Rolas

• Co oznacza skrót MMP oraz jak wygląda organizacja tych Mistrzostw?
• W jaki sposób rozgrywane są wyścigi w naszym kraju?
• Jakie wymagania i zasady stawiają zawody MMP ich uczestnikom?

Co oznacza skrót MMP oraz jak wygląda organizacja tych Mistrzostw?

Pod skrótem MMP kryje się nazwa „Motocyklowe Mistrzostwa Polski”. Są to wyścigi motocyklowe, odbywające się na asfaltowych torach wyścigowych o kombinacji prostych i zakrętów, których całkowita długość wynosi od 4 do 7 km, a szerokość od 12 do 15 metrów.

W wyścigach tych biorą udział zawodnicy na sportowych motocyklach homologowanych. W Polsce znajduje się tylko jeden tego typu obiekt, a mianowicie położony niedaleko poznania „Tor Poznań”. Średnie prędkości zawodników podczas jednego okrążenia sięgają 150-160km/h. Natomiast maksymalne prędkości uzyskiwane na najdłuższej prostej toru, którą na naszym torze w Poznaniu jest prosta start/meta, sięgają około 280km/h. W połączeniu z liczbą kilkudziesięciu motocyklistów gnających w zbitej kolumnie, ocierających się wzajemnie łokciami wyścigi te tworzą wspaniałe widowisko oraz niezapomniane wrażenia kibiców, których w Polsce ciągle jednak brakuje.

Cykl zawodów kryjący się pod tą właśnie nazwą rozgrywany jest od ponad 6 lat, corocznie, składa się z sześciu rund rozgrywanych na przełomie maja i września. Każda z rund jest tak zwanym weekendem wyścigowym, składającym się z dnia treningów wolnych bez pomiaru czasu (piątek), dnia kwalifikacji z pomiarem czasu (sobota) oraz niedzielnego dnia wyścigów poprzedzonego porannym 10-minutowym treningiem dla każdej z klas.

Zawody odbywają się na trzech torach, mianowicie; cztery razy na wymienionym wyżej torze w Poznaniu oraz po jednym razie na czeskich obiektach w Brnie oraz Moście. Wyścigi naszych zawodników na obiektach czeskich towarzyszą zawodom międzynarodowym, rozgrywanym wówczas na tych torach. Ścigają się tam wtedy zarówno Czesi, Niemcy, jak i inni zawodnicy europy środkowej. W wyścigach rozgrywanych w Poznaniu również mogą brać udział zawodnicy z zagranicy, jak też często bywa. Z tego właśnie powodu w tabelach wyników pojawiają się dosyć często nazwiska naszych sąsiadów zza granicy. Mimo wszystko zainteresowanie zawodników spoza naszych granic polskim obiektem nie jest tak duże jak naszych rodaków torami w Brnie czy Moście.

W jaki sposób rozgrywane są wyścigi w naszym kraju?

Wyścigi rozgrywane są w różnych klasach pojemnościowych. Dzielone są one również na klasy tak zwane Mistrzowskie, w których walka toczy się o Mistrzostwo Polski oraz Amatorskie, gdzie zawodnicy toczą bój o Puchar Polskiego Związku Motorowego-PZM.

Zawody o puchar PZM, rozgrywane są jednak tylko na polskim obiekcie, dając w rezultacie cztery rundy w roku. Jako klasy Mistrzowskie w sezonie 2004 zaliczały się przede wszystkim trzy, mianowicie Supersport 600, Stocksport oraz Superbike.

Supersport 600 jest klasą gromadzącą zawodników na motocyklach z czterosuwowymi silnikami czterocylindrowymi o pojemności do 600cc oraz dwucylindrowymi o pojemności do 750cc. Jest to jedna z najpopularniejszych klas na świecie, ponieważ sportowe 600-tki oferują swoim użytkownikom bardzo korzystne osiągi nie uszczuplając tym jednak znacznie zasobności ich portfela. Wpływa na to fakt zarówno niskich kosztów własnych tychże motocykli jak i ich eksploatacji. Osiągi tych wściekłych, lekkich i bardzo poręcznych maszyn wcale nie ustępują znacząco motocyklom klasy jednego litra. Na technicznych obiektach, (jakim zdecydowanie jest nasz poznański tor) posiadających krótkie proste i spore ilości zakrętów, motocykliści na 600-tkach kręcą niekiedy szybsze czasy niż ich koledzy na 1000-ach.

