Upalne lato daje w kość wszystkim.

Siedzisz sobie w knajpie, wchłaniasz kolejną porcję lodów, przyglądasz się toczącym się samochodom. Na pierwszy rzut oka widać, który wyposażony jest w klimatyzację. Te bez klimy charakteryzują się specyficznym zapachem, gdy zatrzymują się na światłach.

Aż wreszcie zobaczysz faceta na motocyklu z bananem na twarzy. Braincup na głowie, skórzana kamizelka i lśniący motocykl. Długi, niski, miarowo mruczący na niskich obrotach. Motocykl, nawet stojąc wygląda jakby się powoli toczył słonecznymi ulicami.

Tak można sobie wyobrazić spotkanie z nowym wcieleniem znanego już długi czas na rynku Intrudera, zwanym przez Suzuki VL800K5. Mniejszy brat już prawie kultowego większego 1400 nabrał tłustszego wyglądu niż wersje poprzednie, bardziej podąża w kroki cruiserów, choć jego optycznie wąski tył (nie, nie, nikt nie mówi o wąskiej oponie, tego nikt 800K5 nie zarzuci) nadaje mu ładny, smukły wygląd.

Tylna opona opasująca 15’ koło należy do tych szerszego gatunku, w końcu musi przenosić dość spory jak na tą pojemność moment obrotowy 69 Nm, którym motocykl w całości dysponuje już przy 4 tysiącach obrotów. Seryjne 170/80-15 wygląda porządnie i pewnie trzyma się asfaltu.

Moc, choć w tym przypadku nie ma szczególnie wielkiego znaczenia, dzięki zamianie gaźników na wtrysk, jest łagodniej oddawana przy szerszym zakresie obrotów, a jednocześnie motocykl lepiej reaguje na dodanie gazu.

Choć pojemność 805 ccm w porównaniu do sportowych motocykli wydaje się spora, nie produkuje zbyt dużo koni, ale w tym motocyklu nie do końca o to chodzi przecież. Ten sprzęt ma budzić podziw dźwiękiem, lśniącymi powierzchniami oraz wielkością i to udaje mu się nadzwyczaj dobrze.

Chłodzony cieczą silnik przenosi energię wszystkich 53 koni mechanicznych na asfalt za pośrednictwem wału Kardana. To niezbyt znane w światku maszyn wyścigowych i pokrewnych rozwiązanie ma wielką zaletę. Jest niemal bezobsługowe. Wymaga tylko wymiany oleju co sezon – dwa.

Nie ma więc w tym motocyklu zębatek, łańcuchów, nie potrzeba wozić ze sobą smaru czy innych wynalazków do smarowania łańcucha, po prostu cruiserowa klasyka. Prosto, miło i przyjemnie, choć nie lekko. Ta maszyna waży na sucho 242 kg. To nie mało jak na tą pojemność, choć nie ma to takiego znaczenia jak w przypadku sportu.

Poza tym prędkość maksymalna ok. 160 kmph jest osiągana w niezbyt szybkim tempie. Niektórzy z Was mają ją już pewnie na dwójce. Ten ryczy już na 5. biegu.

Wśród nowinek tego modelu warto zauważyć zawieszenie upside down na widelcu pochylonym 33^o. Skok zawieszenia 140 mm nie należy do największych, ale amortyzatory pracują dając nadzieję na komfortową jazdę po polskich asfaltach. Dodatkowo nad komfortem jazdy pracuje tylny amortyzator, seryjnie montowany z progresywną charakterystyką pracy. To mnie zaskoczyło! Plus dla Intruza. To jedyny model tego typu z takim zawieszeniem.

Światła LED na tyle, wieloogniskowy reflektor ciekawego kształtu zdecydowanie poprawiają widoczność w nocy jak i motocykla na drodze w dzień.

Charakterystycznego dla cruiserów wyglądu dodaje Intruzowi szeroki zbiornik, niestety z rodziny kroplowych. Pomimo szerokiego, pojemnego wyglądu ma tylko 15,5 litra pojemności. Akurat, żeby pojeździć od knajpy do knajpy i to niezbyt szybko.

Przednia tarcza radzi sobie z ciężkim motocyklem stosunkowo dobrze, a tył z hamulcem bębnowym (pamiętacie to? zdarza się jeszcze w samochodach, w motocyklach – przeżytek) niewiele może mu pomóc. Lepiej w podróż nie brać pasażerki, droga hamowania zdecydowanie się wydłuży, a i ona nie będzie zachwycona komfortem jazdy. Wąziutka kanapa pasażera zdecydowanie pomaga wywołać domowe kłótnie i awantury.

Na użytek tego artykułu stworzyłem pojęcie Single Person Motocycle, bo średniego wzrostu kierowca nie narzeka na niewygody. Wygodna kanapa, wygodna pozycja rąk sprawdzają się w mieście czy na krótkich trasach, przy niewielkich prędkościach. Niestety przy większych – oczywiście cruiserowych większych – 120-140 km/h – wiatr stale próbuje zdmuchną kierowcę z fotela, powodując wyciągnięcie rąk. Pomaga akcesoryjna szyba, ale burzy ona linię tego ładnego w końcu motocykla. Kwestia gustu oczywiście.

Podsumowując motocykl prezentuje się okazale, brzmi basowo. Jak na swoją pojemność dysponuje wystarczającą mocą i całkiem sporym momentem obrotowym. Hamuje jak każdy cruiser. Ozdoba miasta i okolic.