Ścigacz.pl

Mamy za sobą pierwsze 24 godziny na Wyspie Man. Za nami Chris Pfeiffer, Huberto Ribeiro, Zoltan i - przede wszystkim - wyścigi superbike i sidecar.

Emocje na Tourist Trophy rozpoczęły się już wczoraj. Na nadmorskiem promenadzie Douglass rozegrano turniej stuntu. W turnieju wzięły udział takie gwiazdy, jak Chris Pfeiffer, Humberto Ribeirro oraz Zoltan. Zwyciężył oczywiście znany z drugiej edycji Extrememoto Chris. Zaskakująca była widoczna gołym okiem różnica między jego jazdą i jazdami pozostałych stunterów. Bez wątpienia Pfeiffer jest aktualnie w życiowej formie i jego poziom jazdy jest poza zasięgiem pozostałych zawodników.

Gdy w powietrzu unosił się jeszcze zapach spalonej przez stunterów gumy, na promenadę wjechał Jet Quad. Przez chwilę zastanawialiśmy się, co oznacza słowo „JET Quad", lecz gdy Firemaniac uruchomił odrzutowy silnik swojego czterokołowca, wszystkie wątpliwości zostały rozwiane potężnym strumieniem powietrza. Po dosłownie płomiennym występnie odrzutowego quada emocje do maksimum rozgrzał brytyjski mistrz trialu. Wykorzystując w trakcie swojego pokazu 3 różne motocykle trialowe - w tym jeden zupełnie pozbawiony przodu - udowodnił zebranym widzom, że motocyklem można wjechać i przejechać wszędzie. Skakał po samochodach, skakał po bandach odgradzających publiczność od toru, przejeżdżał przez kilkumetrowe bloki skalne. Jego popisy były porywające do tego stopnia, że pod koniec do jego występu przyłączyli się wszyscy stutnerzy i w finale mieliśmy prawdziwą mieszankę rozmaitych stylów ekstremalnej jazdy na motocyklach. Byliśmy przekonani, ze oglądamy najbardziej zwariowane rzeczy, jakie można zrobić na motocyklu. Byliśmy w błędzie.

Tourist Trophy nie można opisać. Ten wyścig wymyka się wszystkim słowom, jakie zna język. Każde określenie jest błędne i krzywdzące. Żeby zrozumieć, na czym polega Tourist Trophy, należy przejechać trasę tego wyścigu, po około 60 minutach zaparkować przed położonym obok linii start-meta cmentarzem, oddać hołd kilkudziesięciu motocyklistom, którzy zginęli w trakcie 100 lat Tourist Trophy, a następnie uwierzyć, że trasę, która nam zajęła godzinę, zawodnicy pokonują w trakcie wyścigu w niewiele ponad 18 minut.

Trasa Trourist Trophy przebiega publicznymi drogami po Wyspie Man. Są to zwykłe turystyczne dróżki, które znamy z Krety, z Majorki czy z Teneryfy. Pną się ku wierzchołkom gór i pagórków. Prowadzą przez turystyczne miasteczka. W miastach przecinają lekko wzniesione przejścia dla pieszych. Są często nierówne i pofałdowane.

Dzisiaj widzieliśmy na własne oczy, że zawodnicy Tourist Trophy przejeżdżają trasę wyścigu ze średnimi prędkościami ponad 200 km/h. Maksymalne prędkości przekraczają 300 km/h. Oglądając filmy z wyścigów wydaje się nam to nieprawdopodobne i niemożliwe. Dzisiaj przekonaliśmy się, że wyścig Turist Trophy odbywa się nie w laboratoriach hollywoodzkich specjalistów od efektów specjalnych, lecz naprawdę. Jest tak prawdziwy i tak przekonujący, jak radość jego zwycięzców i smutek najbliższych tych, którzy wyruszywszy w trasę TT już nigdy nie przekroczą jego mety.

W ciągu 100 lat rozgrywania Tourist Trophy miał wiele gwiazd, z których każda jest w tej chwili otoczona legendą. Dunlop, Agostini, Jefferies, McCallen. Niektórzy z nich do dziś biorą udział w honorowych paradach seniorów. Niektórzy, jak zwycięzca największej liczby wycigów TT Joey Dunlop, mogą być obecni jedynie duchem, a pamięć o ich fenomenalnych występach czuje się na każdym centymetrze trasy.

Dzisiaj największą gwiazdą Tourist Trophy i jednocześnie najszybszym zawodnikiem w historii wyścigów jest John McGuinness. Kilka godzin temu cieszyliśmy się razem nim z jego 12-stego zwycięstwa. Nie udało mu się przekroczyć bariery 130 mph (209 km/h) średniej prędkości w trakcie jednego okrążenia. Uzyskał jednak i tak bardzo dobrą średnią ponad 205 km/h, przecinając linię start meta z prędkością 278 km/h. Drugie miejsce zajął Guy Martin, a trzecie Ian Hutchinson.

W drugim wyścigu brały udział 3-kołowe „sidecary". Zwyciężył Dave Molyneux, z Rickiem Longiem na miejscu pasażera. Było to już 12-ste zwycięstwo Dave'a i aktualnie w wyścigach sidecarów zajmuje on takie miejsce, jak John McGuinness w wyścigach motocykli Superbike. Chociaż wyścigom sidecarów nie towarzyszą takie prędkości, jak wyścigom superbike'ów, to 228 km/h, zmierzone na jednym z punktów pomiarowych dla 3-kołowca Dave'a Molyneux'a robi wrażenie.

Przed nami kolejne dni i kolejne wyścigi. Będziemy je relacjonowali dla Was na bieżąco.