W klasie Stocksport, motocykliści ścigają się na 1000-ach, niemalże „ulicznych”, gdyż jest to klasa, w której modyfikacje silnika jak i całego pojazdu są bardzo ograniczone. Między innymi zakaz używania opon nieposiadających bieżnika, czyli tak zwanych, „slicków”. Różnego rodzaju „kity wyścigowy”, jakimi są chociażby wyścigowe wałki rozrządu czy moduł zapłonowy, również nie wchodzą w grę. Ma to na celu dać większe szanse zawodnikom z mniejszym doświadczeniem jak i mniej zasobnym portfelem. Z tego właśnie powodu w Polsce ściga się w niej nasza najbardziej ostra elita wyścigowa. Przez ostatnie dwa lata Stocksporty w ciągu sezonu ścigały się osiem razy, wymusiło to podczas dwóch rund (z sześciu- przyp. red.) startować dwukrotnie. Zaliczane są do tej klasy motocykle z czterosuwowymi silnikami o pojemności powyżej 600cc, do 1200cc.

Ostatnią klasą, w której toczą się boje o Mistrzostwo Polski, jest klasa Superbike. Jest ona zdecydowanie najszybszą w Polsce jak i na świecie (uwzględniając wyłącznie wyścigi motocykli homologowanych). Dozwolone są w niej dowolne zmiany i modyfikacje maszyn, których pojemność zaczyna się od 600cc w górę, a kończy na 1000cc. Klasa ta do niedawna słynęła z niesamowicie mocnych i poręcznych czterocylindrowych 750-tek, jakie były wówczas dopuszczalne. Działo się tak jednak do momentu, gdy walczące z nimi dwucylindrowe 1000-e, niemalże całkowicie zdetronizowały „rzędowe czwórki” klasy 3/4 litra. Wraz z początkiem roku 2003 Międzynarodowa Federacja Motocyklowa FIM dopuściła do tej klasy motocykle o pojemności 1000, również czterocylindrowe. Dozwolone są tu opony typu „slick”.

Do klas amatorskich w ciągu ostatnich dwóch lat wliczane były tak zwane AMATOR i SPORT, a w ostatnim 2004 roku również klasy tak zwane „pucharowe”, gdzie walka rozgrywa się wyłącznie między konkretnymi modelami motocykli jednej marki. Właśnie w roku ubiegłym mogliśmy oglądać wyścigi modeli Suzuki GS 500F oraz Hondy CBR125s. Ewentualne modyfikacje motocykli klas pucharowych są regulaminowo bardzo ograniczone, co ma na celu zrównać szanse dla wszystkich biorących udział zawodników, także z mało zasobnym portfelem, gdyż są to najtańsze klasy na poznańskim padoku. Zasilane zazwyczaj przez młodych adeptów tego sportu jak się okazuje nie bezpodstawnie nazywane przez niektórych kuźnią talentów.

Zawody markowe wyłoniły już wielokrotnie utalentowanych motocyklistów, którzy zdobywają teraz najwyższe laury. Przykładem jest chociażby Paweł Szkopek, który dzięki „taniej” klasie NSR125cup, mógł zaprezentować swój wyścigowy potencjał. W tej chwili ma już na koncie dwa tytuły Mistrza Polski oraz kilka tytułów Vicemistrza. Silniejszego wrażenia dodaje fakt, iż w poprzednim sezonie wystartował on z dziką kartą w kilku wyścigach Mistrzostw Świata Superbike, dwukrotnie kończąc je na miejscach punktowanych. W przyszłym sezonie, również zapowiedziane zostały klasy pucharowe i z tego, co nam wiadomo, to klasa Suzuki GS500cup ma zostać utrzymana. Na pewno nie będzie ona jedyną tego typu, ale o tym będziemy informować jak tylko dowiemy się czegoś konkretnego.

Klasy Amatorskie są tak jakby „zerówką” dla przyszłych ścigantów Supersportów, Stocksportów czy Superbike-ów. Starty w nich dozwolone są praktycznie na jakimkolwiek motocyklu, bez podziału na pojemności skokowe silnika. Są one organizowane dla maszyn typowo „ulicznych”, gdzie przeróbki również są bardzo ograniczane. W roku ubiegłym dzielone one były na dwie, AMATOR i SPORT. AMATOR była klasą dla typowo ulicznych motocykli i zawodników bez licencji, natomiast SPORT dla motocyklistów z wyrobionymi licencjami kat. B i maszynami o większym zakresie przeróbek. W bieżącym roku podział klas Amatorskich będzie wyglądał nieco inaczej, o czym dokładnie jest napisane w artykule „Organizacja MMP sezonu 2005”. Warto również dodać, iż motocykle jakiejkolwiek klasy, których poziom głośności przekracza 102db, nie są dopuszczane do zawodów. Paliwo w każdej z klas dozwolone jest jedynie bezołowiowe.

