Ścigacz.pl

Jak sobie radzimy podczas kursu na kategorię A czy na doszkalaniu techniki jazdy na motocyklu

Emancypacja kobiet sięga powoli każdej dziedziny życia. Raz za razem padają kolejne „męskie" bastiony, gdzie tzw. słaba płeć raczej się nie zapuszczała. Rzecz jasna motocykle to kolejny obszar, gdzie kobiet jest z każdym rokiem więcej. Liczba kursantek ubiegających się o prawo jazdy kategorii A stale rośnie. O tym, jakie są różnice podczas szkolenia, tego podstawowego i nie tylko, dziewczyn i facetów oraz o naszych mocnych i słabych stronach rozmawiamy z instruktorami Motocyklowej Szkoły Jazdy ProMotor.

Ściagcz.pl: Wzrost zainteresowania kobiet jednośladami coraz częściej widać na drogach. Wiele dziewczyn przesiada się na skutery lub na większe sprzęty. Ile kobiet robi prawo jazdy motocyklowe?

ProMotor: Coraz więcej! Na placu szkoleniowym zawsze jest przynajmniej jedna dziewczyna, a często nawet kilka. Już bardzo dawno temu przestaliśmy dziwić się, że  na szkolenie przyszła kolejna kobieta. Nasza szkoła jest na to  idealnie  przygotowana - mamy kupionych więcej kasków w rozmiarze XS i S, a we flocie więcej lżejszych motocykli. Jeżeli chodzi o sam cel szkolenia, to jesteśmy bardzo demokratyczni - nie kategoryzujemy kursantów ze względu na płeć  i wymagamy dokładnie tego samego od  Pań i od Panów.

 Nadal  jeszcze trochę nas dziwi, gdy dziewczyny przychodzą na treningi doskonalenia jazdy enduro. Wiemy ile wysiłku i  fizycznego bólu będzie je  kosztowało, aby dobrze jeździć w terenie. Oczywiście z wysportowanymi przedstawicielkami płci pięknej nie ma żadnego problemu. Na treningach doskonalenia jazdy szosowej też jest coraz więcej kobiet. Przychodzą do nas nie tylko pasjonatki - przybywa osób, które chcą wykorzystywać  motocykle do bardziej prozaicznych celów, jak np. szybszy dojazd do pracy.

Ścigacz.pl: Na szkoleniu na placu, czy na treningach enduro macie mieszane grupy. Jednak kursy warsztatowe zrobiliście specjalnie tylko dla kobiet. Dlaczego?

ProMotor: Zrobiliśmy kursy warsztatowe specjalnie dla kobiet, ponieważ podczas rozmów z nimi, okazało się, że w towarzystwie obeznanych w niuansach mechaniki facetów, czują się trochę onieśmielone i często nie dopytują o ewentualne niejasności. Dopóki nie zrobiliśmy osobnych zajęć, dziewczynom zdarzało się stać z boku, a do całej „brudnej roboty" rwali się Panowie, którzy szybciej rozumieli DLACZEGO? I natychmiast mogli przejść do JAK? Kiedy Panie zostały w swoim środowisku, to nagle okazało się, że mają miliony pytań - takich zwyczajnych, prostych i takich bardzo skomplikowanych. Nie bały się głośno wnioskować i co najważniejsze - robiły to intuicyjnie dobrze. Do tego okazało się, że świetnie radzą sobie w rzeczywistości warsztatowej, a sama praca nie sprawia im większych trudności.

Warsztaty tylko dla dziewczyn trwają trochę  dłużej, w porównaniu do tych z grupami męskimi.  Myślę, ze wynika to jedynie z faktu, że niektóre rzeczy należy kobietom zupełnie inaczej tłumaczyć, bardziej opisowo, stosując dużo metafor, porównań ze zjawiskami  zachodzącymi w życiu codziennym i najlepiej odwołując się do doświadczeń zdecydowanie bardziej „kobiecych". Nie można używać czysto technicznego, suchego języka. Działanie wtrysków w motocyklu można  tłumaczyć na zasadzie porównań chociażby z procesami zachodzącymi w... kuchni. Takie podejście sprawdza się  fenomenalnie. Panie słuchają, zadają pytania. Ze strony  praktycznej dziewczyny robią dokładnie to samo, co mężczyźni. Odpowietrzają hamulce, zdejmują koła. Ponieważ nie mają dużej siły fizycznej, nadrabiają wyobraźnią i pomysłowością -  na przykład, przy zdejmowaniu koła siadają wzdłuż motocykla pomagając sobie nogami. W trakcie zajęć warsztatowych uczymy też motocyklistki  jak sobie poradzić, kiedy przytrafi im się usterka podczas samotnej wyprawy. Nie muszą wszystkiego naprawiać same. Po takich warsztatach wiedzą co ma być zrobione i jak, więc bez problemów mogą ocenić jakość wykonanej naprawy lub w sytuacji ekstremalnej - wykorzystać obecność jakiegoś pomocnego mężczyzny i  „pokierować" nim w czasie usuwania usterki.

