« Poprzednia strona strony: 1 2 3 Następna strona »

Jeżeli ktoś powie, że podczas jazdy od razu czuje różnicę pomiędzy modelami 2013, a 2014 to skłamie. Antoine Meo, mistrz tego świata może i różnice czuje, ale zwykli śmiertelnicy jak my - nie. Dopiero po odpowiednim “wjeżdżeniu” w motocykl, skoncentrowaniu się na danej modyfikacji, jest szansa określić, czy wielogodzinna inżynierska praca miała jakikolwiek sens. W tym roku modele enduro dopadło wiele małych zmian, dlatego chciałbym skupić się na najważniejszych. A najważniejsze widać idealnie na EXC-Fie 250, który silnikowo został zbudowany od podstaw. Dla kontrastu do tablicy przywołamy także EXC 125, model ledwo muśnięty zmianami.

KTM EXC-F 250 prawie jak 350

Czteropak klasy E1 dostał w tym roku najwięcej, dzieląc od tego sezonu bazową platformę z topowym EXC-F 350. W silniku pojawił się wałek pośredni, który spełnia funkcję napędu pompy wody oraz wałka wyrównoważającego. Ma to odczuwalny wpływ na zmniejszenie wibracji. Dużo podziało się w głowicy - zwiększono porty ssące oraz zastosowano większe zawory, co pozwoliło poprawić wydajność o 10%. Zastosowano nowe wałki rozrządu, przygotowane specjalnie z myślą o specyfice enduro. Pogrzebano też przy obiegu płynu chłodniczego, by zapewnić dobre chłodzenie w każdych warunkach - np. w momencie kiedy motocykl leży na boku utopiony w błocie. Całość spina nowy system zarządzania silnikiem. Ostatecznie udało się uzyskać dodatkowe 4 Nm momentu obrotowego. Brzmi mało spektakularnie? Cóż, w motocyklu który ma ich poniżej 30. to sporo.

Nowy EXC-F 250 ma bajeczną charakterystykę, nawet jeśli nie odczuwa jej się od pierwszego wskoczenia za stery. W rozmowie z Patrickiem Kuhleitnerem, gościem odpowiedzialnym za przygotowanie map zapłonu w dokładnie tym motocyklu, dowiedzieliśmy się, że przygotowanie oprogramowania zajęło ponad pół roku pracy. Skoncentrowano się na zwiększeniu użytecznych obrotów i totalnym “odcięciu” modelu endurowego od crossówki. EXC-F płynie przez przeszkody, przenosząc moc przy bardzo niskich obrotach i dzięki odczuwalnemu wzrostowi ciągu w tych najbardziej użytecznych. Ujmę to tak - jadąc wąskim, kamienistym podjazdem (tak, to podjazd!) z naszego klipu, używałem maksymalnie dwóch biegów, zaledwie lekko otwierając przepustnicę. Nowa 250. jest przede wszystkim skuteczniejsza przy mniejszym zaangażowaniu kierowcy.

Na gorąco przeskakuję na EXC-Fa 350, motocykl który obok Husqvarny TE 310 (właściwie, to co dzieje się z Huską?) jest moim topowym wyborem jeśli chodzi o endurowego czterosuwa. Okazuje się, że te 4 Nm nieco zniwelowały wyraźną przewagę większego brata nad EXC-F 250. Okej, to nadal motocykl silniejszy, ale w tych specyficznych warunkach, na wąskiej, kamienistej ścieżce jest zbyt agresywny, nieco za mocny. Nawet jeśli w przypadku 350. można poradzić sobie z większością przeszkód bez specjalnego mieszania w dobrze zestopniowanej skrzyni biegów, to nadal mały EXC-F w zupełności wystarczał by bawić się równie dobrze.

Dwupaki zawsze górą

Mówiąc o nowym EXC-Fie dotknęliśmy zaledwie wierzchołka góry lodowej małych nowości. Takich detali jak korek wlewu paliwa, który teraz otwiera się poprzez naciśnięcie całości guzika (wcześniej trzeba było nacisnąć go w odpowiednim miejscu, co bywało problematyczne) jest więcej. W przypadku dwusuwów zmiany są delikatne, to zaledwie doszlifowywanie produktu.

Na pierwszy ogień dosiadam EXC 125, mojego ulubionego endurowego modelu marki. Dzięki przemodelowanemu ustawieniu gaźnika oraz nowej membranie, teraz projektowanej i produkowanej przez KTMa (wcześniej V-Force), wyczuwalna jest minimalna poprawa w sposobie oddawania mocy. Mam wrażenie, że KTM próbuje zrobić wszystko by zniwelować jakiekolwiek przejawy agresywności w endurowych dwusuwach. Jestem na dziesiątym kilometrze endurowej trasy, która później w tym roku będzie pętlą Sześciodniówki. Kamienisty i bardzo stromy zjazd ciągnie się niemiłosiernie, ale najmniejsze EXC radzi sobie z nim wyśmienicie. Jak kozica, przeskakuje z jednej strony na drugą, unikając ogromnego żłobu po wodzie. Tam gdzie czterosuwy męczyły mnie hamowaniem silnika, zwłaszcza EXC 450, 125-tka wymaga ledwie przegazówki. Czysta poezja.

Popularny w Polsce EXC 250 to inna bajka. Mocny, precyzyjny, z jednej strony bardziej wymagający niż małe EXC 125, z drugiej jednak wielokrotnie mniej męczący, niż duże endurowe dwusuwy sprzed 5-6 lat. W tym roku zastosowano większy rozrusznik oraz większy akumulator, kickstarter jest oczywiście w standardzie. Po lekkiej glebie wstaję, wciskam guzik i już jestem gotowy do dalszej jazdy. Różnice względem modelu 2013 są niezauważalne, wydaje mi się że gdyby postawić dwa motocykle obok siebie w takich samych malowaniach i dać dowolnej osobie po 20. minut na jednym i na drugim sprzęcie, wybranie nowszego byłoby loterią. Nie umniejsza to samemu motocyklowi - endurowe, dwusuwowe KTMy są na takim poziomie rozwoju, że ciężko cokolwiek więcej w nich poprawić.

Foto: Alessio Barbanti/Sebas Romero/KTM

« Poprzednia strona strony: 1 2 3 Następna strona »