I nareszcie!!!
Zaczęło się na dobre – pierwsza runda motocyklowych mistrzostw świata serii Superbike i Supersport już za nami i było na co czekać.
Już po zakończeniu ubiegłego sezonu nadchodzący zapowiadał się arcyciekawie. Nowe lub całkowicie zmodernizowane motocykle, rosnąca w siłę Yamaha i Ducati, które musiało przeżyć gorycz porażki, po tym jak kolejny tytuł „nie zdobył” się sam.
Honda też już miała dosyć przegrywania „o włos”.
Wszyscy wymienieni od razu zapowiedzieli zakończenie supremacji Suzuki i genialnego Troya Corsera.
Apetyty wzrosły jeszcze bardziej gdy z początkiem roku okazało się, że do WSBK masowo zaczęli emigrować zawodnicy z MotoGP.

Pierwsza runda zaplanowana została na mocno jeszcze zimowy miesiąc Luty, ale w Katarze na torze Doha w Los Ail to żadna różnica, jaka aktualnie panuje pora roku-tam zawsze jest lato.
I już po pierwszych treningach nie zabrakło małej sensacji. Znany zarówno fanom SBK i MotoGP Troy Bayliss pokazał, że jego powołanie to jednak Superbike i wykręcił drugi czas po Sebastianie Gimbert. Późniejsze sesje kwalifikacyjne i SuperPole to już gra jednego skrzypka w postaci Troya Baylissa, który nie dal innym szans i jako jedyny zszedł poniżej 2 minut na okrążeniu ustanawiając tym samym rekord toru na poziomie 1.59.696 sek.

Start do pierwszego wyścigu już nie wyszedł tak dobrze Australijczykowi i musiał się przepychać do przodu. A tam zacięty bój prowadzili dwaj „samuraje”, Yukio Kagayama na Suzuki i Noriyuki Haga jadący Yamaha R1. Nitro Nori, jak to ma w zwyczaju, przesadził na jednym z zakrętów i wypadł z toru zabierając ze sobą swego rywala. Dzięki temu wygrał James Toseland (Winston Ten Kate Honda) za nim ukończył Troy Bayliss (Ducati Xerox) a trzeci na pudle był Andrew Pitt (Yamaha Motor Italia WSB). Obrońca tytułu- Troy Corser jechał bardzo zachowawczo co w rezultacie dało mu czwartą pozycję.

Drugi wyścig to zawsze podniesione do zenitu emocje-ostatnia szansa aby coś odrobić ale i sporo stracić, ale można też poważnie odskoczyć rywalom w punktacji generalnej.
Tym razem Troy Bayliss również spóźnił start a na czoło wyszły Yamahy Hagi i Pitta.
Jednak ten wyścig miał się odbyć pod dyktando dwóch Australijczyków i dwóch...Troy’ów.
Pierwszy atak przypuścił mistrz Corser i dość lekko poradził sobie z Yamahami. Chwilę później to samo uczynił Bayliss, niemal niezauważalnie przesuwając się na drugą pozycję.
Bardzo obrazowo skomentował to Noriyuki Haga-„ ...najpierw objechał mnie jeden Troy, potem Drugi Troy a ja...nic nie mogłem zrobić!”

Końcówka wyścigu ujawniła waleczną naturę Baylissa, który swego rodaka Corsera atakował zaciekle i bez wytchnienia. Aktualny mistrz pozostał jednak niczym lodowiec, zimny i nieprzerwanie prący na przód. I wygrał. Drugi był Bayliss a trzeci Haga, który Jamesa Toselanda wyprzedził zaledwie o 1 tysięczną sekundy.
Ostatecznie Troy Bayliss wykonał hat trick i mimo, że nie wygrał żadnego z dwóch wyścigów to znalazł się na prowadzeniu w tabeli mistrzostw inkasując całe 40 punktów.
Zapowiada się wspaniały powrót do przeszłości i batalii, jakie oglądaliśmy za czasów Edwardsa i Baylissa. Cóż powiedzieć...świetnie!

Oto klasyfikacja obu wyścigów:

Race 1

Race 2

WSS

Tu walka rozgrywa się raczej pomiędzy poszczególnymi markami. Zarówno Honda i Yamaha jest reprezentowana przez sporą liczbę kierowców. Ducati niemal się nie liczy a Suzuki jakby nie zdążyło przygotować Race Kitu dla nowej GSX600R i w tej klasie właściwie nie istnieje.

Mają za to sporo powodów do radości fani Hondy, która nie dała się technologicznym fajerwerkom Yamahy R6. Co więcej, Yamaha na prostych była wyraźnie wolniejsza.

A więc hegemonia Hondy i zespołu Ten Kate (miejsce pierwsze i trzecie) na razie trwa w najlepsze. Na razie, gdyż Yamaha wyraźnie daje do zrozumienia, że ma zupełnie nowy motocykl, który do prawdziwego ścigania jeszcze musi trochę dojrzeć, tak samo jak kierowcy, którzy muszą się lepiej z nową R6 poznać. Dalej ma być już tylko lepiej.

W wyścigu Sebastian Charpentier był nie do przejścia i uciekał, uciekał, uciekał aż w końcu wygrał z przewagą niemal 6 sek. nad drugim Kevinem Curtainem (Yamaha Motor Germany).

Nudne to się trochę robi, gdy na mecie meldują się motocykle zaledwie trzech marek, z czego jedna nawet nie miała cienia szansy na walkę w czubie (Ducati). A więc Suzuki, Kawasaki-czekamy na mocne uderzenie.

Klasyfikacja wyścigu: 

Następne zawody: 05.03.2006 – Philip Island-Australia.

Zdjęcia: www.worldsbk.com