Ścigacz.pl

Jacksonville było czternastym przystankiem w tegorocznych zmaganiach supercrossowych.

Jacksonville było czternastym przystankiem w tegorocznych zmaganiach supercrossowych. Była to zarazem ostatnia, finałowa runda dla zawodników klasy East Lites, w której nieoficjalnie mistrzem został Christophe Pourcel. Wydarzenie to było również szczególnie istotne dla  Jamesa Stewarta, który chcąc liczyć się w walce o tytuł mistrzowski, musiał nadrabiać starty do prowadzącego w generalce Reeda. Przed startem na Jacksonville Municipal Stadium jego strata wynosiła osiem punktów. Do końca sezonu pozostawało cztery rundy, stąd Stewart nie miał wyboru, musiał zwyciężyć na Florydzie. W klasie Lites najlepiej w kwalifikacjach spisywał się Puorcel, zaś w klasie Supercross dominował Stewart. Jak potoczyły się ich losy i kto ostatecznie stanął na najwyższym stopniu podium w Jacksonville, dowiecie się z poniższej relacji. 

Klasa Lites

Na starcie pierwszego biegu kwalifikacyjnego w klasie Lites najlepiej spisał się Wil Hahn, tym samym obejmując prowadzenie w wyścigu. Za plecami Hahna początkowo znajdował się Tyler Wharton, jednak już na drugim zakręcie jego pozycję zajął Austin Stroupe z teamu  Monster Energy/Pro Circuit/Kawasaki. Na drugim okrążeniu zdołał wyprzedzić kierowcę KTM'a, zajmując tym samym pozycję lidera. Niestety chwilę później popełnił błąd, wpadając przednim kołem przed garb zeskoku, co w efekcie skończyło się katapultowaniem z maszyny „zielonych". Na czele stawki ponownie znalazł się Wil Hahn. Nieco wcześniej dużo szczęścia miał Nico Izzi, który przy próbie pokonania potrójnej sekcji skoków wylądował poza torem. Sprostał jednak sytuacji, ponownie włączając się do walki. Na trzy okrążenia przed końcem, będącego na drugiej pozycji Tylera Whartona wyprzedzili dwaj zawodnicy Suzuki - Matt Goerke i wyżej wspomniany Nico Izzi. Obaj panowie do samego końca biegu toczyli zacięty bój o drugą pozycję, z którego zwycięsko wyszedł Izzi, spychając rywala na trzecie miejsce. Austin Stroupe po problemach związanych z odpaleniem silnika zdołał wrócić do wyścigu, kończąc go na ostatniej, premiowanej awansem, dziewiątej pozycji. W drugim wyścigu, obok siebie pierwszy zakręt minęli Pourcel i Lemoine, jednak to nieoficjalny mistrz klasy East Lites wysunął się na prowadzenie. Pod koniec inauguracyjnego kółka, motocykl znajdującego się na czele Francuza zgasł, a ponowne jego uruchomienie kosztowało Pourcela kilka cennych pozycji. Na prowadzenie wysunął się Blake Wharton przed Darrynem Durhamem oraz Vincem Friese. Na trzy okrążenia przed końcem na najniższy stopień podium wskoczył Broc Tickle wraz ze swoją Yamahą, spychając Friesego poza pierwszą trójkę. W identycznej kolejności pierwsza czwórka mijała kolejno linię mety. Christophe Pourcel, któremu nie dopisało szczęście z początku, odrobił nieco straty, ostatecznie plasując się na szóstej pozycji. W kwalifikacjach ostatniej szansy swoją przepustkę do wielkiego finału wywalczyli sobie Branden Jesseman oraz Jacob Saylor.

