Ścigacz.pl

Osoby funkcyjne i urzędowe podczas zawodów żużlowych:

Sędzia zawodów:

Sędzia zawodów jest najważniejszą osobą podczas meczu. To do jego obowiązków należy ustalenie kolejności w biegach, podejmowanie decyzji o wykluczeniach zawodników, kontrolach i kosmetyce toru. Obowiązkiem sędziego jest dokonanie kontroli dokumentów zgłoszonych zawodników, a także zajęcie się każdym dostarczonym mu protestem

Kierownik zawodów:

Kierownik zawodów jest zwierzchnikiem wszystkich osób urzędowych i funkcyjnych za wyjątkiem sędziego głównego, delegata GKSŻ i komisarza technicznego. Kierownik odpowiedzialny jest za należyte przygotowanie toru na czas zawodów i treningu. Nadzoruje działanie innych osób funkcyjnych, oraz właściwe sporządzenie protokołu zawodów.

Komisarz techniczny:

Funkcją komisarza technicznego jest sprawdzanie motocykli zawodników pod kątem wymogów regulaminowych i zgłoszenie ew. nieprawidłowości sędziemu zawodów.

Kierownik startu:

Kierownik startu przed rozpoczęciem biegu strojąc przed taśmą startową nadzoruje prawidłowe ustawienie się zawodników. W czasie biegu kierownik startu pokazuję zawodnikom ilość okrążeń do mety (O sygnałach na torze wspomniałem trochę wyżej).

Chronometrażysta:

Obowiązkiem chronometrażysty jest mierzenie czasu zwycięzcy i przekazanie go sędziemu
Kierownik parku maszyn:
Do obowiązków kierownika parku maszyn należy wzrokowe sprawdzenie, czy zawodnicy i motocykle spełniają wymogi regulaminowe. Nadzoruje, aby na tor do poszczególnych biegów wyjechali tylko uprawnieni zawodnicy. W zawodach indywidualnych to on zgłasza zmiany w obsadzie biegów sędziemu.

Lekarz zawodów:

Obowiązkiem lekarza zawodów jest stwierdzenie zdolności zawodnika do jazdy przed meczem jak i po jego upadku na tor.

Spiker:

Podczas zawodów spiker, zapowiada biegi, podaje ich wyniki oraz inne informacje na temat przebiegu zawodów uzyskane od sędziego. Jego obowiązkiem jest zachowanie bezstronności i nie podawanie żadnych zmian w obsadzie przed zatwierdzeniem ich przez sędziego zawodów.

Kierownik drużyny:

Kierownik drużyny odpowiada ze punktualne przybycie drużyny na mecz. Przekazuje sędziemu zgłoszenie do zawodów. Ma obowiązek zgłaszać sędziemu oraz kierownikowi parku maszyn zmiany w drużynie i obsady biegów nominowanych. Przed każdym biegiem musi sprawdzić czy zawodnicy są zdolni do jazdy, a zaraz po starcie biegu przygotować swoich zawodników do startu w biegu następnym. Jego obowiązkiem jest zgłoszenie sędziemu każdego protestu w imieniu zawodnika. Jest reprezentantem drużyny i zawodników.

Delegat GKSŻ (Głównej Komisji Sportu Żużlowego)

Delegat ten jest wybierany na określone zawody. Reprezentuje on na nich GKSŻ, wypełnia powierzone przez nią funkcje, a następnie składa sprawozdanie.

Mistrzostwa Świata

Indywidualne Mistrzostwa Świata (IMŚ).

Pierwsze zawody o Indywidualne Mistrzostwo Świata na żużlu rozegrano w 1936 roku. Miejscem tych zmagań był słynny nieistniejący już stadion Wembley, a ich zwycięzcą Lionel Van Praag z Australii. W Latach 1939-1948 z powodu wojny i zniszczeń po wojnie finałów nie rozgrywano. Aż do 1960 roku finały IMŚ odbywały się tylko na Wembley, rok później odstąpiono od tej reguły - finał odbył się w szwedzkim Malmoe. Potem przemiennie o tytuł walczono to na Wembley to w Goeteborgu, lecz tylko do 1970, kiedy to miał miejsce pierwszy finał IMŚ za „żelazną kurtyną" we Wrocławiu. W którym triumfował Ivan Mauger (Australia), łącznie w całej karierze zdobył aż pięć złotych medali w Indywidualnych Mistrzostwach Świata. Rok 1973 jeszcze na długo zostanie Polakom w pamięci. Właśnie wtedy na Stadionie Śląskim w Chorzowie drugiego września po tytuł najlepszego zawodnika globu sięgnął Polak, Jerzy Szczakiel wychowanek Kolejarza Opole. Wszystko wskazuje na to, iż długo przyjdzie nam czekać na powtórzenie sukcesu przez, jakiegokolwiek z Polaków. W 1987 roku rozegrano pierwszy i jedyny jak dotąd dwudniowy finał IMŚ. O tytule decydowała suma punktów z zawodów dnia pierwszego i drugiego. Zmagania miały miejsce w Amsterdamie wygrał je geniusz żużlowych torów „Profesor z Oksfordu", Duńczyk Hans Nielsen. W 1990 po raz pierwszy i jak na razie ostatni wykryto u zawodnika startującego w finale środki dopingujące. Tym zawodnikiem był Shawn Moran (USA), który przegrał bieg dodatkowy o mistrzostwo świata z Perem Jonssonem. Ostatecznie amerykanin został sklasyfikowany na szesnastej pozycji, srebrny medal przyznano Toddowi Wiltshirowi (Australia), a brąz Hansowi Nielsenowi. Od 1995 roku prawa do organizowania finałów IMŚ FIM sprzedała angielskiej firmie BSI. Od tej pory mistrza świata wyłania się w serii turniejów rozgrywanych na torach w całej europie (W 2002r. jedna runda rozegrana była w Australii). Cykl przybrał nazwę Grand Prix (GP). Pierwszym zdobywcą tytułu w tej formule był Hans Nielsen. Ciekawa sytuacja miała miejsce w 2000r. kiedy to Mark Loram (W. Brytania) zdobył tytuł nie wygrywając żadnej z rund GP. Od 2005r. zawody przeprowadzane są wg klasycznej tabeli 20. biegowej, po rundzie zasadniczej rozgrywane są dwa półfinały w pierwszy startują zawodnicy sklasyfikowani na miejscach 1,3,5,7, a w drugim 2,4,6,8. W finale startuje po dwóch najlepszych zawodników z każdego półfinału. W sezonie 2007 wprowadza się dodatkową punktację za biegi półfinałowe (odpowiednio 3,2,1 i 0 punktów), a w finale (6,4,2 i 0). Punkty te będą sumowane z punktami z rundy zasadniczej i dodawane do klasyfikacji generalnej, jednak zwycięzcą rundy GP będzie ten, który wygra finał.

Zawodnicy, którzy w ciągu 10. ostatnich lat sięgali po tytuł IMŚ:

1997 - Greg Hancock (USA)
1998 - Tony Rickardsson (Szwecja)
1999 - Tony Rickardsson (Szwecja)
2000 - Mark Loram (Wielka Brytania)
2001 - Tony Rickardsson (Szwecja)
2002 - Tony Rickardsson (Szwecja)
2003 - Nicki Pedersen (Dania)
2004 - Jason Crump (Australia)
2005 - Tony Rickardsson (Szwecja)
2006 - Jason Crump (Australia)