Ścigacz.pl

Różne pory życia mają swoje "chwile". Bo jak spiewał Dżem to: "w życiu piękne są tylko chwile". Te piękne chwile w moim życiu dały mi moje dwie pasje, czyli góry i motocykle. Tymi motocyklami to się nawet "chwiluję" ponad dwa razy dłużej niż "górowaniem". Ponieważ zaś wróciłem do motocykli już po górach, a więc będąc dojrzałym człowiekiem, zrozumiałem, że tylko turystyka motocyklowa może sprawić mi "w życiu piękne chwile". Dlatego też u schyłku dni moich, coraz mniej potrzebuję tzw. wrażeń z przemieszczania się dynamicznego na korzyść "obcmokiwania" przesuwających się obok mojej maszyny krajobrazów. Staram się nigdzie nie spieszyć, bo i tak "wieczność czeka". A ponieważ się nie spieszę w moim turystycznym objeździe Polski, więc tym razem jeździłem pożyczonym Voge 300 DS. To taka turystyczna, niewielka wersja motocykla, na dodatek wyposażona w zestaw kufrów. Ponieważ niedawno ujeżdżałem Zontesa 310 X, więc pewne porównania cisną się automatycznie.

Zacznę od pierwszego wrażenia. O kolorystyce ani mru, mru, gdyż dotyczy to malowania poszczególnych egzemplarzy, a na dodatek jestem przedostatnią osobą, która by mogła swoje gusta komuś sugerować. Kształty zaś obydwu motocykli są prawie identyczne i nawet mi się podobają. Natomiast wydaje mi się, że wszelkiego typu plastikowe szczegóły są trochę staranniejsze w Zontesie. Ma też Zontes więcej rozmaitych "wodotrysków", jak regulowana elektrycznie szybka-owiewka, więcej rozmaitych funkcji na ekranie wyświetlającym prędkość i obroty, czy zbliżeniowo uruchamiany zapłon. Oczywiście obydwa motocykle mają wyświetlane biegi, co wydaje się być niezbędne przy tych pojemnościach.

Szybka osłaniająca i tak w obydwu motocyklach była ustawiona jak najwyżej, więc nie było problemu. Zresztą przywykły jestem do mojej Ognistej Kobyły z jej owiewką i dlatego te małe szybki są trochę niewystarczające, zwłaszcza że niezbyt chronią od wiatru, chłodu, a czasem i deszczu, dłonie trzymające manetki. Ale przecież te trzysetki to nie są "kredensy" drogowe. System wyświetlania danych jak na ekranie w Vogu, tak i w Zontesie ustawiłem bardzo podobnie. Natomiast jako tradycjonalista wolę nawet ten kluczyk, niż ten zbliżeniowy "pipant". Już raz bowiem widziałem jak red. Potyński nie mógł rano takiego "zbliżeniowca" w żaden sposób odpalić i zamiast zwiedzać zaplanowaną trasę urządziliśmy sobie "dzień kondycyjny".

Według oficjalnych danych różnią się te motocykle mocą i momentem obrotowym. Otóż Voge 300 DS ma mniejszy o 20 ccm silnik, a moc mniejszą o 9 KM i moment o 6,5 Nm (dane fabryczne). Czy to się odczuwa w czasie jazdy? Otóż tak. Przy normalnym szosowym przemieszczaniu się ta różnica nie występuje, ale kiedy trzeba wyprzedzić coś, co jedzie z prędkością zbliżoną do 100 km/godz, to wówczas wyraźnie szybciej, a więc i bezpieczniej zrobimy to Zontesem, ale również Kawasaki 300 Versys, którego właścicielem jest Lidka. Prędkość maksymalna (ale to już jest dużo mniej istotna wartość) też jest wyższa w Zontesie. Średnie spalanie (z kuframi) jest też porównywalne, czyli trochę ponad 3 l/100. Tutaj też jest minimalna przewaga Zontesa. No dobrze to dynamika jazdy, a jak wygląda wygoda, przecież niezwykle ważna w motocyklach turystycznych? Są to co prawda motocykle do raczej małej i średniej turystyki, ale i przejechanie 200 km może czasem skutkować bólem pleców oraz tej części pleców, gdzie tracą one swą szlachetną nazwę. W obydwu motocyklach pozycja "kierownika" jest bardzo dobra. Otóż, tutaj siodełko, czyli jego kształt i to z czego jest zrobione przemawia za Voge (również w porównaniu z wzmiankowanym Kawasaki). Ułożenie nóg (przy średnim wzroście i długości odnóży krocznych) jest wzorowe. Zmiana biegów, którymi przecież musimy dość często przebierać, jest bardzo dobra, z leciutką przewagą Zontesa. Ale już znalezienie luzu jest dużo swobodniejsze w Voge. Silnik Voge (pamiętając, że są to singielki) pracuje bez żadnych szarpnięć w pełnym zakresie obrotów i prędkości. Zontes niestety trochę szarpał przy małych prędkościach, niezależnie od biegu, na którym jechał. Może to była wina tego konkretnego egzemplarza. Również hamulce Voge bardzo mi wystarczały, a w Zontesie ten nożny był jakiś-takiś przepaścisty, kiedy go usiłowałem użyć. Zwłaszcza na drodze gruntowej i przy jeździe w dół było to niesympatyczne. Gór tym razem Voge ze mną nie zwiedzał, więc trochę mniej mogę się wypowiadać na temat elastyczności silnika. Przejechałem jednak prawie 1000 km i wydaje mi się, że i pod tym względem jest to bardzo sprawny silniczek. Natomiast zwinność i wybieranie nierówności w tym motocyklu jest wspaniałe, a więc i do jazdy po mieście też się znakomicie nadaje. A w ogóle to z zupełnym brakiem stresu wjeżdża się tym motocyklem w każdą drogę (nawet wyboistą i gruntową) i zatrzymuje się na każdym poboczu wiedząc, że nóg człowiekowi nie zabraknie, a i niebacznie pochylony motocykl nie pokona słabnących nóg jego dosiadacza. Przez kilkanaście kilometrów jechałem drogą szybkiego ruchu przy naprawdę gwałtownych, niemal huraganowych, powiewach wiatru i Voge bardzo dzielnie sobie z tymi porywami radził, mimo że był wyposażony w zestaw kufrów. Kufry te (jak i w Zontesie) są wg. mnie znakomicie wykonane, widoczne i niezwykle proste w obsłudze. O ile się orientuję, to Voge jest tańszy od Zontesa, ale o to już trzeba się u konkretnych dealerów wywiadywać.

Teraz z niecierpliwością oczekuję, na wyposażenie w kufry, Voge 500 aby móc go porównać z ujeżdżanym przeze mnie Benelli 502. Może jak Royal Enfield 400 Himalayan doczeka się kufrów, to też nim pojeżdżę, bo mam sentyment do tej marki. Kiedyś Moto Guzzi też robił 350?