Po Drugiej Wojnie Światowej konstruktorzy firmy Velocette skoncentrowali swe wysiłki na nowym motocyklu miejskim Velocette LE, który zadebiutował w 1949 roku. Blaszana karoseria stanowiła skuteczną ochronę przed czynnikami atmosferycznymi, a do napędu użyto chłodzonego cieczą dolnozaworowego boksera o pojemności 149 ccm, którą w 1950 roku zwiększono do 192 ccm. Jak się zapewne domyślacie silnik ten nie grzeszył nadmiarem mocy (6KM), ale był cichy i ekonomiczny. Choć z pozoru nowy motocykl idealnie spełniał wymogi zubożonego przez wojnę społeczeństwa, jednak nie zyskał szerszej akceptacji na rynku. Zainteresowały się nim jedynie poczta i policja. Cywilni motocykliści woleli tańsze maszyny małej pojemności ale klasycznej konstrukcji, zaś entuzjaści motocyklizmu wciąż szukali maszyn o sportowym charakterze. W Velocette nie zrezygnowano jednak z dalszych prac rozwojowych nad LE, ale ani jego późniejsze wersje, ani skuter Viceroy 250 nie spełniły pokładanych w tych projektach nadziei. Wprost przeciwnie, wpędziły firmę w finansowe tarapaty prowadząc do bankructwa i zaprzestania działalności w 1971 roku. Nim to jednak nastąpiło, klasyczne modele będące dalszym rozwinięciem przedwojennych singli MAC i MSS zdążyły jeszcze zapisać się złotymi zgłoskami w historii brytyjskiej marki.