Pierwsze zawody żużlowe w Częstochowie zostały rozegrane po wojnie w 1946 roku. Zawody rozegrano na bieżni lekkoatletycznej. Wygrał je młodziutki 16-letni Waldemar Miechowski. 1 września tego samego roku otwarto w Częstochowie pierwszy tor żużlowy. Tegoż samego dnia rozegrano zawody na nowym obiekcie. Po raz drugi najlepszy okazał się Waldemar Miechowski. W 1948 roku utworzono „Częstochowskie Towarzystwo Cyklistów i Motocyklistów". Obok Miechowskiego, startowali w niej Marian Kaznowski, Bogdan Laskowski i Leonard Ciurzyński. W tym samym roku wystartowali po raz pierwszy w drugiej lidze, a rok później byli bliscy awansu do pierwszej ligi.

W 1950 roku drużyna startuje pod nazwą „Włókniarz". Rok później częstochowska drużyna zadebiutowała w pierwszej lidze. Wiodło się jej różnie. Niestety, w 1954 roku lider ekipy spod „Jasnej Góry", Marian Kaznowski ulega ciężkiej kontuzji, w wyniku której traci nogę. Jednak lata 50 dla czarnego sportu w Częstochowie były pomyślne. Częstochowianie dwa razy otarli się o „pudło" zajmując w ligowych rozgrywkach czwarte lokaty. W 1959 roku po raz pierwszy w historii klubu, drużyna Włókniarza Częstochowa zdobyła tytuł Drużynowych Mistrzów Polski. Natomiast wychowanek Włókniarza, Stefan Kwoczała wywalczył złoty medal Indywidualnych Mistrzostw Polski. Na plastronach drużyny pojawia się lew, który staję się znakiem rozpoznawalnym częstochowskiej ekipy.

W 1960 roku Bernard Kacperak zajmuje trzecie miejsce w Finale Indywidualnych Mistrzostw Polski i dorzuca kolejny, brązowy krążek na konto częstochowskiego klubu. Zaś Stefan Kwoczała notuje bardzo dobry występ w Finale Indywidualnych Mistrzostw Światai na londyńskim Wembley, gdzie zajmuje 7 miejsce. Rok 1961 jest tragiczny w dziejach częstochowskiego żużla. Podczas jednego z meczów ligowych ginie jeden z najlepszych zawodników w historii częstochowskiego speedway'a, Bronisław Idzikowski. Pech jednak nie omija zawodników spod „Jasnej Góry" i w tym samym roku Indywidualny Mistrz Polski sprzed 2 lat, Stefan Kwoczała ulega ciężkiej kontuzji. Po tym tragicznym okresie, częstochowianie dopiero w 1967 roku ponownie startują w najwyższej klasie rozgrywkowej. W zespole pojawiają się nowi zawodnicy, tacy jak Stanisław Rurarz czy Wiktor Jastrzębski, który rok później doznaje poważnegourazui. Pod koniec lat 60 debiutuje młody Marek Cieślak, który z czasem staję się liderem częstochowskiego Włókniarza, oraz jego żywą legendą. Koniec lat 60 i początek lat 70 to spadek Włókniarzy do drugiej ligi. Jednak „lwy" bardzo szybko wracają do elity.

Lata 70 to najlepszy okres w historii częstochowskiego klubu. W 1972 roku, Włókniarz zajmuję 4 miejsce w pierwszej lidze. Jednak ten rok okazał się tragiczny dla częstochowskiego żużla. Podczas zawodów w Rzeszowie ginie tam utalentowany Marek Czerny. W 1974 roku po raz drugi w historii częstochowski zespół zdobywa Drużynowe Mistrzostwo Polski. Tacy żużlowcy jak Józef Jarmuła, Marek Cieślak czy Andrzej Jurczyński walnie przyczyniają się do sukcesów częstochowskiego żużla. W latach 1975-1976 Włókniarz zdobywa srebrne krążki w drużynie oraz Marek Cieślak bierze udział w Finale Indywidualnych Mistrzostw Świata. W 1975 roku, Cieślak zajmuję drugą lokatę w Finale IMP. Rok 1976 to sukces w postaci brązowego medalu Mistrzostw Polski Par Klubowych. W tym samym roku Marek Cieślak wygrywa w turnieju o Złoty Kask oraz w dużym stopniu przyczynia się do zdobycia srebrnego krążka przez polską reprezentację w Drużynowych Mistrzostwach Świata. Koniec lat 70 wieńczy sukcesy ekipy spod „Jasnej Góry". W latach 1977 i 1978, Włókniarze zdobywają brązowe krążki DMP oraz srebro w parach. Na arenach międzynarodowych, Cieślak po raz trzeci startuje w Finale IMŚ oraz zdobywa z Polską brąz w DMŚ. Andrzej Jurczyński i Marek Cieślak po raz pierwszy startują także w lidze angielskiej. Razem reprezentują barwy White City. W 1979 roku, największym sukcesem drużyny było zdobycie przez Józefa Kafla Brązowego Kasku.