Start do kolejnych piętnastu okrążeń finałowych padł łupem Nico Izziego, który równie szybko jak wystartował, spadł w dół stawki. Po raz drugi tego dnia w roli lidera odnalazł się Wil Hahn. Na drugim okrążeniu problemy z motocyklem dosięgły będącego wówczas na drugiej pozycji Vincea Friesego, który po przejechaniu zaledwie jednego okrążenia musiał zakończyć wyścig. Jego miejsce zajął Christophe Pourcel, a tuż za nim znajdywał się Steven Clarke. Mimo tego, że Francuz miał już pewny tytuł mistrzowski, nie dawał za wygraną. Już na siódmym okrążeniu zbliżył się do kierowcy KTM'a, jednak ten skutecznie odpierał ataki, starając się utrzymać bezpieczną przewagę nad Pourcelem. Na sześć okrążeń przez końcem biegu finałowego Christophe Pourcel zdołał przebić się przed Hahna, wysuwając się tym samym na pozycję lidera. Po kiepskim starcie Austin Stroupe wpadł w środek stawki, co skutecznie utrudniało mu walkę o czołową pozycję. Przez cały wyścig zmuszony był zmagać się z wolniejszymi od niego zawodnikami, aż do momentu, kiedy bezpośrednio przed nim znalazł się Nico Izzi. Ku uciesze Stroupego, tuż przez metą, na ostatnim okrążeniu Izzi popełnił fatalny błąd podczas skoku. W czasie lotu, widząc iż nie zdoła dolecieć do zeskoku, puścił motocykl, który w groźnie wyglądający sposób spadł na plecy zawodnika teamu Rockstar/Makita/Suzuki. Dużo szczęścia miał również Stroupe, podczas lądowania lekko zawadził tylnym kołem o motocykl Izziego. Mimo wszystko jednak nie wpłynęło to na zachowanie jego Kawasaki, dzięki czemu Austin pognał w stronę mety, zajmując ostatecznie trzecią pozycję. Pewne zwycięstwo odniósł Christophe Pourcel, który przypieczętował nim swoje mistrzostwo w klasie East Lites. Drugi był świetnie spisujący się tego dnia Wil Hahn na KTM'ie. Dopiero czternaste miejsce przypadło największemu pechowcowi wyścigu - Nico Izziemu.

Klasyfikacja generalna

Klasa Supercross

W pierwszym wyścigu kwalifikacyjnym 450. najlepiej wystartował jeden z zawodników dosiadających KTM'a, Ryan Sipes. Kilka sekund później, niespodziewanie na czele stawki znalazł się Mike Alessi. Początkowo za wygraną nie dawał Ryan Sipes, próbując wyprzedzić będącego na drugiej pozycji Chada Reeda. Ostatecznie musiał jednak uznać wyższość Australijczyka, którego celem było już tylko objęcie prowadzenia i zwycięstwo. Na trzecim okrążeniu przyprawił jednak wszystkich o dreszcz emocji, lądując poza torem, ponownie tracąc do Alessiego odrobiony wcześniej czas. Mimo tego szybko powrócił do wyścigu i już na kolejnym okrążeniu zdołał się zbliżyć, a następnie wyprzedzić swojego kolegę z zespołu. W końcówce wyścigu Mike Alessi znacznie osłabł i na ostatnim okrążeniu dał się wyprzedzić równie Joshowi Grantowi, spadając na trzecią pozycję. Zwyciężył Reed, przed Grantem i Alessim. W pierwszej piątce znaleźli się również Kevin Windham i Davi Millsaps. W drugim biegu po raz kolejny James Stewart dał pokaz swojej niesamowitej, często zgubnej prędkości. Najlepiej na starcie spisał się jednak Ivan Tedesco z teamu Red Bull Honda, jednak prowadzenie w wyścigu szybko objął Stewart, któremu przez pierwsze okrążenia stale deptał po piętach Tedesco. Jego pogoń za wiceliderem klasyfikacji generalnej nie trwała długo. Już na trzecim okrążeniu tempo znacznie podkręcił Jason Lawrence, który zepchnął zawodnika Hondy na trzecią pozycję. Podczas pokonywania kolejnych kółek pierwsza trójka pozostawała bez zmian. Na dwa okrążenia przed końcem biegu mały upadek zaliczył prowadzący Stewart, jednak zdołał szybko powrócić na motocykl i dzięki wypracowanej wcześniej sporej przewadze utrzymał się na pozycji lidera i w rezultacie jako pierwszy przekroczył metę. Za nim znaleźli się Lawrence i Tedesco. Dużym zaskoczeniem był występ Josha Hilla i Tommyego Hahna w kwalifikacjach ostatniej szansy. Dwóm czołowym supercrossowym zawodnikom przyszło walczyć o awans do finału z Nickiem Weyem i Nathanem Ramseyem. Ostatecznie do wyścigu głównego dostał się zarówno Hill, jak i Hahn.