Ścigacz.pl: Łatwiej, trudniej czy inaczej? Jak szkoli się kobiety? Jakie są różnice pomiędzy kobietami i facetami podczas nauki?

ProMotor: Dziewczyny lepiej i dłużej  utrzymują koncentrację podczas ćwiczeń i od samego początku nieco inaczej przebiega u nich proces uczenia się. Częściej mają pełne zaufanie do instruktora, co powoduje, że zadawane ćwiczenia wykonują bardzo sumiennie i nie kombinują. W swojej pracy są systematyczne i nie oczekują błyskawicznych efektów. Dzięki takiej kombinacji, dziewczyny świetnie opanowują podstawy techniki jazdy. A podstawy są najważniejsze w każdym sporcie, gdyż dopiero na nich można zacząć budować konkretne umiejętności.  Mężczyźni, dla odmiany, od początku lubią coś w ćwiczeniu zmieniać. Jeżeli jakieś zadanie raz wykonają dobrze, od razu zaczynają kombinować. To trudny moment podczas szkolenia. Aby pójść dalej, muszą nauczyć się dobrze koncentrować na ćwiczonym elemencie.

Dziewczyny uczy się również łatwiej, bo od razu wykorzystują nabywaną wiedzę w praktyce. Są dokładniejsze, bardzo dbają o wszystkie szczegóły.

Nie będę bardzo odkrywczy, gdy powiem, że kobiety są też w wielu aspektach bardziej wytrzymałe od mężczyzn. Owszem, jesteście słabsze, ale dłużej potraficie wytrzymać stałe, umiarkowane obciążenie fizyczne.

Największe różnice dotyczą reakcji na stres. Szkolenie (tak jazda po mieście, torze, czy po terenie) bywa czasem bardzo stresujące. W momencie, gdy stres skumuluje się do poziomu uniemożliwiającego dalsze ćwiczenie, u kobiet i mężczyzn mogą  pojawić się odmienne reakcje. Panie muszą na chwilę odejść od wykonywanej czynności, odpocząć psychicznie, bardzo często redukują napięcie poprzez „wypłakanie"  całego stresu. Panowie przeważnie reagują w takich sytuacjach nieuświadomioną złością. Największą pułapką sytuacji stresujących, jest pojawiające się przy nich uczucie zniechęcenia, rezygnacji, myśli: „nie dam sobie rady, nie nadaję się do tego.."  Często wystawiamy dziewczyny na różne nieprzyjemne sytuacje, żeby pokazać, że są na nie dobrze przygotowane. Nie dopuszczamy, by panika lub zniechęcenie spowodowały, że na przykład, porzucą motocykl na ruchliwym skrzyżowaniu lub na środku trudnego, stromego podjazdu w górach.. W takich momentach nic nie robimy na siłę, nie krzyczymy. Dokładnie rozumiemy o co chodzi.  Dajemy, chwilę czasu na odreagowanie, uspokojenie oraz wyciszenie się i dopiero po tym, możemy wrócić do kursu, szkolenia czy przerwanego  ćwiczenia. 

Zwykle jest tak, że mężczyznę trzeba wyhamowywać w jego zapędach, a  kobietę  uspokoić, zachęcić by zaufała sobie i procedurom szkolenia. Dziewczyny są rozsądniejsze. Świetnie to widać podczas treningów enduro, kiedy po raz pierwszy kursanci  wjeżdżają między drzewa. Mężczyźni po prostu jadą, kobiety wpierw zastanawiają się, co im się może stać. Ten strach u kobiet jest wbrew pozorom bardzo cenny. Gdyby mężczyźni analizowali w ten sposób możliwe konsekwencje swoich działań, byłoby mniej wypadków. Panów trzeba z wyczucie  hamować i zmuszać do pracy, a Panie należy delikatnie przyspieszać i bez presji popychać do działania.

Fantastyczne w szkoleniu kobiet jest to, że praktycznie nigdy nie narzekają. Po treningach enduro gdy są bardzo zmęczone po prostu padają lub  zapadają  w krótką drzemkę podczas odpoczynku. I nie ma takiego marudzenia jak u facetów. W trakcie jazdy nic nie powiedzą i dopiero po powrocie do domu okaże się, że to czy tamto bardzo boli. Ale to nie znaczy, że mężczyźni są gorsi - po prostu inaczej reagują na przewlekłe obciążenie i zdarza im się na wszystko narzekać.

