O GSie zostało napisane już wszystko. Każdy wyraził na jego temat swoją opinię, każdy go widział, każdy wie, co to za motocykl. Rallye ma być specjalną, jubileuszową wersją w słynnych bawarskich kolorach. Kolejna wersja motocykla i kolejny sposób na wyciągnięcie pieniędzy? O nie, to coś o wiele więcej. Niestety, wszystko przemija. Tej prawdy nie da się uniknąć ani ominąć. Jesienią ukaże się całkowicie nowy, chłodzony cieczą GS. To zerwanie z wieloletnią tradycją zmusiło BMW do podarowania nam prezentu pożegnalnego.

Piękno jest w oku patrzącego

GS albo się kocha każdą krwinką w ciele, albo ma dla niego zarezerwowane specjalne pokłady odrazy. Nie można mieć do tego motocykla obojętnego podejścia. Dla wielu patrzenie na niego będzie jak patrzenie na kogoś z przeraźliwie zdeformowaną twarzą, mnie się podoba, a malowanie Rallye jest obłędne. Perłowa biel + niebiesko-czerwone wstawki. Wizualna poezja. Tym bardziej fatalnym pomysłem są boczne panele w kolorze magnetowidu Funai z końca lat 90-tych. Serio, kto uznał, że to będzie dobry pomysł? Mamy tak bajeczne malowanie i dwa srebrzyste panele po bokach. Dalsze zmiany stylistyczne obejmują czerwoną ramę i czerwoną nić na siedzeniu. I to by było na tyle.

Na miarę

Jak zapewne wszyscy wiedzą, na rynku jest mnóstwo konkurentów R1200GS. Rzecz w tym, że nadal jest on najbardziej komfortowy. Wszystko i mam na myśli wszystko jest zaprojektowane z fascynującą precyzją i pomyślunkiem. Podnóżki są w idealnej odległości od siodła, kierownica sama wpada w dłonie, kanapa jest ultrawygodna. Masz wrażenie, że inżynierowie i habilitowani profesorowie ludzkiej anatomii dyskutowali miesiącami na konferencjach, aby w końcu dojść do konsensusu i stworzyć motocykl o perfekcyjnej ergonomii. Tym dziwne, że BMW nadal decyduje się na te durne kierunkowskazy. Można się do nich przyzwyczaić, podobnie jak można się przyzwyczaić do jedzenia trawy. Na specjalną uwagę zasługuje szyba. Nie mam pojęcia, jak im się to udało, ale wiele hiperturystyków z szybami 3 razy większymi przed wiatrem chroni gorzej. Nawet przy 200 km/h nic nie burzy aury spokoju okalającej kask kierowcy. Można?

Niby nic, a jednak

Uwielbiam, kiedy producent mówi wszystkim, że motocykl ma tylko inne malowanie, a okazuje się zupełnie odmienny od poprzedniego modelu. Właśnie tak jest z GSem. Pierwsze, co odnotujesz po odpaleniu silnika to jego dźwięk. Myślę, że można śmiało sklasyfikować go jako głośny. Nie da się podrobić kakofonii boksera. Te specyficzne, miękkie, szybkie, głębokie wspinanie się na obroty jest wspaniałe, a w tym sprzęcie, z powodów, które nie są mi znane, jeszcze głośniejsze. Zresztą cały motocykl sprawia wrażenie mniej grzecznego, ułożonego. Jakby jeden z inżynierów kiedyś pracował w KTM. Wszyscy pytają, czy motocyklem nie rzuca na boki po dodaniu gazu. Na postoju – rzuca. Jeśli chcesz sprawdzić, jak jest na elektrycznym byku, odkręć do odcięcia. To oczywiście szczeniackie zabawy, wszyscy obawiają się, czy nagłe dodanie lub ujęcie gazu w zakręcie nie zdestabilizuje motocykla. Spieszę donieść, że nie występuje takie zjawisko. Czuć natomiast, jak motocykl wierzga w prawo robiąc przygazówkę przy redukcji. I rozumiem, jak może to komuś przeszkadzać.

No dobrze, mamy 110 KM i 120 Nm. To dużo i niedużo. Obecnie mamy na rynku rzeczy znacznie mocniejsze, z nowym Explorerem na czele, który silnik najwyraźniej zapożyczył z myśliwca. To moc wystarczająca, a jeśli już znajdziesz ten słodki punkt pochylenia w zakręcie bez obawy o ułamanie cylindra połączony z charakterystyczną pracą boksera, będziesz bardzo szczęśliwy. GS to mocny i szybki motocykl, nie ma co do tego wątpliwości. Są jednak motocykle w tej klasie szybsze. Moim zdaniem czynnikiem decydującym będzie tutaj dziedzictwo gatunku i charyzma bokserów, której Michał Mikulski nie rozumie, bo jest za młody, ale po Pierwszej Komunii Św. dojdzie do właściwych wniosków.

Kiedyś modne było mówienie, że kolosalne GSy skręcają z gracją, którą charakteryzują się kamienice. Co już wtedy było bzdurą, bo nawet poczciwy R1100GS prowadził się jak malinka. Teraz R1200GS gotowy do jazdy waży 234 kg. Na tle konkurencji to waga kogucia. Honda Crosstourer np. waży tyle co Kraków. GS prowadzi się w zasadzie idealnie. Perfekcyjnie wchodzi w zakręty i je przejeżdża, genialnie się przez nie przerzuca i ogólnie sprawia, że nie można się do niego przyczepić. Do tego dochodzą hamulce Brembo. Działają jednopalcowo, skutecznie i precyzyjnie. Mamy świadectwo z paskiem. Niestety, świadectwa z paskiem już nikomu nie imponują.

Ogniska już dogasa blask

Niech to będzie jasne i klarowne. BMW R1200GS to nadal świetny motocykl. Szybki, wygodny, wszechstronny, charakterny. I chwała mu za to. Rzecz w tym, że w ostatnim czasie konkurencja się spięła i wypuściła kilka naprawdę poważnych rywali. Rywali, którzy zmieniają zasady gry i wywalają krupiera na zbity pysk. Mówiąc krótko, bardzo dobrze, że BMW szykuje się do premiery R1250GS chłodzonego cieczą. Stary model jest już nie wystarczający do walki z ogromną ofensywą.

Dane techniczne