Jak to się wszystko zaczęło

Pomysł wyprawy narodził się spontanicznie. Jako 20-letni studenci z Anglii postanowiliśmy spełniać nasze marzenia. Po uzbieraniu odpowiednich funduszy Maciej kupił upragniony sprzęt. Tak pojawił się nasz Bandziorek - Suzuki Bandit, tym razem nie 600 ale 1200! Dużo, dużo mocniejszy! I już wtedy było jasne, że wracamy nim do Polski. Trzeba było tylko obrać odpowiedni azymut.

Trasa

Anglia → Francja → Hiszpania →Monaco→ Włochy→ Austria ( i 30km Niemiec) → Czechy → Polska!

W 18 dni udało nam się przejechać przez 9 państw. Trasę wyznaczał mój prywatny i nieomylny GPS w postaci Macieja i zakupiona w kiosku mapa. Wspomagali nas również przyjaciele, którzy wiernie odzywali się co jakiś czas z zapytaniem czy jeszcze żyjemy. O rodzicach może lepiej nie mówmy. Powiem tylko, że spać nie mogli...

KRÓTKIE KALENDARIUM

Dzień 1 (3 lipca)

Plecaczek

6.00 rano pobudka! Maciej wstał znacznie wcześniej. Kiedy zeszłam na dół motocykl był już prawie spakowany. Szybka wymiana zdań, bo przecież czas ucieka, ale w końcu dałam się namówić na usunięcie pewnej ilości konserw... przynajmniej kumpele będą miały co jeść.

Godz. 7.00 wyjazd! Mamy dzisiaj do przekulania prawie 700km. Pierwszy odcinek to trasa z Wolverhampton do Dover na prom i tam już prosto w samo serce Francji czyli do Paryż. To so przypomina mi się w szczególności, kiedy myślę o tym dniu, to przede wszystkim deszcz! Można było się spodziewać... Anglia pożegnała nas w swoim normalnym stylu, ale co to dla nas trochę kropelek z nieba spadających. Co prawda kierowca został dziwnym zbiegiem okoliczności tak zmoczony że w Dover bieliznę trzeba było zmieniać, ale mimo to humory dopisywały. W końcu zaczęliśmy podróż naszego życia. Zaczęliśmy spełniać nasze marzenia!

Po długiej i męczącej podróży w końcu dotarliśmy na obrzeża tego jak dobrze nam znanego (dotychczas z TV) miasta zakochanych...

Kierowca Orzech

Godzina 19.00, ledwo siedzę na tyłku, ale perspektywa że zostało nam już tylko około 10 km do Paryża pomaga mi jeszcze wysiedzieć za kierownicą. Nocleg mamy zaplanowany na campingu w centrum miasta: Bois de Boulogne. Jako, że nie mamy mapy Paryża, a już tym bardziej GPSa (600 funtów za taką małą skrzynkę!) staram się kierować na centrum. Oczywiście jak to ze znakami bywa szybko się kończą i po chwili tkwimy gdzieś w Paryżu nie mając pojęcia, jak dotrzeć do campingu. Z lekko podkopanym morale siedzimy na krawężniku i kombinujemy, aż tu nagle słyszymy ojczysty język i spostrzegamy Polaków którzy z uśmiechem na twarzy kierują nas na Bois de Boulogne. Pierwszy dzień morderczej gonitwy na nieobudowanym Bandziorze dobiega końca. Jak się okazuje można tym motocyklem spokojnie utrzymać przelotową 140km/h, ale pod warunkiem ze mocno będziemy dzierżyć kierownice w rękach.

Dzień 2 (4 lipca)

Plecaczek

Pierwsza noc naszej podróży nie była taka straszna. Namiot okazał się duży (jak dla mnie), Maciej miał drobne problemy, ale w końcu 2 metry wzrostu robi swoje. No i zaczynamy zwiedzać Paryż. Pierwszy punkt to Łuk Triumfalny. Wybudowany na zlecenie Napoleona ku czci i chwale jego armii. Znajdują się na nim nazwy ponad 100 miejsc z różnych bitew, które toczyła armia francuska. Ciekawostką są również nazwiska polskich generałów, którzy w nich brali udział. Po zobaczeniu grobu nieznanego żołnierza i przejechaniu najbardziej popularnej ulicy w całej Francji: Champs-Elysees dojechaliśmy do miejsca najbardziej przeze mnie oczekiwanego. To właśnie w tym miejscu Tom Cruise oświadczył się Kate Holmes, to właśnie to miejsce utożsamiane jest z zakochanymi, symbol miłości we Francji czyli wieża Eiffla. Pamiętam, że byłam nią zafascynowana. Kręte schody zaprowadziły nas na pierwsze piętro skąd dalej pojechaliśmy windą, aż na sam szczyt. Widok był oszałamiający! Wprost nie do opisania, po prostu trzeba tam być! Oprócz wieży Eiffla zobaczyliśmy również Plac Zwycięstwa, Luwr i katedrę Notre Dame pod którą spotkaliśmy francuskie kobiety siedzące i podziwiające przepiękne widoki. Jak widać nie tylko turyści są zachwyceni urokami tego miasta! I tutaj również spotkaliśmy się z polskim akcentem w postaci: młodego chłopaka grającego polskie przeboje na gitarze. Ach! Jak to dobrze usłyszeć ojczysty język! Zwiedzanie Paryża zakończyliśmy koło 21.00. Zaskakujące w tym mieście było to , iż wszystkie restauracje i pizzerie zostają zamknięte przed godzina 16.00. Maciej od razu stwierdził, ze nie mógłby tu mieszkać. Niestety NAM kiszki zagrały marsza akurat w tym czasie, stąd właśnie te ‘traumatyczne" wspomnienia dotyczące jedzenia z Francji.