Lata 80 to ciężkie lata dla czarnego sportu w Częstochowie. Miejscowa drużyna przeżywała kryzys i rywalizowała w rozgrywkach drugiej ligi. W 1980 roku legenda częstochowskiego zespołu, Marek Cieślak postanawia zakończyć swą bogatą karierę. Jednak postanowił w 1982 roku wrócić na tor i pomóc swej macierzystej drużynie w najtrudniejszym okresie. Rok później karierę zakończył Andrzej Jurczyński. W drużynie występują w tym czasie obok Cieślaka tacy miejscowi zawodnicy jak: Józef Kafel, Dariusz Bieda, Dariusz Rachwalik czy wschodząca gwiazda Włókniarza Sławomir Drabik. W 1984 roku Rachwalik zajmuje trzecie miejsce w Brązowym Kasku. W 1986 roku Drabik wywalczył brązowy krążek Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski. W 1987 Włókniarz był krok od awansu do pierwszej ligi. Zajął w rozgrywkach drugiej ligi drugie miejsce i walczył o awans w barażach z Unią Tarnów. Baraże te częstochowianie przegrali i po raz kolejny byli zmuszeni do jazdy w drugiej lidze.
W 1991 roku w lidze polskiej można było kontraktować obcokrajowców. Do Włókniarza dołączyli: Todd Wiltshire z Australii, Amerykanin Rick Miller i dwójka Czechów Petr Vandirek i Jan Holub. Częstochowianie zajęli wtedy drugie miejsce w rozgrywkach drugiej ligi, co nie dawało awansu do pierwszej ligi. Jednak ekstraklasę powiększono do 10 zespołów, dzięki czemu Włókniarze mogli startować wśród najlepszych. Wielki sukces indywidualny odniósł Sławomir Drabik, który zdobył tytuł Indywidualnego Mistrza Polski na torze w Toruniu, oraz wygrał turniej o Złoty Kask. W roku 1992 Włókniarz spada do drugiej ligi, lecz kolejny indywidualny sukces Drabika, który notuje dziesiątą pozycje w Finale Indywidualnych Mistrzostw Świata rozegranych we Wrocławiu i jako jedyny pokonuje ówczesnego Mistrza Świata, Anglika Gary'ego Havelock'a.. Rok 1993 to ponowne wywalczenie awansu do ekstraklasy przez zawodników Włókniarza. W 1994 roku częstochowska drużyna zostaje wzmocniona przez Janusza Stachyre oraz Anglika Joe'a Screen'a. Żużlowcy spod „Jasnej Góry" utrzymują się w lidze, plasując się na szóstym miejscu. Włókniarz w tym samym roku wywalczył Drużynowy Puchar Polski. Rok 1995 był trudnym sezonem dla częstochowian. Zdyskwalifikowanie Sławomira Drabika i odebranie mu prawa jazdy, za jazde po pijanemu nie zdołowała drużyny. Bardzo dzielnie punkty zdobywali dwójka młodych wychowanków klubu, czyli Sebastian Ułamek i Rafał Osumek. Ta sama dwójka zdobyła srebro w Młodzierzowych Mistrzostwach Polski Par Klubowych. W 1996 roku zawodnicy Włókniarza zdobywają złoty medal Drużynowych Mistrzostw Polski. Lider częstochowskiej ekpy, Sławomir Drabik zdobywa w Warszawie po raz drugi tytuł Indywidualnego Mistrza Polski. Wywalcza także awans do cyklu Grand Prix. Drużyna młodzierzowa zdobywa złoto w Młodzierzowych Drużynowych Mistrzostwach Polski, natomiast para Ułamek-Osumek, brąz w jeździe parami juniorów. Rok później po złocie w DMP, Włókniarz osłabiony odejściem Janusza Stachyry spada do drugiej ligi. Jedynie Drabik ponownie może zaliczyć sezon do udanych. Zdobył srerny krązek w IMP, był 11 w cyklu Grand Prix (najlepszy występ w cyklu to czwarte miejsce w Pradze) oraz piąte miejsce w Złotym Kasku. Ułamek zaś był na najniższym stopniu podium w Złotym Kasku i udało mu się awansować do przyszłorocznego cyklu Grand Prix. Rok 1998 to trzecie miejsce Włókniarzy w drugiej lidze. Po sezonie 1998 Ułamek postanowił przejść do Gdańska. Po odejściu Ułamka, do drużyny dołączyli Anglik Mark Loram oraz Norweg Rune Holta, którzy walnie przyczynili się do awansu częstochowian do Ekstraligi.

