Niektóre motocykle są piękne, inne mają zaskakujące osiągi, ale jest także wąskie grono jednośladów skupiających obydwie ze wspomnianych zalet. Do takich niewątpliwie należy seria maszyn MV Agusta z pod znaku F4 1000. Poszczególne modele F4 1000 różnią się od siebie koncówką nazwy (tj. Ago, MT Tamburini, Mamba, Tamburini, S, S 1+1) oraz naturalnie parametrami technicznymi oraz samym wyglądem, który mimo wszystko prezentuje podobny styl dla serii F4 1000 niezależnie od modelu.

Kilka słów o MV Agusta.

Massimo Tamburini, zapamiętajcie to imię i nazwisko, dzięki temu człowiekowi możemy cieszyć oko widokiem takich motocykli jak seria MV Agusta Brutale czy też F4 1000 i innych. Każda z maszyn jaka wyjeżdża z włoskiej fabryki MV ma duszę arystokraty i serce wojownika. Marka MV należy do jednej z najdroższych na rynku motocyklowym - to dwukołowe Ferrari. Światowy rynek motocykli sportowych został opanowany przez motocykle tanie (powiedzmy że 60 tys zł za R1 to pikuś) i co więcej szybkie. Funkcjonalność jest także nieodłącznym elementem. I tak wszędzie słyszy się, że Honda produkuje maszyny nie do zajeżdżenia, w Yamahach padają skrzynie biegów, a Suzuki żądzi na torach serią GSX-erów. Niektóre z opinii są tylko plotkami. Jakie słowa obijają się o uszy na temat MV?

Drogie i piękne - co oznacza nieprzystępne. Co więcej niejednokrotnie usłyszymy, że nie maja szans z japońcami jeżeli chodzi o osiągi - BŁĄD!!! Seria F4 1000 w pięknym stylu rozpruwa bebechy japońskim plastusiom.

Inna niż wszystkie włoszki...

Przy przedstawianiu maszyny będe opierał się na modelu "Mamba" (wypuszczony na rynek w liczbie zaledwie 300 sztuk) nawiązując naturalnie do pozostałych modeli. Będe także starał się udowodnić niezwykły fakt jakim jest to, że F4 1000 mimo swej elegancji, przesycenia bajerami (funkcjonalnymi bajerami) oraz powszechnej opinii, że włoskie maszyny są zawsze w tyle za japońskimi, tak naprawde zajmuje przyzwoite miejsce pod względem osiągów wśród japońskich plastików.

Tak czy inaczej to właśnie Mamba wywołuje największe emocje. MV Agusta F4 1000 rozbija na kawałki stereotypy i ogólnie krążące opinie o włoskich ścigaczach. Niezależnie od tego czy oglądamy eurosport, czy czytamy magazyny motocyklowe zapewne każdemu obiło się o uszy, że włoskie maszyny odstają swoimi osiągami od japońskiej dziczy. To jest niestety prawda, ale nie w przypadku F4 1000. Owszem (włoskie) Ducati 996, 916 czy też 999 z racji pojemności silnika zaliczają się do klasy "litrów" i powinny godnie reprezentować tę klasę, ale tak nie jest (oczywiście mowa tu o osiągach), otóż postawmy na starcie obok siebie 999 oraz GSX-R 1000 (chociażby z roku 2000), faworytem jest japończyk - ma lepsze przyspieszenie (v-max także) oraz właściwości jezdne o charakterystyce czysto sportowej. Ducaty zawsze miały to do siebie, że nadrabialy wyższej klasy (droższymi...) podzespołami. Sprawa miałaby się z goła inaczej gdybyśmy skonfrontowali GSX-R 1000 z modelem MV Agusta F4 1000 Mamba. Dlaczego? Prędkość maksymalna ponad 300 km/h (około 302 km/h), moc 166 KM a do tego pięknie wygląda (i kosztuje...). Mamba nie jest najmocniejsza wśród rodzeństwa ponieważ model MT Tamburini dysponuje mocą 173 KM (podobnie "zwykły" Tamburini). Jednym słowem F4 1000 nie tylko genialnie się prezentuje, ale potrafi też się pościgać ze skośnookimi kolegami po fachu.

Zatem co jest przyczyną takiego obrotu sprawy ?

