W cyklu "Rosja przed sezonem" przedstawiamy dziś ekipę Saławat Saławat

Przerwy zimowe ostatnich lat w Saławacie to prawdziwe rewolucje kadrowe. Działacze także i w tym roku nie odstąpili od tej mimo wszystko nie sprawdzającej się polityki i znów wymieniono blisko połowę składu.Przy takim postępowaniu trudno o regularny postęp w wynikach drużyny i mimo ambitnych planów wszystko kończy się co najwyżej na ocieraniu się o podium rozgrywek drużynowych.

Zdecydowanie największą stratą minionej zimy w Saławacie jest odejście do Wostoku Władywostok, najbardziej utytułowanego wychowanka klubu ostatnich kilkudziesięciu lat Semena Własowa (Saławat pomijając krótki okres w latach 60-tych nigdy nie był czołowym klubem radzieckim ani rosyjskim, a dwa brązowe medale DM Rosji wynikały raczej ze słabości całej ligi niż siły Saławatu). Własow, który większą część swojej dotychczasowej kariery spedził w Lukoilu Oktiabrskij, w minionym sezonie wrócił do swojego rodzinnego klubu, jednak jak widać znów wybrał dalszą tułaczkę niż starty w macierzystym zespole. Drużynę opuścił także najbardziej doświadczony zawodnik Roman Kaszirin, który wraz z Georgij Iszutinem zdecydowali się odejść do STMK Turbiny Bałakowo. Co prawda obaj nie należą do gwiazd rosyjskiego żużla, ale na ich punkty do tej pory kibice mogli liczyć w kazdym meczu. Kolejnym ubytkiem jest Denis Sajfutdinow. Starszy brat Emila to już z pewnością można powiedzieć zmarnowany talent. Przez ostatnie dwa sezony częściej leczył kontuzje i konfliktował się z działaczami niż jeździł na torze. Ostatnia strata Saławatu to Konstantin Korniew, który już w trakcie zeszłego sezonu zdecydował się na zakończenie kariery.

Kto więc weźmie na siebie ciężar zdobywania punktów w zbliżającym się sezonie? Gwiazdą zespołu ma być sprowadzony z rozwiązanego Primorja Primorskij Kraj Aleksiej Charczenko. Młodzieżowy Mistrz Rosji z ubiegłego roku zadebiutuje jako senior, ale z pewnością nie powinien mieć już kompleksów w walce z najlepszymi w swoim kraju. Trudno powiedzieć, czy wraz z synem startować będzie 48-letni Grigorij Charczenko, który bliżej jest już zakończenia startów i kierowania karierą syna, ale patrząc na wąską kadrę Saławatu jego występ może być porządany. Kibice liczą również na dalszy rozwój kariery Radika Tibiejewa, który w ostatnich dwóch sezonach pokazał się już kilkukrotnie z jak najlepszej strony, ale nie jest w stanie niestety przebić się do ścisłej czołówki rosyjskich żużlowców. Niestety kolejny raz pech przytrafił się jego starszemu bratu Albertowi, który na skutek kontuzji stracił prawie cały ubiegły sezon, a ten rozpoczął od złamania ręki podczas przedsezonowego zgrupowania w Daugavpils. Piątym seniorem w kadrze jest Wiktor Gołubowskij. Zawodnik ten już jako 18-latek startował w IMEJ. Jednak od tamtego czasu jego talent zupełnie się nie rozwinął i trudno liczyć, aby wkraczając w wiek seniora nastąpiło jakieś zaskakujące przełamanie.

Nieco lepiej sytuacja w zespole Saławatu wygląda wśród juniorów. W ciągu ostatnich kilku sezonów udało się wyszkolić kilku juniorów, którzy już z powodzeniem zdążyli pokazać się w lidze. Na czoło wysuwa się tutaj zdecydowanie 10. junior ubiegłorocznych mistrzostw Rosji juniorów Roman Kantiukow, dla którego będzie to już ostatnia szansa by zaistnieć w tej kategorii wiekowej. Ciekawą karierę wróży się także 18-letniemu Denisowi Aleksiejewowi. Spore doświadczenie posiadają już także Artem Szczepin i Aleksandr Cyganow, a w kolejce czekają też najmłodsi Jewgienij Szczepin i Nikita Łazarew.

Jeśli chodzi o obcokrajowców to w ubiegłym roku działacze najczęściej korzystali z usług Jacka Krzyżaniaka. Podpisał on już także kontrakt i na ten sezon i jest jak na razie jedynym obcokrajowcem w kadrze, chociaż bardzo możliwe, że w trakcie sezonu dojdą do niego kolejni zagraniczni jeźdzcy.

Przemeblowywana przez ostatnie kilka lat ekipa Saławatu wciąż znajduje się w fazie budowy. W zespole tylko dwóch zawodników przekroczyło 24 lata. Potencjał na przyszłość jest więc spory, ale w tym sezonie nie wydaje się, aby drużyna poza pojedyńczymi wyskokami była w stanie utrzymać równy i wysoki poziom pozwalający marzyć chociażby o brązowym medalu.

Aleksiej Charczenko 1.10.1985

Grigorij Charczenko 8.10.1959

Radik Tibiejew 17.10.1983

Albert Tibiejew 23.09.1979

Wiktor Gołubowskij 22.07.1985

Roman Kantiukow 14.04.1986

Aleksandr Cyganow 21.10.1986

Artem Szczepin 18.04.1987

Denis Aleksiejew 20.07.1989

Jewgienij Szczepin 13.04.1990

Aleksiej Martynow 30.07.1986

Walerij Sawieliew 27.03.1991

Nikita Łazarew  1990

Artem Boczarow 5.04.1991

Ilszat Sujargułow 1986

Przybyli: A. Charczenko, G. Charczenko (Primorje Primorskij Kraj)

Ubyli: Semen Własow (Wostok Władywostok), Roman Kaszirin, Georgij Iszutin (STMK Turbina Bałakowo), Denis Sajfutdinow (Mega Lada Togliatti), Konstantin Korniew (zakończył karierę).