W roku 2000, Włókniarz kontraktuje Grzegorza Walaska i Tomasza Jędrzejaka. Drużyna zajmuję bezpieczną, szóstą lokatę w lidze. Ponadto juniorzy zdobywają złoto w drużynie, Zbigniew Czerwiński staje na najniższym stopniu podium w Finale Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów, a para Drabik-Staszewski jest trzecią parą w Polsce. W 2001 roku zespół opuszcza Sławomir Drabik, natomiast na jego miejsce działacze kontraktują Australijczyka Ryan'a Sullivan'a, który bardzo szybko staje się liderem drużyny. Zbigniew Czerwiński zdobywa brązowy krążek w Brązowym Kasku, a Grzegorz Walasek i Artur Pietrzyk kopiują wyczyn Drabika i Staszewskiego z przed roku i wywalczają brąz w MPPK.

Sezon 2002 to czwarte miejsce w rozgrywkach ligowych „Lwów". Pozycja byłaby wyższa, gdyby nie plaga kontuzji, jaka przetoczyła się przez zespół. Walasek i Pietrzyk bronią brązowego medalu MPPK. Większych sukcesów, częstochowianie nie notują w tym roku. Rok 2003 to powrót do Włókniarza Sebastiana Ułamka. Sprawa złotego medalu DMP rostrzygła się w ostatnim meczu pomiędzy Włókniarzem, a Toruńskim Apatorem. Po zwycięstwie 49:41, nad „Aniołami", ekipa spod Jasnej Góry, fetowała 4 tytuł DMP. Oprócz złotego krążka w drużynie, złoto dorzucił Rune Holta, który został Indywidualnym Mistrzem Polski. Srebro MMPPK zdobyli Zbigniew Czerwiński i Adam Pietraszko, w MDMP Włókniarz także był drugi, natomiast Czerwiński w MIMP zdobył brązowy medal. Rok po mistrzostwie z zespołu odszedł Andreas Jonsson, a do drużyny dołączyli Rafał Osumek i bracia Michał i Mateusz Szczepaniakowie. Włókniarze zdobyli brązowy medal drużynowo. W częstochowskim finale IMP, Walasek zdobył złoty, a Holta brązowy medal. Grzegorz Walasek był 3 w Złotym Kasku, a Włókniarz na arenie międzynarodowej zdobył złoto Klubowego Pucharu Europy. Rok 2005 to wielki powrót idola częstochowskiej publiczności Sławomira Drabika, a odeszli natomiast Michał Szczepaniak i Zbigniew Czerwiński. Pechowo zaczął się sezon dla Sebastiana Ułamka, który w pierwszym swoim biegu uległ kontuzji. W trakcie sezonu niezdolni do jazdy byli także Ryan Sullivan i Mateusz Szczepaniak. Częstochowianie rundę zasadniczą skończyli na 4 miejscu. Po pokonaniu Unii Leszno w ćwierćfinale, trafili na bydgoską Polonię. Dwumecz z Bydgoszczą przegrali i czekał ich pojedynek o brąz z Toruniem, który udało się wygrać i tak po raz 3 z rzędu Włókniarz zdobył brąz w DMP. Oprócz krążka w drużynie nie udało się wywalczyć innego medalu...