Jakie wymagania i zasady stawiają zawody MMP ich uczestnikom?

W klasach mistrzowskich startować mogą wyłącznie zawodnicy licencjonowani, z tak zwanymi licencjami krajowymi kategorii A bądź też wydawanymi przez inne krajowe federacje zagraniczne.

W klasach PZM ścigać można się bez licencji (wymagane jedynie prawo jazdy kat. A) jednakże tylko dwóch pierwszych dla siebie wyścigach, w kolejnych trzeba już wyrobić licencję kategorii B. Z kolei po dwóch wyścigach z licencją B można, (ale nie trzeba!) ubiegać się już o egzamin na licencję A, a wraz z jej uzyskaniem koniecznie przerzucić się trzeba do klas Mistrzowskich. Ktoś, kto nie ma ukończonego 18-tego roku życia, musi złożyć pisemne pozwolenie rodziców na start w wyścigach oraz oficjalne pozwolenie na prowadzenie pojazdów mechanicznych, czym w tym przypadku jest karta motorowerowa.

W klasach pucharowych, również startować mogą zawodnicy bez licencji w dwóch pierwszych dla siebie wyścigach. Zawodnicy startujący w wyścigach muszą również posiadać atestowane ubiory, kombinezony, buty, rękawice oraz kaski motocyklowe.

W klasach Mistrzowskich, kombinezony musza być koniecznie jednoczęściowe do tego motocyklista posiadać musi ochraniacz na kręgosłup.

Natomiast w klasach Amatorskich, dozwolony jest kombinezon jednoczęściowy i nie jest wymagany ochraniacz kręgosłupa.

Uczestnicy MMP oraz w Pucharu PZM, mają do dyspozycji dwa 30-minutowe treningi kwalifikacyjne z pomiarem czasu każdego z okrążeń. Na podstawie najlepszego czasu danego kierowcy ustala się jego pole na starcie, gdzie motocykliści ustawiani są czwórkami w rzędach oddalonych od siebie o 9 metrów. Minimalnie, aby wziąć udział w wyścigu trzeba przejechać pięć okrążeń i uzyskać 120% czasu zdobywcy Pole Position (pierwsze pole na starcie).

Klasy Mistrzowskie mają do przejechania dystans od 65km do 75km dla kategorii Superbike i Stocksport, co daje 16 okrążeń ścigania na torze w Poznaniu. Natomiast klasa Superposrt 65km do 70km, co na poznańskim obiekcie daje liczbę 15 okrążeń. Dystans wyścigów o puchar PZM, wynosi natomiast 20-30 km, co daje 7 okrążeń czystego szaleństwa amatorom tego sportu.

Przed startem wyścigi określane są również jako „mokre” bądź „suche” w zależności od pogody, co ma na celu pomóc w doborze odpowiednich opon. W każdym z wyścigów zawodnik zdobywa daną ilość punktów, która zostaje sumowana z każdą kolejną rundą, a na koniec sezonu wyłania Mistrza Polski. Jeżeli natomiast dwaj lub więcej kierowcy mają tę samą liczbę punktów pod uwagę brana jest ilość lepszych miejsc oraz czasów startowych. Wartości punktowe, jakie można zdobyć podczas wyścigu wyglądają następująco:

1.m. – 25pkt.
2. - 20
3. - 16
4. - 13
5. - 11
6. - 10

Każda dalsza pozycja równa jest jednemu punktowi mniej, aż do ostatniego punktowanego; 15 miejsca. Żeby jednak zostać sklasyfikowanym w wyścigu, trzeba ukończyć minimum 75% dystansu zwycięzcy bądź dojechać do mety nie później niż 5 minut za triumfatorem. Warunkiem przyznania tytułu Mistrza polski jak i wręczenia pucharu PZM, jest sklasyfikowanie w danej klasie na koniec sezonu, co najmniej 6 zawodników.

Zdjęcia: www.debosz.com