Mistrzostwa ¦wiata Enduro - Szwecja 2008
| Przedostatni weekend marca zapadł w pamięć fanom terenowego ścigania nie tylko za sprawą rozpoczęcia kolejnego ekscytującego sezonu. Myślę, że polscy kibice zapamiętają go przede wszystkim za sprawą wielkiego powrotu naszych rodaków do Mistrzostw Świata. Już dawno w tak dużej liczbie nie reprezentowano naszego kraju na imprezach tej rangi. Poza „towarem eksportowym" Bartkiem Obłuckim, za sprawą zespołu wystawionego przez Polski Związek Motorowy do walki stanęli Michał Szuster, Wacław Skolarus i Marcin Frycz. Dla dwóch ostatnich było to pierwsze prawdziwe spotkanie z zawodami na tym poziomie. I to bardzo brutalne spotkanie, biorąc pod uwagę, jak niechlubną renomą szczyci się impreza rokrocznie rozgrywana w Szwecji... Warto zaznaczyć jak ciężko zawodnikom z poza Skandynawii ścigać się u naszych zamorskich sąsiadów. Można powiedzieć, że wręcz utarło się przekonanie, że to tylko Finowie, Norwedzy i Szwedzi mogą królować w każdej klasie. Nic dziwnego - kilkunastostopniowe mrozy w nocy, jedna koleina przez kilkadziesiąt kilometrów trasy i bardzo, ale to bardzo, śliskie podłoże. Wszystko to sprawia, że zawodnicy z Europy Środkowej, czy Zachodniej mają tam duże problemy. Wspomnieć trzeba jednak, że w tym roku - możliwe, iż z racji globalnego ocieplenia - pogoda nie była, aż tak sroga. Na starcie stanęło ponad 100 zawodników, a okolice Ostersund po raz kolejny przekształciły się w miejsce sukcesów i porażek. Dla jednych był to koszmar, dla innych wymarzone warunki do ścigania - do których należeli Polacy? Klasa E1 Klasa najmniejszych pojemnościowo motocykli (dwusuwowe 125ccm i czterosuwowe 250ccm) rok w rok jest najmocniej oblegana. W sezonie 2007 ścigał się w niej 7-dmiokrotny Mistrz Świata Juha Salminen, a w tym roku w E1 zawitali aktualni Mistrzowie z klas E2 i E3! Mowa o zawodniku HM Hondy Mice Aholi oraz o efektownie jeżdżącym Ivanie Cervantesie, który jeździ w zespole KTMa. To nie koniec wielkich nazwisk, bo poza nimi w Enduro 1 ścigają się też utalentowani zawodnicy teamu Yamahy - Simone Albergoni, Marc Germain czy Chirstobal Guerrero. - czy wreszcie nasz Bartosz Obłucki. Przed zawodami zapowiadała się bardzo ostra walka, choć nikt nie wątpił w to, iż to Ahola będzie dyktował warunki. E1 - dzień pierwszy Tak też się stało. Dzień pierwszy minął pod hasłem całkowitej dominacji Fina. Wygrał wszystkie testy specjalne, a drugi Albergoni stracił do niego ponad 1 minutę 43 sekundy! Trzecim zawodnikiem dość niespodziewanie był Eero Remes, który na co dzień ściga się w Mistrzostwach Finlandii. Czwarty, z dość dużą stratą do pierwszej trójki, dojechał Marc Germain, a zaraz za nim zawody ukończył Bartek Obłucki. Jeszcze większym zaskoczeniem, niż trzecie miejsce Remesa była szósta pozycja Cervantesa, który przed sezonem wydawał się być bardzo pewny siebie. Warto w tym miejscu wspomnieć o dobrym występie Wacława Skolarusa znanego nam z Mistrzostw Polski Enduro. Jak na pierwszy raz, ukończenie zawodów nawet na ostatnim miejscu jest dużym sukcesem, zaś Skolarus wykręcał czasy z pierwszej dwudziestki. Zresztą to właśnie na 20 miejscu zakończył on pierwszy dzień Mistrzostw Świata w Szwecji.
E1 - dzień drugi Oczywiście dzień drugi musiał przebiegać pod dyktando Miki Aholi, innej opcji nie było. Ahola nie dał cienia szansy konkurencji wygrywając wszystkie testy specjalne. Czy poradzi sobie tak dobrze w słonecznej Portugalii? To się jeszcze okaże. Drugiego dnia w końcu obudził się Ivan Cervantes i mimo straty aż 1 minuty 44 sekund do lidera, ukończył zawody na bardzo wysokiej drugiej pozycji. Hiszpanowi starał się deptać po piętach Simone Albergoni, który ostatecznie uległ zawodnikowi KTMa i dojechał pozycji trzeciej. Na czwarte miejsce ostrzył sobie zęby Bartek Obłucki i po połowie dnia wszystko wskazywało na to, że to on je zdobędzie. Jeszcze do ostatniej pętli sprawa była otwarta, jednakże co stało się na dojazdówce do ostatniej próby - wiemy wszyscy. Tych, którzy nie wiedzą odsyłam do wywiadu z Bartkiem. Obłucki niestety spadł na 8 pozycję, zostawiając czwarte miejsce dla Eero Remesa. Piąty zawody ukończył Szwed Niklas Gustafsson przed zawodnikami Yamahy - Germainem i Micheluzem. Wacław Skolarus był 19.