Obserwacje pokazują również, że kobiety mają większą wrażliwość ośrodkowego układu nerwowego na przeciążenia boczne. I to dzięki temu zdecydowanie szybciej załapują jak prawidłowo pokonać zakręt, a przy ćwiczeniu dynamicznej zmiany kierunków zdarza im się piszczeć  z radości i bawić się siłą odśrodkową. Mężczyźni  tego tak mocno nie odczuwają, ale oczywiście również dochodzą do zabawy w tym ćwiczeniu.  Podobnie jest z nauką wyczuwania sił na kierownicy motocykla. Dziewczyny od A do Z wykonują wszystkie ćwiczenia i zdecydowanie lepiej identyfikują te siły.

To są praktycznie jedyne różnice między nauką mężczyzn i kobiet. Cele naszych szkoleń są dokładnie takie same dla obu płci. Różne są jedynie narzędzia wykorzystywane do dotarcia do tych celów.

Ścigacz.pl: Czego boją się kobiety?

ProMotor: Natężonego ruchu, chaosu na drodze, trąbiących samochodów,  w jeździe enduro - ciasnego slalomu między drzewami, nieuchronnego bólu związanego z upadkami. Kobiety generalnie bardzo źle znoszą sytuacje, gdy atakuje je wiele bodźców na raz. Na początku szkolenia Panie często nie czują się też komfortowo podczas dużych przechyłów na motocyklu. Wiedząc o tym wszystkim, w trakcie szkolenia na placu i na łące, staramy się aranżować wiele  stresujących sytuacji, aby wyćwiczyć pożądaną na nie reakcję. Po takim przygotowaniu samodzielna jazda w mieście i w terenie, nie powinna już  przerażać. Przygotowujemy dziewczyny do tego, żeby potrafiły zachować spokój i zdrowy rozsądek w każdej sytuacji.

Ścigacz.pl: Kobieta na motocyklu w Polsce, a kobieta na motocyklu na świecie. Czym różnią się te dwa obrazki?

ProMotor: Motocyklista w Polsce nie ma łatwego życia. Najczęściej jest uznawany za kogoś bardzo  lekkomyślnego,  idiotę lub dawcę organów. Jeżeli na jednośladzie jeździ kobieta - opinia bywa jeszcze gorsza. Natomiast w Europie, np. we Włoszech, nikogo nie dziwi starsza Pani na obcasach i z siatką pełną zakupów, jadąca na skuterku. I tam jest to normalne! Dziewczyna na motocyklu czy na skuterze nie wzbudza absolutnie żadnej  sensacji.  Jeździ tak do pracy, na zakupy, na spotkanie ze znajomymi, na randkę, wszędzie!

Na szczęście świadomość polskiego społeczeństwa z roku na rok rośnie, a mentalność coraz bardziej przypomina mentalność  europejską. Na pewno doczekamy się momentu, gdy poruszanie się po zatłoczonym mieście motocyklem będzie uznawane za objaw zdrowego rozsądku, a nie szaleństwa.

Ścigacz.pl: Bardzo często mówi się, że jesteśmy na drodze niezdecydowane i nie umiemy jeździć. Jak to tak na prawdę jest?

ProMotor: Jeżeli dziewczyna w życiu jest niezsynchronizowana, jest niezdecydowana, to tak samo będzie jeździć na motocyklu. Z resztą to samo tyczy się mężczyzn. Bardzo wiele kobiet jeździ spokojnie, ale to nie znaczy, że jeżdżą źle. Często zdarza się, że kobiety objeżdżają facetów nie tylko na drodze, ale też i w terenie. W tym co robią, są na pewno rozsądniejsze. Niestety wciąż zdarza się, że instruktor, który powinien stopniowo budować w kursantce poczucie pewności przy prowadzeniu motocykla, , reaguje na jej obecność w sposób niedopuszczalny, w stylu: „O Jezu.. baba! I po co jej motocykl?!". Typowe, szowinistyczne  podejście, czyli generalnie -  kobiety do garów. Jest to jednak też trochę wasza wina, ponieważ często w ogóle nie reagujecie na tego typu zachowania. Zawsze należy podchodzić  do wszelkiej  dyskryminacji stanowczo i  nie pozwalać na takie traktowanie kobiet.

Najlepiej gdybyście, Drogie Panie, same zadbały o swój wizerunek, ponieważ na pewno nikt tego lepiej od  was nie zrobi.