Jeżeli kiedykolwiek myśleliście o wyjeździe na jedną z rund MotoGP i obserwację jej z perspektywy widza, z pewnością warto rozważyć jedną z rund rozgrywanych na terenie Włoch. Jak wygląda kibicowanie na Mugello?

Tor Mugello położony jest w malowniczej okolicy. Dookoła obiektu rozciągają się wzgórza, na których rozmieszczone są pola namiotowe. Dzięki temu widzowie mają okazję podziwiać wyścigi niemalże z wejścia do swojego namiotu.

Na Mugello się nie śpi

W trakcie trzech dni przez tor przewinęło się 385 000 kibiców. Większość z nich zadomowiła się na miejscu już w czwartek oraz piątek. W sobotę prato pękało w szwach, a namioty i kampery utworzyły małe miasteczko. Wokół dostępnych było sporo barków z jedzeniem oraz napojami. Ci zaś, którzy chcieli zakupić jakiś gadżet związany z MotoGP czy też z konkretnym zawodnikiem mogli skorzystać z kilkunastu kiosków z odzieżą. Oczywiście na terenie były dostępne toalety , a w niektórych miejscach rozlokowano także prysznice.

Wieczorem przez alejki na prato przelewało się dosłownie morze ludzi. Obok jednego z campingów dzielnie pracował „fałszywy policjant”, którzy zatrzymywał każdego motocyklistę i dopiero po przegazówce bądź spaleniu gumy otwierał drogę. Dookoła powiewały flagi z numerami zawodników, w niektórych miejscach rozwieszano prześcieradła z hasłami czy też ustawiano neony i lampki. Motocykle i zapach spalonej gumy były wszechobecne. Prato tętniło motocyklową pasją, która dawała o sobie znać na każdym kroku. Przez całą noc można było „podziwiać” pokazy sztucznych ogni spontanicznie odpalanych przez samych fanów. Mogłoby się wydawać, że na Mugello zorganizowano także konkurencję na skonstruowanie najgłośniejszej piły mechanicznej (mam tutaj na myśli część z motorem). Co chwilę, zewsząd dobiegały odgłosy ze stuningowanych silników oraz  wykrzykiwane hasło „Al Mugello non si dorme” (co w wolnym tłumaczeniu oznacza Na Mugello się nie śpi!). Ciężko się z tym nie zgodzić, bowiem ostatni imprezowicze kończyli swój dzień nad białym ranem. Dla tych, którzy oprócz samego spożywania alkoholu mieli ochotę także na tańce, można było znaleźć dwie dyskoteki. Rozrywki jednym słowem zagwarantowane! Ci, którym hałas zdecydowanie przeszkadza mają dwie możliwości: spać poza torem bądź wyposażyć się w zatyczki do uszu.

Żółte trybuny

Nie od dzisiaj wiadomo, że Włochy to jedna z kolebek motoryzacji i matecznik sportów motorowych. W kraju, w którym większość populacji śledzi MotoGP i nawet ze sprzedawcą na bazarku można porozmawiać na motocyklowe tematy, nie może zabraknąć kibiców. Jak łatwo się domyślić najbardziej dopingowanym zawodnikiem na Mugello był oczywiście Valentino Rossi. Jego fun club ma nawet swoją osobną sekcję, a kolor żółty dosłownie zdominował prato. Nawet na trybunie Ducati, kiedy Rossi wyprzedził Pedrosę wszyscy wstali z siedzeń w przypływie euforii.  Wielkim wygranym tego weekendu był także Ianonne, dzięki któremu wszyscy świętowali podwójne pudło Italii. Trzeba przyznać, że to jak Włosi dopingują „swoich” urzeka. Nie ważne czy jest to zawodnik z końca stawki, czy z jej czoła, oklaski przyznawane są każdemu. Nie zapominają oni również o tych, którzy odeszli. Marco Simoncelli był wielką nadzieją Włochów. Tor w Misano ochrzczono jego imieniem, natomiast władze toru Mugello podarowały mu trybunę z numerem 58. Wciąż, w wielu miejscach ten numer jest obecny. Genialna atmosfera, pasja i wielkie emocje… to wszystko można znaleźć w trakcie wyścigowego weekendu na Mugello.  Nam pozostaje mieć nadzieję, że któregoś pięknego dnia będziemy mogli wywiesić polską flagę i kibicować naszemu zawodnikowi. Przyznam się szczerze, że byłam bardzo pozytywnie zaskoczona całym wyścigowym szaleństwem, które miało miejsce. MotoGP na Mugello pod kątem kibicowania przebiło w moim rankingu takie imprezy jak Erzberg Rodeo czy też Isle of Man.

Ile to kosztuje?

Odkładając na bok kwestie związane z transportem na Mugello wyścigi można oglądać na wiele sposobów. Ceny biletów zależą od miejsca, czasu dokonania rezerwacji a także tego, czy bilet zakupi kobieta, czy też mężczyzna. Dla Pań przewidziana jest bowiem specjalna zniżka (przynajmniej w przypadku Mugello).

Podstawowym biletem, a zarazem najtańszą opcją jest tzw. prato, czyli miejsce na trawie bez dostępu do trybun. Na Mugello, prato zajmuje spory obszar i z większości lokalizacji (przy wcześniejszym zajęciu miejsca) widać tor.  Jeżeli wybierzecie tę opcję z pewnością na czas wyścigów warto zająć strategiczne miejsce z widokiem na jeden z ekranów aby śledzić klasyfikację zawodników na bieżąco. Za dwudniowe bilety na prato zapłacimy do 80 euro dla kobiet oraz 100 euro w przypadku mężczyzn. Jeżeli zakupimy bilety na kilka miesięcy przed eventem możemy liczyć także na dodatkowe promocje.

Ceny wejściówek na paddock  to wydatek dla dorosłego ok. 600 euro. Innym rozwiązaniem jest wykupienie miejsca na trybunie. Przykładowo na Mugello, Ducati zorganizowało swoją, czerwoną trybunę. Cena: 153 euro (za dwa dni) obejmowała:  wstęp na prato, miejsce na trybunie, zestaw upominkowy (flaga, koszulka) oraz zestaw śniadaniowy (woda, kanapka, owoce).  Wydaje się to sensownym rozwiązaniem. Trzeba tutaj również wspomnieć, że po zakończonych wyścigach paddock jest otwierany i jest dostępny dla wszystkich kibiców.

Tutaj możecie zobaczyć jak kształtują się ceny biletów na kolejne edycje