Ścigacz.pl

Młody Szwed z teamu Husaberga okazał się rewelacją sezonu w klasie Junior. Mimo to walka o Tytuł ciągle trwa, a to za spawą Christopha Nambotina, który wydaje się mocno zdeterminowany. Tych dwóch zawodników pod koniec sezonu stoczy pojedynek na ułamki sekund, dlatego też warto zapytać lidera klasyfikacji generalnej, jak to wygląda z jego perspektywy.

Cześć Ljoakim! Gdzie jesteś i co robisz?

Ljoakim Ljunggren: Jestem w domu w Szwecji i jem właśnie lunch. Rano grałem dla przyjemności w tenisa i był to dobry trening. Po południu zamierzam pojeździć trialówką.

Jak spędzasz czas między włoską i amerykańską rundą?

L.L: Dwa tygodnie temu miałem Mistrzostwa Szwecji, a potem trenowałem crossówką i trialem.

Przypuszczam, iż jesteś zadowolony ze swojej pierwszej lokaty w klasie Junior?

L.L: Ten rok jest dla mnie dobry dzięki problemom Christopha Nambotina we Włoszech (zdyskwalifikowany w drugim dniu zwodów - przyp. Red.). Bardzo dobrze czuje się na moim motocyklu i dobrze mi się na nim jedzie. We Włoszech miałem jeden upadek pierwszego dnia, a reszta była idealna. We Włoszech zauważyłem również, że Nambotin nie jest ode mnie szybszy, jak to było w Hiszpanii i Portugalii. Mogę powiedzieć, że rajd w Szwecji był moim najlepszym z podwójną wygraną. Włochy za, to mój pokaz tego, co będzie się działo latem.

Christophe Nambotin to niespodzianka tego sezonu. Co możesz o nim powiedzieć?

L.L: To dobry szofer, jest szybki rano, na próbach crossowych i kiedy nie ma jeszcze kolein. Na tych próbach zawsze tracę czas. Pod koniec dnia zazwyczaj kręcimy te same czasy. Nie jestem zaskoczony tym, że jest tak szybki, myślałem, że taki będzie. To prawda, że nie zakładałem tak dobrych wyników. Jestem trochę zawiedziony Marciem Bourgeoisem i Jacobem Stapletonem, myślałem, że w tym sezonie pojadą lepiej.

W sezonie 2007 pojawiły się nowe nazwiska, jak Oldrati, Sagar i Santonino, dzięki zmienionym zasadom. Jak myślisz, czy ma to jakiś wpływ na rywalizację w klasie?

L.L: To było pewne, że klasa będzie trudna, ponieważ FIM podwyższył maksymalny wiek Juniorów z 21 do 23 lat. Dzisiaj klasa Junior jest największą ze wszystkich w Mistrzostwach Świata. Patrząc na ilość zawodników, oczywiście, że widziałem iż nie będzie łatwo. Według mnie 23 lata to trochę za dużo, jak na Juniora.

W zeszłym roku, na tym samym etapie sezonu także prowadziłeś w generalce. Jak się czujesz w porównaniu do sezonu 2006?

L.L: Myślę, że nie jestem wcale pewniejszy. Specjalne zasady klasy Junior upoważniają do wykreślenia czterech najgorszych wyników. Nambotin wykorzystał już 3 jokery, a ja mam nadal 3 w zanadrzu. To znaczy, że jeśli Nambotin nadal będzie jeździł tak szybko i nie będzie miał żadnych technicznych problemów, to walka o tytuł będzie trwała do ostatniego dnia Mistrzostw. Teraz to zależy od niego. On ma misję, nie może popełnić żadnego większego błędu. Jeśli mu się uda i nie popełni żadnego błędu, ciężko będzie mi wygrać. Zapowiada się emocjonująca końcówka.

Czy USA i Kanada to twoje ulubione rundy?

L.L: Tak, bardzo je lubię. To jest prawie, jak enduro w Szwecji. Hiszpania i Portugalia zawsze jest dla mnie najtrudniejsza, ponieważ nie mam możliwości trenowania na śliskiej trawie, w kurzu i na kamieniach. Lubię szybko jazdą między drzewami i korzeniami. We Włoszech byłem zaskoczony, gdyż myślałem, że Nambotin jest szybki tylko na łąkach, tam pokazał, że jeździ szybko wszędzie.

Jak myślisz kto zwycięży w pozostałych klasach?

L.L: Juha Salminen w E1, Mika Ahola w E2 i Ivan Cervantes w E3.