Mało, mniej, najmniej - "170 kg" karbonu

Zacznijmy od tego co w motocyklu jest jednym z najważniejszych czynników obok mocy - waga. Mamba jest jednym z najekskluzywniejszych modeli F4 1000 i dlatego waży o około 20 kg mniej niż pozostałe MV z serii F4 1000 - jej waga to około 173 kg (F4 1000 AGO - 190 kg, MT Tamburini -190 kg, F4 1000 S - 205 kg, Tamburini - 198 kg, F4 1000 S 1+1 - 192 kg ). Należy pamiętać o tym, że panowie z MV podają wagę motocykla wraz z płynami (oprócz paliwa) - nawet z płynem w akumulatorze w przeciwieństwie do japończyków, którzy podają masy suche i niejednokrotnie delikatnie przekłamane. Tutaj postarano się aby żmija (Mamba to odmiana jadowitego węża) była chuda jak modelka na wybiegu, a dokonano tego w bardzo kosztowny sposób. Cała maszyna jest dosłownie przesycona najwyższej klasy podzespołami od odchudzanej stali poprzez karbon aż po magnez!!! Karbon zastosowano tu praktycznie wszędzie gdzie było to możliwe. Karbonowe są tu owiewki, wloty powietrza, filtr powietrza, osłona łańcucha, błotniki, osłony elektryki i akumulatora, a nawet wspornik na blache wykonano z karbonu!!! Nie zapomniano także o reflektorze który umieszczony został w karbonowej obudowie - jak odchudzać to pożądnie.

Czy jest coś droższego i bardziej eleganckiego od koła wykutego z magnezu przez Marchesini? Tak są to dwa koła Marchesini - na takich dosłownie płynie Mamba. Niektóre modele F4 1000 mają na wyposażeniu karbonowe koła. Marchesini dołożyło wszelkich starań aby ich produkt doskonale spełniał swoje zadanie - tzn. był mocny, lekki i dobrze wyglądał. Szczególnie dobrze poradzono sobie z wagą, której ubytek w porównaniu z aluminiowym odpowiednikiem wynosi 3,47 kg . Koła stanowią tzw. masę nieresorowaną, polega to na tym, że ten element bezpośrednio na siebie przymuje wyboje na drodze bez żadnej amortyzacji - im mniejsza masa podzespołu nieresorowanego tym lepiej (to samo dotyczy efektu żyroskopowego).

Kolejnym elementem zmniejszającym wagę Mamby są ceramiczne tarcze hamulcowe wykonywane przez Mitzlava Zornika ze słowenii. Nawet akumulator jest mniejszy niż standardowo - wszystko imię jak najmniejszej masy.

Masa włoskiego "litra" jest porównywalnie niska jak w maszynach japońskich, teraz standardem jest około 160-170 kg wagi, a włoska żmija nie odbiega pod tym względem od konkurencji. Co prawda japońscy producenci osiągają taki wynik przy niższych kosztach, ale nie o tym teraz mowa - trzeba zdjąc czapkę (kask) z głowy i chylić czoła przed artystami z Włoch, że udało im się stworzyć coś eleganckiego i "innego" od reszty utzrymując przy tym tak przyzwoity wynik jakim jest około 170 kg.

W porządku, motocykl mało waży, ale teraz trzeba czymś rozpędzić te 170 kg... karbonu.

Serce włocha - rzędowa czwórka?

Serce Mamby to cztery cylindry w rzędzie - jest to czterosuw. Pojemność silnika w Mambie wynosi 998 cc (podobnie jak Tamburini oraz w modelu "S", natomiast F4 1000 AGO oraz F4 1000S 1+1 - 996,39 cc). Jednostka napędowa Mamby może dumnie spojrzeć w... reflektor GSX-erom i innym R-jedynkom, ponieważ ma do dyspozycji całe 166 KM /122 kW (F4 1000 Tamburini - 173 KM, F4 1000 S - 166 KM, F4 1000 AGO - 166 KM, F4 1000 S 1+1 - 166 KM). Trzeba przyznać, że moc maksymalną dostepną przy 11 750 obr/min, jaką uzyskuje ta maszyna stoi na wysokim poziomie i dorównuje tańszym japońskim jednośladom. Silnik maksymalnie kręci się do 12 500 obr/min - zdumiewające ponieważ wydawało się że włoskie bolidy kręcą się wyżej, ale należy wziąść pod uwagę fakt, iż Mamba i inne odmiany F4 1000 odbiegają delikatnie od tradycji włoskich producentów (w kwestii silnika ).

Pojemność zbiornika paliwa to 21 litrów co jest wystarczającą ilością aby swobodnie wybrać się w dłuższą trasę.

Wersja Mamby z dopiskiem Corsa oznacza 176 KM - ze wskazaniem na tor wyscigowy...

Osiagi silnika dają włoszce pewną pozycję tuż obok spartańskich dzikusów tj. GSX-R 1000, R1, ZX 10R, 1000 RR itd. przez co sam staje się dzikusem, ale ma coś jeszcze... jad!!! Czy moc 166 KM w standardzie wypada blado na tle reszty? Oczywiście, że nie (pomijając już kwestię 176 KM w Corsie).

