23. I dlatego właśnie możemy wszyscy mówić, iż z tym transferem przyszła moda prosto z Formuły 1, polegająca na kupowaniu sobie miejsc w zespołach wyścigowych. OK, w testach nie był ostatni, gdyż 22. miejsce, przy pierwszej styczności z MotoGP tragedią nie jest, lecz nic dobrego nie wróży. Mogę się mylić, ale prawdopodobieństwo pomyłki w tym wypadki jest raczej znikome.

Przechodzimy dość płynnie do motocykli „produkcyjnych”, a płynnie dlatego, że zacznę od zawodników odchodzących z MotoGP do WorldSBK.

Loris Baz

Jak już jesteśmy przy zespole Reale Avintia Ducati, to należy wspomnieć o najwyższym (191cm wzrostu) zawodniku w stawce. Pochodzący z Francji Baz, wraca po trzech latach spędzonych w MotoGP, do Światowych Superbikeów, z których w dość kontrowersyjny sposób odszedł. Przez te trzy lata zaprezentował nam chyba najciekawszą obronę przed wywrotką, która była wg wielu uznana za bardziej nieprawdopodobną, niż te w wykonaniu Marca Marqueza.

Love riding on the wet with this bike!!!! #dutchgp @realeavintia @motogp pic.twitter.com/KhjNu0qTeo

— Loris baz (@lorisbaz) 26 czerwca 2017

Pokazał się zdecydowanie, jako specjalista od jazdy po mokrym i jak potwierdził nam w wywiadzie przeprowadzonym podczas rundy w Brnie, Jose Maroto, Loris ma fizyczne predyspozycje do lepszego dociążenia motocykla, a dodatkowo jest zwyczajnie odważny. Osiemnasta pozycja na koniec sezonu 2017 i przejście do WorldSBK na motocykl BMW S1000RR ekipy GULF ALTHEA BMW RACING TEAM.

W testach przedsezonowych nas jakoś mocno nie zaskoczył, ale poczekajmy… W 2014 roku na Kawasaki był całkiem mocno…aż za mocny dla Sykesa…stare dzieje.

Yonny Henandez

Kolumbijczyk jeździł w MotoGP, potem w Moto2, a ostatnio za sprawą przykrej choroby Jonasa Folgera, dostał szansę od Monster Yamaha Tech3, na występy w testach w Malezji.

Bez szału, więc jednak przejście do klasy Superbike spełni się. Łącznie spędził 3 lata w Moto2, z pięcioletnią przerwą na MotoGP. Teraz będzie występował w barwach TEAM PEDERCINI RACING na motocyklu Kawasaki ZX-10RR. Ekipa satelicka, ale motocykl potrafi wiele, zatem czekamy na efekty.

Leon Camier

W tym transferze widzę największą nadzieję w WorldSBK. Camier potrafił na MV Aguście walczyć z najlepszymi i przejście do tak mocnej ekipy, jaką niewątpliwie jest Honda, może być świetnym połączeniem.

Zespół miał gigantyczną serię problemów w sezonie 2017 i nie mogli się odnaleźć po tragicznej stracie Nickiego Haydena. Oby ten rok był bardziej pomyślny dla ekipy, a z doświadczeniem Camiera i talentem Gagnea, możemy być dobrej myśli. Leon zakończył testy na Portimao na drugiej pozycji, zaraz za Jonathanem Rea, a to jest już niezłym wyczynem.

Jordi Torres

Hiszpan spędził kilka lat w kategorii Moto2, by w 2015 roku dołączyć do Aprilii w Superbikeach, kończąc sezon na 5. miejscu, potem dwa lata na BMW i odpowiednio  6. miejsce w 2016 i 9. w 2017 roku. Teraz zastąpi Leona Camier na MV Aguście, a połączenie hiszpańskiego temperamentu z włoską inżynierią, może przynieść nieprzewidziany efekt.

Przyszedł czas na ostatni transfer, z grupy przeze mnie wytypowanych, jako najciekawsze, lub te, o których wspomnieć należy.

Patrick Jacobsen (PJ)

Amerykanin spędził cztery pełne sezony w klasie Supersport, by ostatni sezon ukończyć na szóstej pozycji, dosiadając motocykla MV Agusta. Z tym rokiem awansuje do klasy Superbike, gdzie będzie dosiadał Hondy CBR1000RR w barwach zespołu TRIPLEM HONDA WORLD SUPERBIKE TEAM.

To może być ciekawe połączenie i coś mi mówi, że o tym zawodniku może jeszcze być głośno.

Na tą chwilę to tyle. Czekamy jeszcze na gorące wieści od szefa zespołu Monster Yamaha Tech3 – Herve Poncharala, który pewnie od kilku tygodni nie chodzi jak zwykle uśmiechnięty, gdyż musi w tym niefortunnym momencie, znaleźć zastępstwo za Jonasa Folgera.

Hernandez pewnie odpada, zaprosili na testy w Tajlandii Hafizha Syahrina z Moto2. Pojawiły się głosy, że Alex Lowes jest opcją dla Poncharala, ale w tym momencie, przed samym rozpoczęciem sezonu wyścigowego, większość zawodników ma już podpisane kontrakty i wybór jest niestety mocno ograniczony.

A pierwsze wyścigi już niebawem. WorldSBK zaczyna sezon już 23 lutego, od australijskiej rundy na Phillip Island. W MotoGP mamy testy w Tajlandii w najbliższy weekend, potem ostatnie testy w Katarze, by w połowie marca rozpocząć sezon, przy światłach jupiterów na torze Losail, właśnie w Katarze.