E1 - klasyfikacja punktowa W klasyfikacji generalnej z kompletem punktów prowadzi zawodnik HM Hondy Mika Ahola. Za nim uplasował się Simone Albergoni ze stratą 8 punktów, zaś trzeci - zapewne tymczasowo - jest Eero Remes. Zawodnik KTMa Ivan Cervantes chwilowo utrzymuje się na czwartej pozycji z dość dużą stratą do lidera. Bartek Obłucki znajduje się na pozycji szóstej z 29 punktami na swoim koncie i 21 punktową stratą do Aholi. Czy to duża strata? Jeżeli Polakowi uda się wystartować w Portugalii i Hiszpanii kończąc zawody w czołowej piątce to jest to strata do odrobienia. Wszystko zależy jednak od zdrowia, ponieważ w tak mocnej stawce nie ma mowy o jakichkolwiek niedociągnięciach.
Klasa E2 Klasa czterosuwowych motocykli o pojemności 450ccm i dwusuwowych „ćwiartek" dawno nie była tak mocna. Oczywiście przed sezonem z góry skazanym na zwycięstwo był już wyżej wspominany Juha Salimnen, jednakże sprawa okazała się komplikować wraz z pierwszą imprezą tegorocznych zmagań. Komplikować przede wszystkim za sprawą młodego Joakima Ljunggren, który w zeszłym roku wraz z Husabergiem wywalczył sobie tytuł Mistrza Świata Juniorów. Jeżeli ktoś w sezonie 2007 uważniej przyglądał się sytuacji w generalce i czasom z poszczególnych prób nie powinno go to jednak dziwić - Ljunggren zawsze był bardzo mocny. To nie koniec świetnych zawodników, wystarczy napomknąć o Jhonnym Aubert, czy doświadczonym Valtteri Salonenem. Czarnym koniem w tym roku może być zaś Antoine Meo, który tak świetnie spisywał się podczas ostatniej rundy Indoor Enduro w Genui. Młody Francuz zasilił szeregi zespołu Husqvarna CH. E2 - dzień pierwszy Sobota i już wyniki z pierwszej próby są szokujące. Zastanawiacie się pewnie, który ze Skandynawów wygrał - błąd! Początkowo liderem zostaje wyżej wspomniany Meo, który walczy na setne sekundy z Ljunggrnem. Jednam Francuz nie wytrzymuje zabójczego tempa i mimo wygrania aż 5 prób kończy zawody dopiero na 5 pozycji. Dość sensacyjnie pierwsze miejsce przypada zawodnikowi Husaberga, drugi z 28-miosekundową stratą kończy Aubert. Juha Salimen zbiera punkty dopiero za 3 pozycję, jednak jak później powiedział - od 7 lat nie jeździł po śniegu. Czwarty dojeżdża Salonen, który wyprzedził Meo zaledwie o 78 setnych i to dopiero na ostatniej próbie.
E2 - dzień drugi Drugi dzień nie poszedł tak łatwo dla Szweda, gdyż do walki w końcu włączył się jeden z najbardziej doświadczonych zawodników w stawce - Juha Salminen. Dzięki opanowaniu i technice Fin bezproblemowo wywalczył sobie zwycięstwo. Ljunggren musiał pogodzić się z drugą pozycją, która jak na tak młodego zawodnika jest rewelacyjna. Zastanawiające jest, czy zawodnik ten będzie radził sobie równie dobrze w piaskach i błocie. To się okaże dość niedługo. Na trzeciej pozycji pewnie dojechał Jhonny Aubert przez Valtterem Salonenem, który stracił do podium 10 sekund. Piątkę dopełnił Jari Mattila, którego powinniście kojarzyć z krótkiego epizodu, w którym to startował w Mistrzostwach Polski Enduro.
E2 - klasyfikacja punktowa Świetnie jadący przed obydwa dnia zawodów Ljunggren zasłużył na prowadzenie w generalnej klasyfikacji punktowej, choć jego przewaga nad drugim Juhą Salminenem jest nieduża. Zresztą cała pierwsza trójka jest bardzo zwarta, a jeżeli weźmiemy pod uwagę, iż w Portugalii bardzo szybki może być aktualnie trzeci w generalce Jhonny Aubert, to wniosek jest tylko jeden - będzie ostra walka. Czwarty Valtter Salonen straci do lidera zaledwie 11 punktów, a piąty Antoine Meo jest 16 punktów za czołowym zawodnikiem klasy. Cały czas są to bardzo małe sumy, które zapowiadają ciekawą rywalizację.
|
|
Komentarze 1
Poka¿ wszystkie komentarzeWielkie dzieki dla Michala za tak dobre relacje!! No to Zobaczymy co nam przyniesie Portugalia. pzdr!
Odpowiedz