Kierowca Orzech

Paryż - jak dla mnie „miasto skuterów", różnej maści, od małych 50-tek do gigantów o pojemności 650. Co ciekawe w ruchu ulicznym wszystkie były szybsze od naszego obładowanego i przyciężkiego Bandyty. Słynne rondo wokół łuku triumfalnego: brak pasów ruchu + mnóstwo pojazdów + brak sygnalizacji świetlnej oraz nadmierna prędkość użytkowników = totalny chaos i zaskoczenie dla nas. Na szczęście wyszliśmy z tego bez większych obrażeń. Ale ja i tak już czekałem na następny dzień z niecierpliwością...czekała nas przeprawa na południe Francji, a potem niesamowite winkle w Średnich Pirenejach i wreszcie upragniona, słoneczna Hiszpania.

Przy wyjeździe z Paryża nieźle popieprz...... drogę, po godzinie błądzenia i bluźnienia w końcu udało mi się trafić na jakaś autostradę kierującą się na południe.

Dzień 3 (5lipca)

Plecaczek

Ojojoj!...ciężko było wstać... 9.00 rano była dla mnie niczym środek nocy. Co innego Maciej, on od razu się zrywa, jest zwarty i gotowy do dalszej drogi. Ale, że posiada dziewczynę, która lubi sobie pospać musiał na nią poczekać! Złożenie namiotu i spakowanie bagaży zajęło nam godzinkę tak, że o godzinie 10.00 mogliśmy wyruszać.

Koszt całego campingowania wyniósł nas 15 Euro za noc. Camping na Bois de Bologne pomimo, iż znajdował się koło głównej drogi sprostał naszym oczekiwaniom i wspominamy go jak najlepiej. Niestety nie udało nam się dotrzeć do Hiszpanii z powodu zmęczenia Plecaczka, no i może troszeczkę kierowcy. Już dzisiaj mój tyłek dał mi się we znaki, wybraliśmy bowiem drogę dłuższą (omijając autostrady), ale jednocześnie ciekawszą. Przejeżdżając przez różna miasta i wsie przyjrzeliśmy się tutejszemu budownictwu i oboje stwierdziliśmy, ze jest bardzo podobne do Polski. Wieczorem zajechaliśmy do małego i bardzo spokojnego campingu du Lac przed Clermont Ferrant.

Dni z cyklu Rodez (6-10lipca)

Kierowca Orzech

Dziś lecieliśmy głównie drogami bocznymi... czyli to, co tygrysy lubią najbardziej, górzysty teren, niesamowite widoki i ostre, szybkie winkle podpompowywały nam cały dzień adrenalinę. Niestety, żeby nie było tak łatwo, na jednym z postojów zauważyłem plamę oleju pod motocyklem... niczego dobrego to nie zapowiadało. Przeciekała chłodnica oleju, poodciągałem śruby i ruszyliśmy dalej. Po 200 km i górzystym terenie motocykl coraz mocniej chlastał olejem. Szczęście w nieszczęściu w jednej z miejscowości o dźwięcznej nazwie Rodez dostrzegliśmy salon Suzuki. Decyzja: zatrzymujemy się i prosimy o diagnozę i pomoc. Szybka naprawa silikonem nie zdała egzaminu i rozpoczął się koszmar. Jako, że był początek weekendu musieliśmy czekać na nowa chłodnice aż 5 dni!! I pozbyliśmy się 500 Euro z naszych portfelików. 5 dni bez motocykla... podróżowaliśmy autostopami i pieszo.

Plecaczek

No i stało się... po prostu katastrofa!! Motocykl zepsuty, a my utkwiliśmy aż na 5 dni w francuskiej miejscowości o nazwie Rodez. Szkoda, ze Bandit nie ‘odmówił posłuszeństwa' w Hiszpanii. Camping Layoule,w którym się zatrzymaliśmy znajdował się w dolinie i żeby dostać się do centrum miasta należało przejść 3 km pod górkę. Oj! Marudziłam strasznie...ale od tego w końcu są kobiety.

Rodez, znajdujące się nad rzeką Aveyron, zostało przez nas zwiedzone w jeden wieczór. Charakterystycznym zabytkiem znajdującym się tutaj jest potężna romańska katedra zlokalizowana na środku rynku. Jedną z atrakcji, którą mieliśmy okazję zobaczyć był samochodowy rajd amatorów. Odbywał się na ulicach miasta. Było szybko i głośno!

Spędziliśmy też trochę czasu we francuskich kawiarenkach. Muszę przyznać, że urzekł mnie ich urok. Kiedy pogoda dopisuje i świeci słońce obecność tu jest obowiązkowa! Chociażby po to, aby zaspokoić swoje pragnienie szklaneczką Coli! Siedząc na wygodnych wiklinowych krzesełkach, czując ciepłe podmuchy wiatru i wcinając przepyszne owocowe lody zapomina się o wszystkim! Chwilo trwaj jak najdłużej!