Rama, zawieszenie i hamulce

Standardowa wersja Mamby jak już wspominałem ma ceramiczne tarcze hamulcowe (z przodu dwie , z tyłu jedną ) z czterotłoczkowymi zaciskami. Koła odkuwane z magnezu oraz zawieszenie zestrojone z myślą o dynamicznej jeździe po ulicach miast i autostradach. W paru kwestiach odmienna jest natomiast Corsa. Ma ona podniesiony o 4 mm tył co wpływa pozytywnie na podniesienie stabilności motoru. Ma także karbonowe koła - a nie z magnezu. Zmienione zostały także hamulce, których siła hamowania jest większa niż w modelu standardowym przeznaczonym na ulice. Tarcze o średnicy 310 mm wraz z czterotłoczkowymi zaciskami Brembo dają to czego potrzeba do ostrego wyhamowania motocykla przed kolejną szykaną toru wyścigowego.

Tylnym zawieszeniem zajęła się firma Sachs (tworzyła zawieszenie do Ferrari F1 M. Schumachera), amortyzator ma tytanową sprężynę oraz aluminiowy korpus. Tył można dowolnie regulować co jest naturalnie niezbędne do sprawnego pokonywania toru. Przednie zawieszenie jest dziełem panów z Marzocchi, są to teleskopy upside-down o średnicy 50 mm i skoku 126 mm - także sprawdziły się bardzo dobrze na torze, czucie nawierzchni jest perfekcyjne jak wynika z wypowiedzi testerów.

Oba modele Mamby mają otwartą ramę kratownicową z rur stalowych. Z tylu zastosowano jednoramienny wachacz magnezowy o skoku 120 mm. Oprócz tego, że jest wykonany z drogiego materiału to doskonale się prezentuje i dodaje jadowitości swym wygladem Mambie - całkowicie odsłonięta jedna strona tylnego koła prezentuje się genialnie!!! Koła ubrano w ogumienie Pirelli.

Pod względem ramy, zawieszenia i hamulców włoska maszyna daje sobie doskonale radę w zestawieniu z tańszymi maszynami skośnookich konstruktorów. Z relacji testerów wynika, że Corsą można walczyć z popularnymi plastikami (1000 cc) co jest doskonałym osiągnięciem gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że włoskie maszyny od zawsze pozostawały w tyle i wyrobiły sobie taką opinię.

$$$ Grono odbiorców $$$

Jest na pewno bardzo wąskie i to już nie z racji samej ceny, ale tego że Mamba powstaje w liczbie 300 sztuk i koniec.

Na F4 1000 mogą sabie pozwolić tylko bogaci, niestety ceny za poszczególne egzemplarze przedstawiają się niezbyt ciekawie:

MV F4 S -- 67 000,00 zł
MV F4 S 1+1 --70 700,00 zł
MV F4 AGO -- 122 800,00 zł
MV F4 MT -- 180 100,00 zł
Mamba -- około 150 000,00 zł

Za cenę Mamby można by sobie sprawić 3 nowe Hayabusy albo nawet 6 używanych!!! Kto więc kupuje takie pojazdy?

Najprawdopodobniej są to albo kolekcjonerzy, albo miłośnicy marki, możliwe że kupują to znudzeni bogacze jednakże nie mniej prawdopodobne że nabywcami są tzw.pozerzy - ot kupi se taki MV i czuje sie dobrze, że może pokazać się u siebie w Hollywod drooogim i eleganckim motorem - którego potenacjału nie wykorzysta a piekna nie doceni.

Podsumowanie

W powyższym tekście nawet nie wspominałem o stylistyce motoru, uczyniłem to celowo ponieważ ten element jest akurat bezdyskusyjny, poprostu każdy zauważa piękno MV Agusty. Podobno o gustach się nie dyskutuje, ale coś takiego jak F4 1000 stanowi połączenie trzech kluczowych elementów jakie składają się na motocykl tzw. egzotyczny, są to elegancja, funkcjonalność oraz dusza. Te trzy cechy posiada Mamba, jest elegancka bo jej biżuteria i garderoba to najdroższe materiały (karbon, magnez ... ), jest funkcjonalna o czym świadczą osiągi, skoro motocykl ten ciągnie ponad 300 km/h to oznacza, że zastosowane podzespoły spełniają swoją funkcję. Ostatnią cechą Mamby jest dusza... miłość jaką w tworzenie tego motocyla włożył zespół Tamburiniego jest widoczna od razu, dopracowano każdy szeczegół techniczny oraz estetyczny.

To nie technika tylko sztuka.