W finale, spośród dwudziestu najszybszych tego dnia zawodników najlepiej wystartował Chad Reed, mijając pierwszy zakręt przed Mikeiem Alessim i Jamesem Stewartem na trzeciej pozycji. Po kilku sekundach Stewart znalazł się przed Alessim, który chwilę później zaliczył niegroźny upadek, po którym spadł w dół stawki. Podobnie sprawa wyglądała w przypadku Jasona Lawrencea, któremu nie dopisuje szczęście w tym sezonie. Dużym zaskoczeniem już w pierwszej połowie wyścigu było odpadnięcie Daviego Millsapsa, Josha Granta oraz wspominanego wcześniej Jasona Lawrencea. Podczas gdy Ci zawodnicy zakończyli swój udział w finale, na przedzie toczyła się zacięta walka o pozycję lidera. Przez ponad trzynaście okrążeń Stewart jechał w cieniu stale utrzymującego tempo Australijczyka. Na siedem kółek przed zakończeniem biegu na prowadzenie wysunął się James Stewart. Chad Reed jednak nie zamierzał najwyraźniej odpuścić największemu rywalowi, stale napierając na zawodnika teamu San Manuel/Yamaha. W czasie pościgu ponownie znalazł się na pierwszej pozycji, chwilę później po raz drugi tracąc ją na rzecz Stewarta. Od tego czasu „Bubba" ani myślał ponownie zmagać się z Reedem. Narzucone przez niego tempo w końcówce biegu było poza zasięgiem zawodnika jadącego na Suzuki na drugiej pozycji, który musiał uznać wyższość Jamesa Stewarta. Z okrążenia na okrążenie jego przewaga nad pozostałymi zawodnikami stale się zwiększała. Na okrążeniu finałowym, przewaga lidera nad drugim Reedem wynosiła już ponad trzy sekundy. Daleko poza czołową dwójką podążał nie zagrożony Kevin Windham, którego strata do lidera wyniosła przeszło dwadzieścia osiem sekund. Zwyciężył rzecz jasna Stewart, który po zaciętej walce z Chadem Reedem postawił na swoim i zmniejszył stratę to lidera klasyfikacji generalnej o kolejne, cenne trzy punkty. Na najniższym stopniu podium stanął Windham, zaś poza nim uplasowali się kolejno Josh Hill i Andrew Short.

Klasyfikacja generalna

Podsumowanie

Na trzy rundy przed zakończeniem sezonu w klasie Supercross nadal niewyjaśniona sytuacja, a losy zawodników w każdej chwili mogą się pokrzyżować. Wśród pretendentów do tytułu mistrzowskiego widnieją jedynie dwa nazwiska - Reed oraz Stewart. Na dzień dzisiejszy pięć punktów przewagi w klasyfikacji generalnej Chada Reeda stawia go póki co na zwycięskiej pozycji. Podczas rundy w Jacksonville swój triumf przypieczętował świetną postawą Christophe Pourcel, udowadniając wszystkim, że jest jak najbardziej zasłużonym zwycięzcą. Podczas rozgrywania kolejnej rundy w Seattle, która odbędzie się podczas zbliżającego się weekendu, 18. kwietnia na obiekcie Qwest Field, po raz kolejny spotkamy się z zawodnikami strony zachodniej. Zapowiada się interesująca walka pomiędzy Ryanem Dungeyem i Jakeiem Weimerem. Obaj, podobnie jak w przypadku Reeda i Stewarta, posiadają jednakowe szanse na zwycięstwo. Relację z pierwszej, od ponad dwóch miesięcy, wizyty zachodnim wybrzeżu znajdziecie na stronach naszego serwisu - Ścigacz.pl. Serdecznie zapraszamy!

Foty: powersports.honda.com